Tryptyk ten zwrócił moją uwagę w księgarni i po prostu musiałem go zakupić! Wydawnictwo "Zielona Sowa" kojarzy mi się bowiem głównie z meczącymi lekturami a tu proszę! Trójka klasyków grozy. Zwłaszcza Grabiński i Stevenson wydali mi się cennym łupem, trudno bowiem o ich utwory na sklepowych półkach. Z Edgarem Allanem Poe jest już nieco lepiej, ale to głównie dlatego że w większości zbiorów powtarzają się jego słynne opowiadania. Te w "Tryptyku z dreszczykiem" były już mi wcześniej znane, ale trzeba przyznać że te sześć opowiadań to jest crem de la crem jego twórczości. Dodam że są one w tłumaczeniu Maurycego Kulaka a nie Leśmiana (przez większość polskich czytelników uważane za najlepsze tłumaczenie, ale sam nie wiem, to kwestia gustu).

Skupię się głównie na Stefanie Grabińskim bo to była dla mnie nowość. "Polski Lovecraft", "polski Poe", nie na darmo tak go ochrzczono, choć ja unikałbym tych porównań, literat ten ma z pewnością swój własny styl. Sześć opowiadań ze zbioru "Demon ruchu", czyli tzw. horror kolejowy. Ale określenie "horror" też wydaje mi się zbyt efektowne, nowoczesne i zobowiązujące. Jego teksty to raczej takie opowieści niesamowite, opowieści tajemnicze, historie z dreszczykiem, fantastyka grozy. Wszystkie koncentrują się wokół kolei, stacji i pociągów (moje ulubione to "Głucha przestrzeń", "Smoluch" i "Ślepy tor"). Jako czytelnicy nie zawsze mamy pewność czy ta "rzeczywistość wyższego rzędu" i zjawiska nadprzyrodzone nie dzieją się tylko w umęczonych głowach bohaterów i to mi się podobało. Jest w tych opowiadaniach atmosfera tajemnicy, niewytłumaczalnych zjawisk nie poddających się racjonalizacji oraz wyższych nieznanych człowiekowi sił. Można się też dopatrzyć powracającego motywu przypadku, losu i przeznaczenia. Wszystkie opowiadania spisane piękną przedwojenną polszczyzną (dużo u Grabińskiego pysznych archaizmów które aż chce się smakować!), proza ta niekiedy jest bardzo realistyczna i naturalistyczna a innym razem wprost poetycka. Niestety ta kolejowo-pociągowa jednorodność tematu, motywów i miejsc potrafi momentami znużyć i zmęczyć. Trzeba też odpowiedniego nastroju i klimatu by móc czytać je w pełni i ze smakiem (opustoszały pociąg byłby idealnym miejscem na lekturę Grabińskiego!).

Podsumowując, ciekawe wydanie zaoferowała "Zielona Sowa". Do "Jekylla i pana Hyde'a" mogli co prawda dorzucić jeszcze więcej tekstów Poe'go i Grabińskiego (posłowie również mogłoby być dłuższe, nie ograniczające się jedynie do życiorysów autorów) ale i tak jest to ciekawa antologia skupiająca się wokół klasycznej, przykurzonej, nieco zapomnianej i starodawnej grozy.

Tryptyk ten zwrócił moją uwagę w księgarni i po prostu musiałem go zakupić! Wydawnictwo "Zielona Sowa" kojarzy mi się bowiem głównie z meczącymi lekturami a tu proszę! Trójka klasyków grozy. Zwłaszcza Grabiński i Stevenson wydali mi się cennym łupem, trudno bowiem o ich utwory na sklepowych półkach. Z Edgarem Allanem Poe jest już nieco lepiej, ale to głównie dlatego że w...