Seria "Undertaker" nadal trzyma wysoki poziom, wreszcie dostajemy doskończenie historii Salvaje, na którą niestety trzeba było czekać aż 1.5 roku - to naprawdę dużo, jak na komiks, który ma zaledwie 64 strony. Ale to znowy zarzut do polskiego wydawcy, a nie do samego komiksu. "Salvaje" to kontynuacja rozpoczętej w piątym albumie zatytułowany "Biały Indianin". Sporo tutaj zabiegów w stylu Jamesa Bonda, gdy czołowi złole tłumaczą swoje motywacje i dalsze plany, ale nie brakuje świetnego westernowego klimatu. Może nie ma tutaj wartkiej akcji (chociaż to nie do końca prawa),ale wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że zbliża się prawdziwa burza. Jak zwykle w przypadku tej serii czekam niecierpliwie na kolejny album....którego pewnie prędko nie otrzymamy w PL.

Seria "Undertaker" nadal trzyma wysoki poziom, wreszcie dostajemy doskończenie historii Salvaje, na którą niestety trzeba było czekać aż 1.5 roku - to naprawdę dużo, jak na komiks, który ma zaledwie 64 strony. Ale to znowy zarzut do polskiego wydawcy, a nie do samego komiksu. "Salvaje" to kontynuacja rozpoczętej w piątym albumie zatytułowany "Biały Indianin". Sporo tutaj...

Klimaty dzikiego zachodu nie gościły do tej pory zbyt często na moim profilu. W ostatnim czasie pojawił się Cormac McCarthy i jego mroczny western "W Ciemność", a tak poza tym to bida z nyndzą... W sumie, jak zacząłem się nad tym teraz zastanawiać, to nie potrafię określić dlaczego tak jest... Przeta ja lubię zarówno kowboi jak i Indian... Hmm... Ale dobra, nieważne, nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem. Teraz, dzięki uprzejmości wydawnictwa Taurus Media, mogłem nadrobić moje braki w tym temacie. A wszystko to za sprawą dwóch tomów serii "Undertaker" - "Biały Indianin" oraz "Salvaje". Było to moje pierwsze spotkanie z tym cyklem i mimo braku znajomości poprzednich części, spokojnie odnalazłem się w jego świecie. Także siodłamy konie i galopujemy w stronę zachodzącego słońca... To znaczy w stronę mojej opinii hehe. Zapraszam.

Jonas Crow przybywa na miejsce masakry dyliżansu, by pochować zmarłych, którzy zginęli z rąk grupy Apaczów, pod przewodnictwem legendarnego Białego Indianina. W międzyczasie spotyka swojego starego znajomego Sida Beauchampa, który składa mu propozycję udziału w pewnej misji, związanej z powyższym atakiem. Po drobnym szantażu Jonas zgadza się w niej uczestniczyć, nie zdając sobie sprawy, w jakie bagno właśnie się wpakował...

Zacznijmy może od tego, że obydwa omawiane tomy, można spokojnie czytać bez znajomości poprzednich. Stanowią one bowiem osobną i zamkniętą historię, a samych odniesień do wcześniejszych wydarzeń jest naprawdę niewiele. Ok, jeżeli chodzi o fabułę, to cała opowieść zaczyna się w mocno kryminalnym klimacie. Jonas Crow zostaje rzucony w wir wydarzeń, które zagęszczają się z każdym kolejnym przeczytanym kadrem. Autorzy mieszają, gubią tropy, mylą czytelnika, niczym w rasowym kryminale. I tak praktycznie wygląda cały tom "Biały Indianin". Wszystko to oczywiście zaserwowane w klasycznej scenerii dzikiego zachodu. Czyli mamy strzelaniny, pościgi oraz indiańskie tortury, których obraz robi potężne wrażenie. Aż człowieka zaczyna boleć to i owo... "Salvaje" natomiast odchodzi od kryminalnej otoczki, stawiając przede wszystkim na akcję . A jest na co popatrzeć. Świetnie prezentują się kadry w pociągu, które stanowią lwią część tego zeszytu. Doskonale wypada również finał, bogaty w widowiskowe fajerwerki, spinający wszystkie wątki w jedną, zgrabną całość. Co mi się jeszcze podobało, to fakt, że główny bohater nie jest nieśmiertelny. Że nie jest supermanem, w którego można strzelać, a on tylko wstanie, otrzepie się i będzie pruł dalej do swoich przeciwników. Wręcz przeciwnie, baty i bęcki zbiera często, krwawi tak jak każdy człowiek i mimo, że jest jednym z najlepszych, to też potrafi spudłować. Dodatkowo, autorzy bez żadnych ogródek ukazują, w jaki sposób biali ludzie odnosili się i traktowali rdzennych mieszkańców Ameryki. Stąd też nie dziwi, że również jednym z najważniejszych elementów fabuły jest motyw zemsty za wszelkie krzywdy, jakich Indianie doznali ze strony prawych i cywilizowanych bladych twarzy.

