1947. W New Delhi odbywa się koronacja ostatniego wicekróla Indii Brytyjskich, lorda Louisa Mountbattena. Jego żona, lady Edwina, to chyba najbardziej wyemancypowana i skandalizująca postać wśród angielskich arystokratek. Partnerem Mountbatterów w rozmowach o przyszłości Indii jest niedawno zwolniony z więzienia Jawaharlal Nehru. Jego kraj wkrótce odzyska niepodległość, a on zostanie premierem.

Wszystko wydaje się dzielić Edwinę i Nehru, a jednak między walczącymi z brytyjską władzą Hindusem i angielską lady rodzi się porozumienie, które z czasem zamieni się w uczucie. Jednak zakochana para, uwikłana w dramatyczne okoliczności, zdaje się nie mieć nawet prawa do życia osobistego. Uczestniczą przecież w historycznych wydarzeniach: proklamacja niepodległości zaognia wewnętrzne spory, kraj staje się teatrem krwawych walk pomiędzy hindusami i muzułmanami, na oczach bohaterów dokonuje się podział na Indie i Pakistan.

W tym trudnym okresie oparciem, przyjaciele i autorytetem jest dla wszystkich Mahatma Gandhi. Ten starzec, który już nieraz apelował do ludzkich sumień, i tym razem stara się uciszyć religijne waśnie. Sam nie zdoła jednak uspokoić skłóconych braci. Ginie zamordowany przez hinduskiego fanatyka. W kilka miesięcy później Mountbatterowie wracają do Anglii. Jednak miłość między Edwiną i Nehru będzie trwała nadal. Przez dwanaście lat będą do siebie pisali każdej nocy, spędzając razem jeden miesiąc w roku. Aż do śmierci Edwiny.

Ta niewiarygodna, lecz prawdziwa historia przeszła do legendy. Edwinę i Nehru połączyły Indie, które Edwina uznała za swoją prawdziwą ojczyznę i do których ciągle wracała. Stali się parą mitycznych kochanków – bohaterami współczesnej epopei.