Kompletnie nieznana a jedna z najlepszych literackich pozycji literatury Holokaustu (odległa o miliony lat świetlnych od obecnie modnego "oświęcimskiego kiczu"). To wręcz moralitet o tym, jakie konsekwencje pociąga za sobą - w tym przypadku w getcie gdzieś na Wschodzie - kłamstwo w "dobrej sprawie". Które wymaga dalszego brnięcia w nie - ze świadomościa że dobrego zakonczenia to mieć nie może. I dylemat moralny: czy wolno, czy można, czy należy dawać promyk nadziei ludziom w absolutnej, upadlającej, nieludzkiej beznadziei. Kawał wielkiej literatury, z niewiadomych powodów niewznawiany od lat....

Kompletnie nieznana a jedna z najlepszych literackich pozycji literatury Holokaustu (odległa o miliony lat świetlnych od obecnie modnego "oświęcimskiego kiczu"). To wręcz moralitet o tym, jakie konsekwencje pociąga za sobą - w tym przypadku w getcie gdzieś na Wschodzie - kłamstwo w "dobrej sprawie". Które wymaga dalszego brnięcia w nie - ze świadomościa że dobrego...

Książka "staruszka" przybliżona data wydania 1983 rok.

Żydowskie getto 1944 rok. Jakub przez przypadek usłyszał informacje w radio że Sowieci mają przewagę nad Niemcami. Głupio mu się przyznać że on tego radia nie ma więc czasami podaje falszywe informacje.
Oprócz tego znajdziemy w książce opis życia w Getcie.
Nie jest to traumatyczna historia, ale kolejna kartka z tego co się działo w tamtych czasach .

Książka "staruszka" przybliżona data wydania 1983 rok.

Żydowskie getto 1944 rok. Jakub przez przypadek usłyszał informacje w radio że Sowieci mają przewagę nad Niemcami. Głupio mu się przyznać że on tego radia nie ma więc czasami podaje falszywe informacje.
Oprócz tego znajdziemy w książce opis życia w Getcie.
Nie jest to traumatyczna historia, ale kolejna kartka z tego co...

Jakub Łgarz na pewno nie przypadnie do gustu każdemu. Moja mama (fanka literatury obozowej) po kilkunastu stronach przestała czytać i stwierdziła, że nie jest to książka dla niej. Myślę, że może dla niej była za mało smutna i drastyczna. Czego zazwyczaj wymaga się od tego typu literatury.
Dla mnie książka jest bardzo przyjemna. Smutna, ale budząca w człowieku nadzieję.
Autor jako dziecko sam przeżył getto, swoje osobiste odczucia przeniósł na postać małej osieroconej dziewczynki, podopiecznej Jakuba.
Sam narrator jawi się nam jako dorosły mężczyzna przeżywający wszystko razem z Jakubem. Jest to świetny zabieg literacki, przez który Jurek Beker tworzy swoistą iluzję autobiografii.

Jakub Łgarz na pewno nie przypadnie do gustu każdemu. Moja mama (fanka literatury obozowej) po kilkunastu stronach przestała czytać i stwierdziła, że nie jest to książka dla niej. Myślę, że może dla niej była za mało smutna i drastyczna. Czego zazwyczaj wymaga się od tego typu literatury.
Dla mnie książka jest bardzo przyjemna. Smutna, ale budząca w człowieku...

Trudna, wyrazista i ważna.

Trudna, wyrazista i ważna.