I tak oto dotarłam w moim przypadku do końca trzeciego tomu pamiętnika Stefano, który nosi tytuł "Pragnienie". Ten tom, jak i dwa pozostałe czytało się bardzo szybko i lekko. Jeśli chodzi o samą fabułę to była bardzo przewidywalna, ale mimo to podobała mi się. No, bo proszę Was, jaki wampir mógł pozostawić w Central Parku na wpół przytomną dziewczynę dokładnie w tym miejscu, w którym przesiadywał Stefano rozmyślając nad swoją beznadziejną egzystencją? Oczywiście nie kto inny tylko jego brat Damon, który tylko szuka okazji do tego by uprzykrzać mu życie, ale jak sami wiemy ostatecznie ten "potwór" jak zwykł go czasem Stefano nazywać jest tym, który ratuję mu tyłek z opresji. Jak ktoś słusznie zdążył zauważyć i o czym przekonałam się sama nie o było się też bez opisów, w których to Stef użala się nad sobą, co wychodzi mu wręcz perfekcyjnie. Nie chcę tu "wychwalać" zachować Stefano, bo Damon też mnie niekiedy wkurzał i to nieźle, bo co go obchodzi rodzina Suterhaldów, skoro może ich wszystkich zauroczyć i uciec z czekami żyjąc dzięki nim jak w raju zagrażając przy tym młodszemu braciszkowi, że jak nie weźmie ślubu z Bridget to wszystkich wyłącznie z tą rodzinką pozabija? Ześwirował i to nieźle. Kończąc mój wywód, polecam tę książkę tym, tak jak w przypadku dwóch poprzednich, którzy chcą się odprężyć wyłączając na chwilę swoje szare komórki, żeby sobie odpoczęły.

I tak oto dotarłam w moim przypadku do końca trzeciego tomu pamiętnika Stefano, który nosi tytuł "Pragnienie". Ten tom, jak i dwa pozostałe czytało się bardzo szybko i lekko. Jeśli chodzi o samą fabułę to była bardzo przewidywalna, ale mimo to podobała mi się. No, bo proszę Was, jaki wampir mógł pozostawić w Central Parku na wpół przytomną dziewczynę dokładnie w tym...