„Imię róży” Umberto Eco to moim zdaniem świetna książka, która łączy ze sobą kryminał i powieść historyczną, a także wplata w to wszystko pewną refleksję na temat wiary. Nic więc dziwnego, że prędzej czy później pojawili się naśladowcy. Jednym z takich utworów inspirowanych dziełem Umberto Eco jest „Trzeci Testament”.

Akcja dzieje się na początku XIV w. we Francji. W podziemiach klasztoru Veynes zostaje odkryta sala w której poza obrazoburczymi symbolami jest też dziwna skrzynia z tajemniczymi manuskryptami z czasów Chrystusa. Sprawą szybko interesuje się inkwizycja, ale arcybiskup Charles z Elsenor postanawia wysłać tam własnego człowieka czyli swojego przyjaciela Konrada z Magdeburga.

Obawiałem się, że dużo miejsca będzie tu poświęcone na przedstawienie postaci i samej sytuacji, ale akcja w miarę szybko rusza do przodu. Sceny bardziej spokojne wyjaśniające pewne odkrycia są idealnie zbalansowane z bardziej dynamicznymi momentami. Dzięki temu czytelnik nie czuje się przytłoczony z lekturą.

Same postacie nie są zbyt oryginalne. Główny bohater to lekko zbuntowany szlachcic, który jednak walczy o sprawiedliwość. Towarzyszy mu młoda kobieta, która nie zgadza się na przypisaną jej rolę społeczną. Jej misja jest zdeterminowana przez pewne bardzo oklepane rozwiązanie fabularne. Zachowania obojga są jednak bardzo wiarygodne. Podobnie jest w przypadku drugoplanowej postaci pewnego uczonego, który też zachowuje się zgodnie pewną kliszą Ciężko na razie coś powiedzieć o czarnych charakterach poza tym, że są zdeterminowani w osiągnięciu swojego celu i nie okazują litości tym, którzy ich zawodzą.

Sama zagadka jest bardzo interesująca, ale na razie podanych jest za mało informacji. Jednakże opowieść jednej z postaci może sugerować coś co naprawdę może wstrząsnąć całą ideologią świata przedstawionego.

Za rysunki odpowiada tu Alex Alice. Bardzo wiernie udaje mu się odtworzyć stroje epoki. Także na paru kadrach rysuje bardzo ładnie ówczesną architekturą. Niestety podobnie jak zbyt wielu innych europejskich rysowników nie unika rysowania niepotrzebnie zbyt odważnych kadrów z żeńską postacią. Czasami aż czułem się lekko zażenowany.

Jest to całkiem dobre rozpoczęcie cyklu, które pomimo wykorzystania zużytych klisz zainteresowało mnie dalszymi losami bohaterów. Mam nadzieję, że nie rozczaruję się.

„Imię róży” Umberto Eco to moim zdaniem świetna książka, która łączy ze sobą kryminał i powieść historyczną, a także wplata w to wszystko pewną refleksję na temat wiary. Nic więc dziwnego, że prędzej czy później pojawili się naśladowcy. Jednym z takich utworów inspirowanych dziełem Umberto Eco jest „Trzeci Testament”.

Akcja dzieje się na początku XIV w. we Francji. W...

Przyjemnie narysowane, z historią niestety męczyłem się bardzo. Wiele rzeczy niestety bardzo "na siłę" i bardzo po nic:
1) jeśli to ma być współczesne postrzeganie rzeczywistości średniowiecza, to powinno rzetelniej opisywać to średniowiecze (widzieliście jak szałowo potraktowano Gdańsk ? nie zgadza się nawet to, że średniowieczny Gdańsk nie był położony nad morzem)
2) jeśli ma pokazywać średniowieczną perspektywę to zupełnie z kosmosu są liczne postaci niczym z książydeł Dana Browna, które poszukują "prawdy"

Przyjemnie narysowane, z historią niestety męczyłem się bardzo. Wiele rzeczy niestety bardzo "na siłę" i bardzo po nic:
1) jeśli to ma być współczesne postrzeganie rzeczywistości średniowiecza, to powinno rzetelniej opisywać to średniowiecze (widzieliście jak szałowo potraktowano Gdańsk ? nie zgadza się nawet to, że średniowieczny Gdańsk nie był położony nad morzem)
2)...

Nie rozumiem tego podziału na cztery tomy. Zamiast spójnej historii dostajemy wycięty fragment, który zniechęca do kontynuacji. Standardowa przygoda - z walką o władzę Kościoła, do tego nikczemna Inkwizycja, zakazana wiedza - bardziej przewidywalnych scenariuszy nie dało się wepchnąć? Przerabiałem tę tematykę wielokrotnie - kolejny kopista bez własnych, autonomicznych przemyśleń.

Nie rozumiem tego podziału na cztery tomy. Zamiast spójnej historii dostajemy wycięty fragment, który zniechęca do kontynuacji. Standardowa przygoda - z walką o władzę Kościoła, do tego nikczemna Inkwizycja, zakazana wiedza - bardziej przewidywalnych scenariuszy nie dało się wepchnąć? Przerabiałem tę tematykę wielokrotnie - kolejny kopista bez własnych, autonomicznych...

Dobrze się czyta. Nic ambitnego - ot przygodówka na zimowy wieczór :)

Dobrze się czyta. Nic ambitnego - ot przygodówka na zimowy wieczór :)

Niezwykle interesująca i narysowana klasycznym, "thorgalowskim", stylem opowieść historyczno przygodowa. Zaginione manuskrypty, inkwizytor i nagle osierocona, młoda dziewczyna, tajemniczy morderca z hordą kruków, średniowieczna Francja oraz miłe dla oka, profesjonalne kreski, które w szczególności widać w świetnie narysowanych pejzażach i budynkach (Katedry - majstersztyk!). Polecam!

Niezwykle interesująca i narysowana klasycznym, "thorgalowskim", stylem opowieść historyczno przygodowa. Zaginione manuskrypty, inkwizytor i nagle osierocona, młoda dziewczyna, tajemniczy morderca z hordą kruków, średniowieczna Francja oraz miłe dla oka, profesjonalne kreski, które w szczególności widać w świetnie narysowanych pejzażach i budynkach (Katedry -...