Świeżo po lekturze a jednak taki troszkę skołowany tym co przeczytałem. Wiele poglądów i opinii jest zgodne z moim zapatrywaniem na świat. Z moimi poglądami. Tak jak Judt twierdzę że ze współczesnym światem dzieje się coś niepokojącego, ale czy prostym rozwiązaniem jak chce autor jest socjaldemokracja. W swoich poglądach autor często uderza w ton socjalistyczny, ale w tą nutę bardziej pozytywną nie kojarzącą się z komunizmem. Już nie on pierwszy starał się odczarować socjalizm z jego niechlubnej przeszłości.
Z jednym na pewno należy się zgodzić że współczesny świat zubożał pod względem moralnym, a w polityce jak i w kulturze zapanował kult ekonomicznego zysku i wydajności. W nowej rzeczywistości nie ma miejsca na słabości i na nieudacznictwo. Każde nieszczęście, ludzka niedola, i niemożność podniesienia się z upadku nie jest tłumaczone złym losem, często niezawinionym przez człowieka ale ludzką niezaradnością, i brakiem ciężkiej pracy. Hasło współczesności brzmi „Każdy odpowiada za swój los i każdy w pełni odpowiada za jego kształt” co do końca nie jest racją.
Autor stara się w prosty i przyjemny sposób ukazać nam niebezpieczeństwa współczesnego świata. Jego zindywidualizowanie i oderwanie od ludzkości, społeczeństwa jako całości. Podejście indywidualistyczne prowadzi do zaniku więzi społecznych a w konsekwencji do ogromnego rozwarstwienia społecznego między biednych i bogatych (brak więzi społecznych wyklucza odpowiedzialność społeczną a tym samym odpowiednią redystrybucje dóbr społecznych). Judt żył i dorastał głównie w czasach kiedy społeczeństwo było przesiąknięte ideałami szeroko pojętej ludzkiej sprawiedliwości takimi jak równość, braterstwo, wolność. Dzisiaj w świecie konsumpcjonizmu gdzie przez wolność rozumie się brak wszelkich ograniczeń w robieniu tego na co jednostka ma ochotę, ideały te tracą na wartości. Głównym celem który zaczyna w takim świecie przyświecać jest według autora zysk ekonomiczny. Podziwiany jest ten który wiele ma. Dlatego w pewien sposób książka ta jest smutna ponieważ pokazuje tą straszną prawdę, ten brak empatii …
Na poparcie swojej tezy w głównej mierze Tony Judt czerpie przykłady ze świata mu najbliższego czyli Stanów i Wielkiej Brytanii. Z jednej strony pewnie jego poglądy nie są popularne, głównie w Stanach, bo zahaczają o tą tak bardzo niepopularną linię socjalistyczną, ale z drugiej strony obserwując wydarzenia ostatnich miesięcy można stwierdzić, że jednak tak do końca nie jest. Ludzie zaczynają się burzyć, coraz częściej domagając się większej sprawiedliwości np. marsze niezadowolenia na system bankowe. Już dzisiaj ludzie domagają się wyrównania tych wielkich dysproporcji zarobkowych.
Tony Judt wyznaje teorie, że system ekonomiczny w postaci wolnego nieskrępowanego rynku, który reguluje się sam za pomocą popytu i podaży nie jest systemem sprawnym i sprawiedliwym, który doprowadzi wszystkich ludzi do zrównoważonego rozwoju i bogactwa. System taki według niego prowadzi do wielkich dysproporcji zarobkowych, skazując część społeczeństwa na pewien ostracyzm i wykluczenie. A jedynym wyjściem z tej sytuacji w jego pojęciu jest socjaldemokracja. I o tym jest ta książka? Czy tak jest naprawdę i czy socjaldemokracja jest lekarstwem na całe zło? Żeby się dowiedzieć trzeba przeczytać .Mnie ta książka tak do końca nie przekonała do socjaldemokracji, a może znam za mało programów tej opcji politycznej? A tak w ogóle to w Polsce moim zdaniem nie ma takiej partii.

Świeżo po lekturze a jednak taki troszkę skołowany tym co przeczytałem. Wiele poglądów i opinii jest zgodne z moim zapatrywaniem na świat. Z moimi poglądami. Tak jak Judt twierdzę że ze współczesnym światem dzieje się coś niepokojącego, ale czy prostym rozwiązaniem jak chce autor jest socjaldemokracja. W swoich poglądach autor często uderza w ton socjalistyczny, ale w tą...