Autor w prologu pisze "wszyscy rodzimy się z pustka w piersiach wielkości taty. Nasi ojcowie albo ją wypełniają albo w miarę dorastania czujemy tę pustkę coraz bardziej i próbujemy ją czymś zaleczyć. Zwykle są to uzależnienia." To jest historia o roli ojca w życiu syna, ale również o krzywdzie jakiej doświadczają dzieci gdy ta relacja jest patologiczna. Momenty poruszające, uświadamiające jak ważne są relacje z bliskimi. Jak mogą nas kształtować i dodawać skrzydeł ale również niszczyć. Od czego zależy nasze człowieczeństwo i jak ważne są nasze korzenie. Bardzo polecam.

Autor w prologu pisze "wszyscy rodzimy się z pustka w piersiach wielkości taty. Nasi ojcowie albo ją wypełniają albo w miarę dorastania czujemy tę pustkę coraz bardziej i próbujemy ją czymś zaleczyć. Zwykle są to uzależnienia." To jest historia o roli ojca w życiu syna, ale również o krzywdzie jakiej doświadczają dzieci gdy ta relacja jest patologiczna. Momenty...

Piękna opowieść o poszukiwaniu ojca, relacji ojca z synem, męskiej miłości i godzeniu się z własnymi ranami.

Piękna opowieść o poszukiwaniu ojca, relacji ojca z synem, męskiej miłości i godzeniu się z własnymi ranami.

Historia opisana w książce bardzo mnie wciągnęła. Losy bohaterów śledziłam z zapartym tchem. Jednak posłowie autora, które miało za zadanie wytłumaczyć mniej pojętnym czytelnikom jakie było książki przesłanie nie zrobiło na mnie dobrego wrażenia. Nie potrzebuję takich wyjaśnień.

Historia opisana w książce bardzo mnie wciągnęła. Losy bohaterów śledziłam z zapartym tchem. Jednak posłowie autora, które miało za zadanie wytłumaczyć mniej pojętnym czytelnikom jakie było książki przesłanie nie zrobiło na mnie dobrego wrażenia. Nie potrzebuję takich wyjaśnień.

Pierwsze podejście było zupełnie nieudane. Jakoś nie mogłam się wciągąć. Jednak po kilku latach przypadkowo znów na nią trafiłam i...przepadłam. Jest po prostu świetna, ale przede wszystkim niezwykle wzruszająca. Na jednym razie się nie skończy ;). Porzucony chłopiec, tajemnicza kradzież i śmierć bliskich to tylko niektóre wątki tej wyjątkowej książki. To piękna opowieść o miłości. Gorąco polecam.

Pierwsze podejście było zupełnie nieudane. Jakoś nie mogłam się wciągąć. Jednak po kilku latach przypadkowo znów na nią trafiłam i...przepadłam. Jest po prostu świetna, ale przede wszystkim niezwykle wzruszająca. Na jednym razie się nie skończy ;). Porzucony chłopiec, tajemnicza kradzież i śmierć bliskich to tylko niektóre wątki tej wyjątkowej książki. To piękna opowieść o...

Powieść " W pogoni za świetlikami " to wzruszająca historia o relacjach rodzinnych. O tym jak ważne są korzenie i czy możliwe jest bez nich życie w pełni. Ukazana poprzez postać wujka Willeego wspaniała wizja ojcostwa pozostawia głęboki ślad.

Niezwykle wciągajaca fabuła to atut tej książki. Poprzez różne wątki udajemy się z bohaterami w przeszłość aby się z nią rozliczyć i spróbować się od niej uwolnić. Aby uporać się z traumatycznymi przeżyciami i dzięki temu rozpocząć wędrówkę życiową  na nowo. Bez bagażu dramatycznych wspomnień, które spowalniały by krok.

Powieść " W pogoni za świetlikami " to wzruszająca historia o relacjach rodzinnych. O tym jak ważne są korzenie i czy możliwe jest bez nich życie w pełni. Ukazana poprzez postać wujka Willeego wspaniała wizja ojcostwa pozostawia głęboki ślad.

Niezwykle wciągajaca fabuła to atut tej książki. Poprzez różne wątki udajemy się z bohaterami w przeszłość aby się z nią rozliczyć i...

Jest w Charlsie Martinie jakaś nostalgia i umiejętność pisarska, która sprawia, że w jego powieści wpada się jak w gąbkę, a historie pozostają w nas.
Jest w nim tez denerwująca tendencja do pozornego odbiegania od głównego nurtu, albo... zatapiania się w szczegółach, które niekoniecznie interesują czytelnika...
Ja bym je jednak skróciła :)

W przypadku "świetlików" jest podobnie. Był moment, gdy miałam ochotę zarzucić czytanie, bo obocznie opowiadana historia kompletnie mnie nie interesowała, a toczyła się na wielu stronach, jednak... tuż po niej ponownie tkwiłam w historii dwóch porzuconych chłopców - kiedyś i teraz, nad którymi czuwa/czuwał niezwykle mądry i prosty człowiek...

Opowieść Martina jest prosta i nieskomplikowana, jednak historia głęboka, pełna smutku i... nadziei!
I do tego po raz kolejny opisuje świat, który zostaje w głowie jak najlepsze filmowe sceny: las, bagno, farma, dom na łodzi... Bez wysiłku, bez trudu.

Nawet bóg tu pasuje, choć tradycyjnie drażni mnie ślepa wiara Martina w sprawiedliwą sprawczość i czuwanie boże.

Jest w Charlsie Martinie jakaś nostalgia i umiejętność pisarska, która sprawia, że w jego powieści wpada się jak w gąbkę, a historie pozostają w nas.
Jest w nim tez denerwująca tendencja do pozornego odbiegania od głównego nurtu, albo... zatapiania się w szczegółach, które niekoniecznie interesują czytelnika...
Ja bym je jednak skróciła :)

W przypadku "świetlików" jest...

Trudno mi ocenić i opisać tę książkę. Niby dobrze napisana, momentami tak wciągała, że trudno się było oderwać, a momentami była trochę jakby chaotyczna.

Trudno mi ocenić i opisać tę książkę. Niby dobrze napisana, momentami tak wciągała, że trudno się było oderwać, a momentami była trochę jakby chaotyczna.

Długo stała na półce zanim doczekała się na swoją kolej. Myślałam, że to będzie ckliwa, smętna opowieść. Myliłam się jednak bardzo. Ciekwa i wciągająca historia. Polecam.

Długo stała na półce zanim doczekała się na swoją kolej. Myślałam, że to będzie ckliwa, smętna opowieść. Myliłam się jednak bardzo. Ciekwa i wciągająca historia. Polecam.

Poznawanie prawdy może być ulotne i magiczne, jak łapanie świetlików w ciemną, letnią noc...
Trudna historia o opuszczeniu i poszukiwaniu własnej tożsamości.

Poznawanie prawdy może być ulotne i magiczne, jak łapanie świetlików w ciemną, letnią noc...
Trudna historia o opuszczeniu i poszukiwaniu własnej tożsamości.

To piękna historia o dwóch chłopcach wychowywanych w rodzinach zastępczych, o poszukiwaniu własnej tożsamości.

To piękna historia o dwóch chłopcach wychowywanych w rodzinach zastępczych, o poszukiwaniu własnej tożsamości.