To moje pierwsze spotkanie z panią Buck i bardzo jestem z niego zadowolona!

Książka opowiada historię, która niemal w całości rozgrywa się tylko i wyłącznie w granicach domu rodziny Wu.
Rodziny z wieloma synami, służbą, pieniędzmi, wpływami oraz problemami.
Rodziny, do której należy Ailien Wu.
Przez pierwszą część książki miałam nieodparte wrażenie, iż ponownie oglądam "Noce i dnie" autorstwa Marii Dąbrowskiej, gdyż myślałam, że Pearl S. Buck chce stworzyć kobietę, która nie kocha - i jak w wypadku Barbary Niechcic, nie udało się.
"Pałac kobiet" przesiąknięty jest miłością każdego rodzaju: jednostronną, chwilową, odwzajemnioną, nieszczęśliwą, ulotną, wymuszoną, niespełnioną, urojoną, szczerą, zbyt potężną, skrytą, za słabą, nieświadomą, wdzięczną, zadziwiającą, piękną, wieczną!
Choć na pierwszy rzut oka tego nie widać, to to uczucie jest głównym bohaterem powieści, to miłość jest przyczyną wszystkich wydarzeń, to właśnie ona budzi bohaterów do życia.
Miłość pomiędzy członkami rodziny, pełna oddania miłość Ying do własnej pani, miłość pani Wu do przyjaciółki, pani Kang do męża, mężczyzn do kobiet, matki do córki, do pasji, do świata, do innych ludzi, do starszych i młodszych pokoleń, do życia.

To piękna i okrutnie realistyczna książka, bo taka właśnie jest tu miłość.

"Wierzyła, że gdy ciało umrze, jej dusza przetrwa. Nie oddawała czci bogom, nie wierzyła w nic poza miłością, którą ma i którą zachowa na zawsze. To ta miłość rozbudziła jej uśpioną duszę i nadała jej nieśmiertelność."

To moje pierwsze spotkanie z panią Buck i bardzo jestem z niego zadowolona!

Książka opowiada historię, która niemal w całości rozgrywa się tylko i wyłącznie w granicach domu rodziny Wu.
Rodziny z wieloma synami, służbą, pieniędzmi, wpływami oraz problemami.
Rodziny, do której należy Ailien Wu.
Przez pierwszą część książki miałam nieodparte wrażenie, iż ponownie oglądam...