Okładka „Prowincji pełnej słońca” zwabiła mnie, ten cudownie słoneczny kwiatek przemówił do mnie. Nie ocenia się książki po okładce, wiem, ale środek tej książki jest tak samo słoneczny, jak okładka. Właśnie w takiej pięknej scenerii poznajemy losy Ludmiły, naszej bohaterki. Jest szczęśliwa, ponieważ ma wszystko, o czym marzyła: dziecko, męża, wymarzony dom na wsi, zwierzęta domowe i cudownie zadbany ogródek...
Tylko jak to w życiu bywa, nic nie trwa wiecznie i pewnego razu, jej mąż odchodzi od niej, bez słowa wyjaśnienia zostawiając Ludmiłę z dzieckiem i kredytem na dom. Oczywiście cytatem, jaki przychodzi mi teraz na myśl, jest... „Przyjaciół poznajemy w biedzie". Ludmiła za namową najbliższych wyrusza w długą podróż, do włoskiego pensjonatu. Nie ma wyjścia, musi utrzymać dom, siebie i córkę. Na miejscu już- poznaje wiele wspaniałych osób, niektóre z nich będą potrzebowały jej pomocy. Ciężko pracując oraz tęskniąc za przyjaciółmi i córeczką, układa sobie myśli i uspokaja zrozpaczone serce. Czytelnik poznaje też historie marokańskich kobiet, zamkniętych w męskim świecie dominacji, gdzie to mąż jest jej panem i władcą. W dosłownym tego słowa znaczeniu. Dodałabym jeszcze słowo-katem.Pan-władca-kat. Gdy Ludmiła wraca na Mazury, tam, gdzie jest jej dom, zaczyna wszystko od nowa, tylko czy będzie jeszcze szczęśliwa? A co z Martinem, jej mężem? Wiele pytań, niespodzianek, tajemnic i wszechobecna moc przyrody. Cudowne opisy przyrody zachwycają, a przygody Ludmiły zwłaszcza podczas wycieczki po Polsce, mogą służyć za przewodnik po najbardziej atrakcyjnych zakątkach naszej cudownej ojczyzny.
Po przeczytaniu tej powieści wiem jedno, nie doceniamy natury, wspaniałości krajobrazów i ciszy prowincji. Nie potrafimy cieszyć się ciszą, spokojem tylko pędzimy w ten nakręcony cywilizacyjny wir...


„Jesień na Mazurach jest taka piękna (...)”

Oj tak...ale nie tylko jesień. Każda pora roku ma swój urok, zwłaszcza na Mazurach ;-)
Polecam!

Okładka „Prowincji pełnej słońca” zwabiła mnie, ten cudownie słoneczny kwiatek przemówił do mnie. Nie ocenia się książki po okładce, wiem, ale środek tej książki jest tak samo słoneczny, jak okładka. Właśnie w takiej pięknej scenerii poznajemy losy Ludmiły, naszej bohaterki. Jest szczęśliwa, ponieważ ma wszystko, o czym marzyła: dziecko, męża, wymarzony dom na wsi,...