Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Piper Kerman po studiach teatralnych nie czuła się spełniona, chciała odkrywać, doświadczać życie. Jej pragnienie przygody poruszyło lawinę szaleństw w równie spragnionym lekkości i zabawy towarzystwie. I właśnie jedna z tych znajomości wprowadziła Piper w świat przemytu narkotyków. Konsekwencje kilkumiesięcznych ryzykownych doświadczeń, po wielu latach odezwały się w najmniej spodziewanym i najmniej komfortowym momencie. Czytając ma się wrażenie, że książka jest sensacyjną powieścią, a nie prawdą. Na jej podstawie powstał serial wyprodukowany przez NETFLIX, którego na pewno nie zobaczę z oczywistego powodu. Pozycja ta, mimo że jest zaskakująco wciągająca, nie jest dla mnie AŻ TAK interesująca, by skonfrontować ją z ekranizacją. Pomijając fakt, że z tv jest mi nie po drodze. Akcja toczy się wartko, czytanie idzie nad wyraz zwinnie. Jednak mimo obietnicy w opisie: "niezwykle zabawna" - niestety nie zauważyłam takich scen, które by mnie w jakikolwiek sposób rozbawiły. Aczkolwiek autorka pisze z dystansem do siebie i swoich przeżyć. Nie użala się, a twardo opisuje kawałek swojego niechlubnego życia, z którego dumna nie jest. Kontrowersja? Nie przeczytamy o niczym takim, czego byśmy nie doświadczyli wzrokowo czy słuchowo w obecnych czasach... Książka ma 356 stron, oczywiste jest więc, że na większości zapisana jest codzienność w kobiecym więzieniu federalnym w Danbury w Connecticut, w którym przebywała Kerman. Dokładnie opisuje ona historie kobiet, które tam przebywały oraz sytuacje, które miały miejsce. Dzieli się też przemyśleniami związanymi z fizycznym ograniczeniem, jak również psychicznym oddalaniem się poza mury więzienia. O ile przez dłuższy czas lektura ciekawi, wszak to rzadkość móc zajrzeć do kobiecego więzienia, o tyle odczuwane przebodźcowanie nadmiarem szczegółów sprawia, że ta ciekawość przysycha. Nie jest źle, a do pewnego momentu wręcz super. Potem entuzjazm mimowolnie opada, by coraz bliżej końca znowuz się poderwać.