Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jurek Becker [ḅkər], ur. 1937, Łódź, zm. 1997, Sieseby (Szlezwik-Holsztyn) - powieściopisarz niemiecki; autor poczytnych powieści nawiązujących do doświadczeń holocaustu i nazizmu (Jakub kłamca 1969, wyd. pol. 1983; Der Boxer 1976; Bronsteins Kinder 1987); powieść o rozterkach i problemach pisarza w NRD Oszukiwałem władze (1973, wyd. pol. 1976).

Jurek Becker urodził się w Łodzi, w czasie okupacji niemieckiej znanej jako Litzmannstadt. Data urodzenia została jednak zniekształcona, ponieważ jego ojciec chciał go uchronić przed wysiedleniem z getta, zawyżając wiek swojego syna. Później pisarz nie był w stanie przypomnieć sobie rzeczywistej daty urodzin. Prawdopodobnie był nawet kilka lat młodszy, niż podaje się w typowych źródłach. Jego rodzice byli Żydami. Ojciec, pochodzący z Bawarii Max Becker (1900-1972),był urzędnikiem, a później prokurentem w fabryce odzieżowej. W 1939 Jurek Becker został wraz z rodzicami przesiedlony do łódzkiego getta. Mając lat 5 trafił do niemieckiego obozu koncentracyjnego Ravensbrück, a następnie do Sachsenhausen. Po zakończeniu wojny udało się jego ojcu, który przeżył obóz Auschwitz-Birkenau, odnaleźć syna za pomocą amerykańskiej organizacji charytatywnej. W trakcie wojny zginęło około 20 członków jego rodziny, większości z których nie zdążył poznać. Jedynymi, którzy ocaleli był późniejszy pisarz, jego ojciec oraz ciotka, która zdążyła przed wybuchem wojny uciec do USA.
W 1945 r. Jurek Becker zamieszkał wraz ze swoim ojcem na Lippehner Straße 5 w Berlinie Wschodnim. Sytuacja była najcięższa w szkole, wszędzie uznawano go za obcego i do niedawna jeszcze prześladowanego, a koledzy ze szkolnej ławy pogardzali nim. Największym szkolnym szczęściem było wówczas dla niego unikanie błędów. Poza tym życie w Berlinie było znośne, ponieważ Żydzi cieszyli się pewnymi przywilejami i otrzymywali np. lepsze kartki żywnościowe. Po 1945 r. Becker mieszkał ciągle w Berlinie Wschodnim, jego współlokatorem był między innymi Manfred Krug. W 1955 r. zdał maturę, odbył dwa lata służby wojskowej w armii NRD i został członkiem FDJ. Na przekór swojemu ojcu, który pragnął, by jego syn został lekarzem, rozpoczął w 1957 roku studia filozoficzne i został członkiem SED. Po szóstym semestrze został relegowany z uniwersytetu z przyczyn politycznych i rozpoczął życie jako literat. W 1962 został zatrudniony jako etatowy scenarzysta w DEFA i napisał kilka sztuk telewizyjnych oraz scenariuszy. W 1976 roku podpisał wraz z 11 innymi pisarzami list otwarty przeciw pozbawieniu obywatelstwa Wolfa Biermanna, za co został ukarany skreśleniem z listy członków SED i utratą stanowiska w zarządzie Stowarzyszenia Pisarzy NRD (Schriftstellerverband der DDR). W 1977 w proteście przeciwko wykluczeniu Reinera Kunze wystąpił ze Stowarzyszenia Pisarzy i zamieszkał w Berlinie Zachodnim. Zmarł na rozpoznanego pod koniec 1995 roku raka jelita.

Żenił się dwukrotnie i że miał trzech synów, z których najmłodszy, Jonathan, urodził się w 1990 roku.