Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zacznę od tego, że Chise Ogawa kupiła mnie innymi swoimi pracami, więc i tym razem podeszłam z wysokimi oczekiwaniami. Czy zostały spełnione? Tak, tak, po trzykroć tak. Po pierwsze, czyli pierwsza historia wydała mi się najsłabsza z całego zbioru. Kolejna szkoła, kolejny playboy, kolejny kujon, kolejna historia o pączkującym uczuciu... eee... nie do końca. Raczej o obsesji, która powoli zmienia się w uczucie, nie do końca jednak czyste i niewinne. Tak naprawdę, ta schematyczna do bólu historyjka kupiła mnie końcówką i dwoma rozdziałami dodatkowymi. Bo główna część nie wychodzi poza sztampę, świetnie narysowaną i wciągającą sztampę, ale sztampę. Za to pozostałe dwa opowiadanka - wyborne. Place lizać. Nie chcę zdradzać za dużo, ale pierwsza z dodatkowych historii kupiła mnie dokumentnie. Zaś druga ujęła delikatnością w sposobie ujęcia tematu. Kreska piękna, szkicowa, mało szczegółowa i dość prosta, ale nie prostacka i po prostu klimatyczna. Widać, że Ogawa to utalentowana rysowniczka i scenarzystka. Czy polecam? Tak, bardzo tak, tak. Dla każdej z trzech historii po jednym tak.