Meh

Meh

A mi się podobał ten cykl. Co prawda początek był debilny i mocno kontrowersyjny, ale potem całość się wyrównała. Więcej, rozterki głównego bohatera bardzo do mnie przemówiły - może dla tego, że sama mam dość podobny charakter (nie, nie gwałcę śpiących przyjaciół, po prostu też wydaje mi się, że jak coś dobrze idzie to zaraz szlag to trafi). Kilka razy też się uśmiechnęłam na przygodach jego młodszego brata, a to, przy dość ciężkim klimacie całości, dało dużo. Co prawda całość wydała mi się ciut prostsza niż w pozostałych pracach Chise Ogawy, jakie czytałam, ale nie znaczy to że była to płytka rozrywka. Jeżeli ktoś czyta ten cykl dla lekkiej zabawy - zawiedzie się. Podobnie, jak zawiedzie się poszukiwacz "mocnych" wrażeń - nie dość, że momentów jest stosunkowo niewiele, to jeszcze są ocenzurowane. Ja chciałam pozytywnej w wydźwięku, dobrej historii yaoi o ciekawej fabule. I dokładnie to dostałam. Polecam.

A mi się podobał ten cykl. Co prawda początek był debilny i mocno kontrowersyjny, ale potem całość się wyrównała. Więcej, rozterki głównego bohatera bardzo do mnie przemówiły - może dla tego, że sama mam dość podobny charakter (nie, nie gwałcę śpiących przyjaciół, po prostu też wydaje mi się, że jak coś dobrze idzie to zaraz szlag to trafi). Kilka razy też się uśmiechnęłam...

Ten tom prezentuje się ciut korzystniej od swoich poprzedników. Widać, że Udo stopniowo staje się bardziej zaangażowanym partnerem. Wciąż popełnia błędy, irytuje swoim zachowaniem, jednocześnie budzi w sercu żal. To bardzo ciekawy przykład bohatera, który obciąża psychicznie i męczy, więc ma się go dość. Jednak nie jestem ślepa na cierpienie, z którym nie potrafi sobie w pełni poradzić. Szkoda, że autorka nie porusza wątku terapii, która byłaby najkorzystniejszym rozwiązaniem dla dwójki naszych bohaterów. Brak między nimi dialogu, przede wszystkim Udo zamiast rozmawiać, woli izolować się. Nie czuję aby starania o związek były równe. Wiem, że w prawdziwym świecie "rola dbania o relację" często w większym stopniu przypada na jedną osobę, jednak wciąż nie dostrzegam dlaczego Kiyotake tak zależy na Udo. Bardzo frustrująca historia.

Ten tom prezentuje się ciut korzystniej od swoich poprzedników. Widać, że Udo stopniowo staje się bardziej zaangażowanym partnerem. Wciąż popełnia błędy, irytuje swoim zachowaniem, jednocześnie budzi w sercu żal. To bardzo ciekawy przykład bohatera, który obciąża psychicznie i męczy, więc ma się go dość. Jednak nie jestem ślepa na cierpienie, z którym nie potrafi sobie w...

Takie sobie. Można przeczytać. Cenzury dużo, więc szału nie ma.

Takie sobie. Można przeczytać. Cenzury dużo, więc szału nie ma.