"Oczy miał przejrzyste, głębokie i lodowate, a skrzydła wielkie, nietoperzowe, koloru bladego, półprzezroczystego błękitu."

Mróz i lodowate, przenikające wszystko zimno w tej cienkiej książeczce są aż namacalne. To krótka historia, ale oryginalna i pełna piękna. Mam tylko wątpliwości, czy naprawdę powinna być przeznaczona dla dzieci - jest brutalna, mroczna, momentami wręcz drastyczna i nawet dla mnie przeraźliwie smutna... Można nabawić się sennych koszmarów, ale mnie w tej opowieści coś wyjątkowo urzekło...

"Lodowy smok przynosił na świat śmierć. Śmierć, spokój i zimno. Adara się jednak nie bała. Była zimowym dzieckiem i bestia była jej sekretem."

Więź Adary, zimowej dziewczynki, z lodowym smokiem, który w innych ludziach wzbudza tylko przerażenie, jest czymś niezwykłym. A jeszcze bardziej niezwykłe i wzruszające jest jego dla niej poświęcenie...

Martin potrafi wzbudzić emocje nawet taką z pozoru prostą opowiastką - najpierw grozę, potem żal, na końcu - nadzieję. Dla mnie ta książka to tylko dowód jego talentu.

Żałuję tylko jednego - że jest tak krótka.

"Oczy miał przejrzyste, głębokie i lodowate, a skrzydła wielkie, nietoperzowe, koloru bladego, półprzezroczystego błękitu."

Mróz i lodowate, przenikające wszystko zimno w tej cienkiej książeczce są aż namacalne. To krótka historia, ale oryginalna i pełna piękna. Mam tylko wątpliwości, czy naprawdę powinna być przeznaczona dla dzieci - jest brutalna, mroczna, momentami...