Na książkę trafiłem zupełnie przypadkowo, podczas ostatniej wizyty w pobliskiej bibliotece. Książki, ani tym bardziej autorki, wcześniej w ogóle nie znałem. Jako że od młodości interesuję cywilizacjami, które zamieszkiwały kontynent Ameryki Południowej i Łacińskiej, tematyka od razu mnie zainteresowała i książkę wypożyczyłem.
Ta przypadkowa książka okazała się, już nawet kiedy byłem w połowie czytania, strzałem w dziesiątkę. Tematyka, jak i przemyślenia głównego bohatera, pokryły się z moimi przemyśleniami z ostatnich lat na temat kultury, nauki i wierzeń Inków.
Język narracji został przez autorkę poprowadzony w stylu dziennika, i tak też jest. Książka bowiem jest zapisem wydarzeń, a świadkiem ich był pewien hiszpański skryba, który przeniknął do świata Indian, do królestwa Inków. A ci przekazali mu wiedzę swojego ludu, obyczaje, religię, naukę (głównie astronomię). W ogóle, wiedza o czymś, co mogłoby zaszkodzić Kościołowi Katolickiemu, w tym niewątpliwie nauka o gwiazdach i innych planetach, była sprzeczna z naukami płynącymi z Watykanu. Tym, którzy parali się nauką, przypisywano konszachty z diabłem, dzięki czemu, zgodnie z prawem, Święta Inkwizycja, mogła działać, paląc przeciwników Kościoła, innowierców, na stosie lub wieszając, a wszystko to w imieniu Boga.
Książkę czyta się jednym tchem. Zaś akcja powieści nie zwalnia w żadnym miejscu. Książka jest nie tylko opisem świata Inków, ale też ich historią widzianą oczami skryby. Autorka umiejętnie wplotła w wydarzenia legendy o Gwiezdnych Ludziach, którzy – według wierzeń Inków – przybyli z odległych planet i nauczyli ich astronomii, hodowli roślin czy też wznoszenia budowli. Książka oprócz tego, że jest powieścią historyczną, jest też przewodnikiem po kulturze Inków. Ja, jako czytelnik, dzięki tej książce dowiedziałem się, skąd wzięły się niektóre owoce: jak ananas. Do czego ówcześni Indianie używali koki. A także jaki był ich stosunek do złota czy też kamieni szlachetnych.
Świat Inków był wyjątkowy. Był idealny. Dzięki tej książce poznałem ich świat. Byłem tam, ale tylko w wyobraźni. Przez naszą pychę, rządzę posiadania złota, ukradliśmy im to. Ale oni i tak wygrali, bowiem przemycili do naszych umysłów największy swój skarb – wiedzę.

Na książkę trafiłem zupełnie przypadkowo, podczas ostatniej wizyty w pobliskiej bibliotece. Książki, ani tym bardziej autorki, wcześniej w ogóle nie znałem. Jako że od młodości interesuję cywilizacjami, które zamieszkiwały kontynent Ameryki Południowej i Łacińskiej, tematyka od razu mnie zainteresowała i książkę wypożyczyłem.
Ta przypadkowa książka okazała się, już nawet...