Niestety same opowiadania nie mają w sobie ani krztyny postapokaliptycznych klimatów, za to wspaniale obrazują rozpiętość tematyczną powieści Mathesona. Jest ich kilkanaście, a każde innego autora, zatem nie sposób opisać wszystkich, nawet pobieżnie, aby nie zanudzić i nie zniechęcić długością. Przyznam się, że z twórczością adresata hołdu nie miałam zbyt wielkiej styczności, dlatego całą antologię oceniałam raczej z punktu laika. Pod tym względem zostałam mile zaskoczona. Chociaż na początku za każdym razem czekał mnie mały zawrót głowy, ponieważ uniwersa oraz koncepcje zmieniały się jak w kalejdoskopie, to w miarę ich odkrywania rósł apetyt.

Na tych niespełna 400 stronach znajdziemy niemal wszystko. Od pojedynku na szosie, przez mordercze laleczki, bluźniercze, nawiedzone domy czy podróż w czasie na Dziki Zachód. Wszystko w lekkim - “przecież-nie-musi-mieć-racjonalnych-wytłumaczeń” - typowym amerykańskim stylu pisania. Niestety również niektóre z historii zajmują ledwie 3-4 strony, jak np. “Skrzeczy jak ja” czy “Piękno odebrane ci w tym życiu istnieje wiecznie”. Niemniej nie da się nie zauważyć, że oba nadrabiają koncepcją, a więcej w nich zostaje niedopowiedziane oraz pozostawione domysłom i wyobraźni czytelnika.

Najbardziej przypadło mi do gustu opowiadanie Nancy A. Collins - o dziwo, jedyna kobieta pośród autorów zebranych wokół antologii, napisała chyba najbardziej mrożące krew opowiadanie. Ekipa naukowców, z przeróżnymi intencjami, wyrusza do przeklętego, nawiedzonego domu, niegdyś zamieszkiwanego przez Emerica Belasco - libertyna i hedonistę. Wśród nich jest młode medium - 16-letni Ben, który mimo upartego twierdzenia, że nie potrzebuje już opieki mamy, bo przecież jest już dorosły, nie jest w najmniejszym stopniu gotowy na to, co czeka go w domu Belasców. Opowiadanie nawiązuje do powieści “Piekielny Dom” i pewnie nikogo nie zdziwi, że po jego przeczytaniu chętnie sięgnęłabym również po książkę Mathesona. Chociaż powieści Nancy A. Collins również z chęcią bym poznała. Powinnam też napisać, że opowiadanie jest delikatnym erotykiem, ale... ten erotyk wcale nie jest delikatny, a zarówno autorka, jak i tłumacz wyśmienicie operują słowem, przyprawiając czytelnika o rumieńce i wspaniale oddając klimat Piekielnego Domu.

Więcej na: http://gexe.pl/ksiazki/art/3517,jest-legenda

Niestety same opowiadania nie mają w sobie ani krztyny postapokaliptycznych klimatów, za to wspaniale obrazują rozpiętość tematyczną powieści Mathesona. Jest ich kilkanaście, a każde innego autora, zatem nie sposób opisać wszystkich, nawet pobieżnie, aby nie zanudzić i nie zniechęcić długością. Przyznam się, że z twórczością adresata hołdu nie miałam zbyt wielkiej...