Jak lubię filozofię to tego pana profesora wywody są dla mnie całkowicie niezrozumiałe. Długie, bardzo długie zdania bez składu i ładu. To profesor, ok. Ja jestem tylko czytelnikiem i nie znalazłam sensu w żadnym z wykładów w tej książce. Autor pisze i wykłada, według mnie "sobie a muzom".

Jak lubię filozofię to tego pana profesora wywody są dla mnie całkowicie niezrozumiałe. Długie, bardzo długie zdania bez składu i ładu. To profesor, ok. Ja jestem tylko czytelnikiem i nie znalazłam sensu w żadnym z wykładów w tej książce. Autor pisze i wykłada, według mnie "sobie a muzom".

Z pewnością książka ta jest popisem erudycji Steinera. Trudno jednak połapać się, co łączy te rozliczne, często dość egzotyczne, wątki hermeneutyki dzieł od starożytności po współczesność. Niby wszystkie one dotyczą w jakiś sposób relacji pomiędzy mistrzami, a uczniami. Czy jednak potrzeba było tylu odniesień do erotyzmu i homoseksualizmu? Czy to jest taki ważny wyznacznik relacji pomiędzy nauczycielem, a uczniami? Być może w świecie Steinera, jednak dla mnie wątki te przyczyniły się dodatkowo do zaciemnienia myśli książki i obniżyły jej ocenę.

Z pewnością książka ta jest popisem erudycji Steinera. Trudno jednak połapać się, co łączy te rozliczne, często dość egzotyczne, wątki hermeneutyki dzieł od starożytności po współczesność. Niby wszystkie one dotyczą w jakiś sposób relacji pomiędzy mistrzami, a uczniami. Czy jednak potrzeba było tylu odniesień do erotyzmu i homoseksualizmu? Czy to jest taki ważny wyznacznik...

Książka George'a Steinera zabiera nas w fascynującą podróż eksploracji kultury pod względem relacji nauczyciel(mistrz)-uczeń. Są to wykłady znakomitego pedagoga, pisarza, filozofa, historyka filozofii i literatury w jednej osobie, który może się pochwalić praktyką półwiecznego nauczania na najbardziej prestiżowych uczelniach świata, m.in. w Princeton czy w Oksfordzie. Steiner analizuje najsłynniejsze pary mistrz-uczeń na przestrzeni wieków, czy to relacje Sokratesa i Platona, czy Husserla i Heideggera, czy Heideggera i Arendt, czy Tychona Brache i Keplera, czy dziesiątki innych przykładów nie tylko z filozofii, religii, literatury, ale i np. z amerykańskiego sportu czy sztuki. Zaskakuje niezwykle rozległa erudycja autora, który porusza nie tylko kulturę zachodnio-europejską, ale i omawia przypadki z kultury azjatyckiej i Bliskiego Wschodu. Książka ta przedstawia właściwie niezwykle żywe wykłady akademickie z Harvardu z lat 2001/2002. Steiner, złotousty wykładowca, którego sale zawsze "pękają w szwach" wie doskonale o czym mówi. Zauważa w relacji mistrz-uczeń rzecz może nie odkrywczą, ale za to niezwykle rzetelnie udokumentowaną, a mianowicie wyłaniającego się z niej erosa. Nauczanie to wzajemna gra kochanków, to burza uczuć i odkrywanie i paideia duszy ucznia. W nauczaniu znaleźc można zdradę, zazdrość, walkę o laur i zwycięstwo i wzajemną nienawiść konkurentów do serca i umysłu mistrza.
Z wykładów Steinera można niemal na żywych istotach śledzić zmiany w tej relacji oraz proces powolnego upadku autorytetów w dzisiejszej kulturze Zachodu, która zdaje się zatracać jakże cenny dorobek wieków sposobu nauczania opartego na tej relacji. Widzi jednak szansę na jej przetrwanie. Co ważne, prawdziwy mistrz nie tylko żyje dla siebie, ale czerpie soki z dojrzewania swoich uczniów i sam żyje życiem i ich dorobkiem. Prawdziwy mistrz zapuszcza przez swoich uczniów korzenie, poprzez które czerpie życiodajne soki. Upadek mistrza na rzecz ucznia nie jest tu pojmowany jako porażka, ale jako sukces mistrza. To kolejny krok rozwoju całej kultury humanizmu.
Książka warta przeczytania dla inteligentnego i oczytanego czytelnika, dla kórego znane nazwiska filozofów, artystów, naukowców i innych nie są anonimowe.

Książka George'a Steinera zabiera nas w fascynującą podróż eksploracji kultury pod względem relacji nauczyciel(mistrz)-uczeń. Są to wykłady znakomitego pedagoga, pisarza, filozofa, historyka filozofii i literatury w jednej osobie, który może się pochwalić praktyką półwiecznego nauczania na najbardziej prestiżowych uczelniach świata, m.in. w Princeton czy w Oksfordzie....

Ciekawe ujęcie relacji Mistrz-uczeń, dające wiele do myślenia. Godna polecenia, ale zarazem niesatysfakcjonująca.

Ciekawe ujęcie relacji Mistrz-uczeń, dające wiele do myślenia. Godna polecenia, ale zarazem niesatysfakcjonująca.