Całkiem niedawno wpadła mi w ręce książeczka, która przyjemnie mnie zaskoczyła. „Rico, Oskar i głębocienie” autorstwa niemieckiego pisarza i recenzenta Andreasa Steinhöfel zrobiła mi niemałą przyjemność. Przyznaję, że skromna, niewielkich rozmiarów książeczka nie zapowiadała tak wartościowego wnętrza. Oby więcej takich niespodzianek:)

Bohaterami są dwaj chłopcy, Rico i Oskar, którzy nieco odstają od swoich rówieśników. Rico to nastolatek opóźniony w rozwoju, który lubi uporządkowane życie. Ma problemy ze skupieniem na czymś uwagi przez dłuższy czas i gdy się denerwuje lub boi, wszystko zaczyna mu się mieszać. Mimo, że naiwny, ma wielkie serce i uroczą osobowość. Oskar natomiast to geniusz z wysokim ilorazem inteligencji, opanowany, ale za to pełen lęków i fobii. Boi się np. że może mu się coś stać i cały czas chodzi w niebieskim kasku na głowie. Chłopcy pewnego dnia się poznają i zaprzyjaźniają. Są inni, nieprzystosowani do życia i bardzo samotni. Wiele ich dzieli, ale to co łączy jest silniejsze. Gdy któregoś dnia na spotkaniu nie pojawia się Oskar, okazuje się że padł on ofiarą porywacza dzieci. Rico wkracza do akcji….

„Rico, Oskar i głębocienie” to mądra, wartościowa i poruszająca opowieść o przyjaźni, samotności i odmienności, która wcale nie musi być zła. To również świat z perspektywy upośledzonego dziecka, który widzi i czuje zupełnie inaczej niż my. Bardzo ciekawe doświadczenie. Do tego język jest łatwy w odbiorze a lekko humorystyczna nuta ułatwia i uprzyjemnia czytanie. Polecam zarówno dzieciom i młodzieży, jak i dorosłym czytelnikom. Każdy znajdzie tu coś dla siebie.

Moja ocena: 5/6

Całkiem niedawno wpadła mi w ręce książeczka, która przyjemnie mnie zaskoczyła. „Rico, Oskar i głębocienie” autorstwa niemieckiego pisarza i recenzenta Andreasa Steinhöfel zrobiła mi niemałą przyjemność. Przyznaję, że skromna, niewielkich rozmiarów książeczka nie zapowiadała tak wartościowego wnętrza. Oby więcej takich niespodzianek:)

Bohaterami są dwaj chłopcy, Rico i...