Wizualnie jest bardzo dobrze. Kreska jest prosta, dbająca o szczegóły, fajnie oddająca klimat tamtych czasów. Kolory są stonowane, utrzymujące zimny i surowy charakter całej opowieści. Jak dla mnie super.

Podsumowując, wciągnąłem się w świat tytułowego grabarza i co tu dużo mówić, chce więcej. Także, nie zostało mi nic innego jak zaopatrzyć się we wcześniejsze tomy i poznać całą historię "Undertakera" od początku. Tyle ode mnie!!! Do usłyszenia!!!

Za egzemplarz do opinii dziękuję Taurus Media.

Klimaty dzikiego zachodu nie gościły do tej pory zbyt często na moim profilu. W ostatnim czasie pojawił się Cormac McCarthy i jego mroczny western "W Ciemność", a tak poza tym to bida z nyndzą... W sumie, jak zacząłem się nad tym teraz zastanawiać, to nie potrafię określić dlaczego tak jest... Przeta ja lubię zarówno kowboi jak i Indian... Hmm... Ale dobra, nieważne, nie ma...

Czas zamknąć trzecią przygodę Jonasa Crowa, wędrownego przedsiębiorcę pogrzebowego, który przyjaźni się z sokołem i jest dawnym Konfederatem. Facet co rusz wpada w jakieś tarapaty i nie inaczej było tym razem. Problem w tym, że źródłem jego kłopotów okazał się przyjaciel z dzieciństwa, dziś szanowany obywatel Tuscon, którego boją się jego właśni ludzie. On jednak też się lęka pewnej osoby, kobiety majętnej oraz z władzą. Po brutalnych zajściach z Indianami w poprzednim albumie Crow musi w końcu wybrać po czyjej jest stronie i tym samym, kto stanie się ofiarą jego fachu.

Postaram się w tym materiale unikać spoilerów, dlatego tylko delikatnie naświetlę fabułę obecnej dylogii. Crow został wynajęty do odzyskania zwłok syna pewnej zamożnej kobiety, z którą ma się żenić jego przyjaciel z dzieciństwa. Jednocześnie Indianie wokoło Tuscon, które jawi się jako miasto pokojowo nastawione do "dzikich", są na wojennej ścieżce. W poprzednim albumie czytelnik dowiedział się czemu doszło do tych krwawych wydarzeń, zwieńczonych pojmaniem tytułowej Salvaje - żony zmarłego syna bogatej włościanki. To tyle tytułem wstępu, bowiem omawiany tutaj komiks dopina wszystkie wątki do samego końca.

Nie mamy już do czynienia z tajemnicą, bowiem sam początek tego albumu rozwiewa wszelkie wątpliwości. Wiemy kto zabijał, dlaczego i o co toczy się cała gra. Naprawdę krwawa gra. Teraz trzeba wybrać obóz i nie jest to takie łatwe, jakby się mogło wydawać. Z jednej strony zrozpaczona żona i matka, z drugiej przyjaciel z przeszłości, który ciężką i nieraz brudną grą dorobił się stabilizacji w świecie, gdzie był nikim. Pomiędzy nimi zgorzkniała kobieta, zapatrzona w siebie oraz mająca własne cele. Bardzo ambitne cele. niestety do ich realizacji potrzebuje mężczyzny, a w zasadzie męskiego pionka, który w jej imieniu będzie rozmawiał z bankami.

I przed takim wyborem zostaje postawiony Crow. Oczywiście czytelnik wie doskonale, do jakiego obozu trafi nasz bohater, a mimo to jednak stara się on mediować i załagodzić sytuację. Właśnie ten element, choć z góry skazany na porażkę, zwieńczony bombowym wręcz finałem, sprawił, że komiks czytało mi się jednym tchem. A na całym tym torcie pojawiła się wisienka w postaci zapowiedzi kolejnej przygody, a raczej celu jaki postawił sobie główny bohater. Siódmy album zatytułowano "Mister Prairie" i szczerze, to nie mogę się go już doczekać. Czuję w kościach, ze to będzie naprawdę zacna opowieść. Brutalna, pełna rozterek moralnych, a przy tym typowo westernowa.

Czas zamknąć trzecią przygodę Jonasa Crowa, wędrownego przedsiębiorcę pogrzebowego, który przyjaźni się z sokołem i jest dawnym Konfederatem. Facet co rusz wpada w jakieś tarapaty i nie inaczej było tym razem. Problem w tym, że źródłem jego kłopotów okazał się przyjaciel z dzieciństwa, dziś szanowany obywatel Tuscon, którego boją się jego właśni ludzie. On jednak też się...