Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Lekcje muzyki" Piotra Orawskiego, kiedy w latach 90. chodziłem do liceum, były obowiązkowym punktem mojego dnia. Szczęśliwie audycja emitowano po lekcjach szkolnych, więc uczestniczyłem w nich regularnie i pilnie. Program II w tych latach, a zwłaszcza Piotr Orawski, Ewa Obninska, Magdalena Łoś, oferował nie tyle szkolny, co uniwersytecki kurs muzyki dawnej. Z zaklętego kręgu słuchanego w domu Mozarta, Bacha i Hendla zostałem wprowadzony do nieznanego mi, zaczarowanego uniwersum Marina Marais, Couperina, Josquina de Pres, Monteverdiego, Charpentiera i wielu, wielu innych... To wspaniale, że Orawski zdecydował się spisać swoje "lekcje" w formie książek, dzięki czemu pozostał żywy, mimo przedwczesnej śmierci. Po dziś dzień słyszę zabawny sygnał audycji zapożyczony z opery Lully'ego i sympatyczny głos Orawskiego. II PR, jaki był wówczas, już nie ma. Nie słucham już wcale radia, ale radiowy uniwersytet muzyczny, na który uczęszczałem przez kilkanaście lat dał, mi samodzielność, umiejętność dobru i oceny nawet nieznanej muzyki. I o to przecież chodzi w edukacji. Orawski i pozostali dziennikarze muzycznie doskonale więc wyknali swoją pracę. Gdybym jednak czegość zapomniał, na mojej półce stoją dzieła Piotra Orawskiego.