"Lśnienie" to takie moje nemezis. Film obejrzałam jako małe dziecko i później przez wiele lat prześladowała mnie scena z kobietą w wannie i rozmowy Jacka z duchami. Uznałam, że czas zmierzyć się ze swoimi lękami i tadam! - przeczytałam oryginalną powieść Kinga. Zacznę od tego, że nie rozumiem fenomenu Kinga jako pisarza. Rozumiem, że pomysły miewa całkiem ciekawe, ale jego styl jest dla mnie, nie owijając w bawełnę, nudny. Przydługie opisy i rozważania bohaterów często są przeze mnie po prostu pomijane. Wiem, że wiele osób uwielbia to, w jaki sposób ukazane są zmiany psychiczne bohaterów, ich rozważania itd, ale niestety nie jestem takim czytelnikiem. "Lśnienie" jest dość straszną książką, przynajmniej dla mnie - zagorzałego przeciwnika horrorów, ale to co najbardziej przeraziło mnie w powieści to nie duchy i widma, ale zmiana jaka następuje w Jacku. Nie ma chyba nic straszniejszego niż obłęd i szaleństwo. Nie polecam "Lśnienia" ludziom wrażliwym i delikatnym. Ja do niej już na pewno nie wrócę, bo lubię spać w nocy :)

"Lśnienie" to takie moje nemezis. Film obejrzałam jako małe dziecko i później przez wiele lat prześladowała mnie scena z kobietą w wannie i rozmowy Jacka z duchami. Uznałam, że czas zmierzyć się ze swoimi lękami i tadam! - przeczytałam oryginalną powieść Kinga. Zacznę od tego, że nie rozumiem fenomenu Kinga jako pisarza. Rozumiem, że pomysły miewa całkiem ciekawe, ale jego...