Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autor to iberysta z gnieźnieńskiego IKE , tylko nie wiadomo czy bardziej antropolog, czy bardziej historyk. Tu występuje raczej jako ten drugi. Książka nie jest historią imperium Karola V, nie jest też jego biografią. Książka jest próbą przedstawienia – tu cytat z autora – „jakie były źródła i inspiracje jego idei imperialnej”. Czyli: typowa ballada wpływologiczna. W sumie to też materiały źródłowe do wpływologii współczesnej, a mianowicie „jakie były źródła i inspiracje książki Kubiaczyka”. A materiał źródłowy obfity, bo książka jest erudycyjna, autor przeczytał sporo i w różnych językach o Karolu (a jak na jej stosunkowo mały rozmiar nawet bardzo erudycyjna). No i nie zawahałbym się też, towarzysze, przed postawieniem ważnego pytania: komu i czemu to służy? W tym kontekście IKE zaczyna wyrastać jako całkiem ważne w polskim krajobrazie europejskie komando. Odmiennie niż inni recenzenci tutaj, nie miałem wrażenia, że książka pisana jest cokolwiek na kolanach. Wręcz przeciwnie, w częściach poświęconych zwłaszcza recepcji myśli karolińskiej (zresztą nieproporcjonalnie rozbudowanych w stosunku do części wcześniejszych) autor coś jakby stara się wykazać, że próby łączenia Karola V z ideą „jedności europejskiej”, „wspólnoty kulturowej” są mocno na wyrost i w sumie o kant stołu rozbić. W tym kontekście czytałbym odnośniki do „herezji”, które nie spodobały się jednemu z piszących obok; poprzez odwołania do nich Kubiaczyk demaskuje Karola jako fałszywego europejczyka, który nie ma prawa do swojego portetu w Brukseli. Jak zwykle w tego typu pracach, spekulacji jest sporo, z gatunku takich co to i trudno im zaprzeczyć, i trudno je potwierdzić. Na przykład, czy faktycznie amerykańska awantura była jakąś formą odkucia się po wtopie w Rzeszy? Ah, tu się dopiero otwiera pole do spekulacji. Ogólnie polecam. Szybki czyt, jeden dzień i sprawa załatwiona.