Najpierw widziałam Szczepkowską odgrywającą ten monodram na scenie, a niedługo później sięgnęłam po wersję drukowaną, żeby sobie jeszcze mocniej wbić sobie w pamięć ten występ. Goła baba na żywo w wykonaniu świetnej aktorki (a zarazem autorki) robi spektakularne wrażenie, na papierze zdecydowanie mniejsze. Chyba po raz pierwszy tak dobitnie sobie uświadomiłam, jak bardzo aktorska interpretacja może wpłynąć na odbiór tekstu. Gdybym nie była wcześniej w teatrze, nie wiem, czy aż tak bym się zachwyciła (i czy na pewno zrozumiałabym przesłanie), choć pomysł ciekawy i teksty dobrze napisane. Dlatego, jeśli macie możliwość, polecam na żywo (Szczepkowska wystawia ten monodram od 1997 – to chyba też o czymś świadczy!). Wielkie wyrazy uszanowania dla Autorki-Aktorki!

PS. Uwaga, spoiler. Interpretuję ten monodram zupełnie inaczej niż przedmówczyni o nicku Człowiek. Widzę tu przede wszystkim zestawienie sztuki przeintelektualizowanej, trudnej w odbiorze oraz łatwej i lekkiej sztuki dla mas. Pierwszą artysta uprawia z potrzeby serca, drugą – dla pieniędzy. A my, widzowie, oglądając oba wcielenia Szczepkowskiej, musimy wyznać ze wstydem, że naprawdę bardziej kręciła nas ta druga! To wg mnie główne przesłanie sztuki. A do tego – parę pomniejszych smaczków w postaci drobnych życiowych obserwacji i spora dawka komizmu.

Najpierw widziałam Szczepkowską odgrywającą ten monodram na scenie, a niedługo później sięgnęłam po wersję drukowaną, żeby sobie jeszcze mocniej wbić sobie w pamięć ten występ. Goła baba na żywo w wykonaniu świetnej aktorki (a zarazem autorki) robi spektakularne wrażenie, na papierze zdecydowanie mniejsze. Chyba po raz pierwszy tak dobitnie sobie uświadomiłam, jak bardzo ...