Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zbiór esejów holenderskiego pisarza na temat Hiszpanii i podróży po niej, pisanych głównie w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Autor wspomina przy tym swoje pierwsze eskapady do tego kraju trzydzieści lat wcześniej. Teraz było mu łatwiej. Podróżował wynajętymi samochodami, nocował w paradorach, jako przybysz z bogatszego kraju nie liczył się z kosztami. To wszystko sprawiło, że mógł skoncentrować się na architekturze, literaturze, sztuce i historii. Poszczególne eseje prezentowane są nie chronologicznie, ale za to spójnie geograficznie (może Gomera nie pasuje). Niektóre mają jeden motyw przewodni, np. podróż po Kastylii - La Manczy śladami Cervantesa czy Grenada i jej upadek. Inne z kolei łączą kilka wątków, np. Aragonia i Estremadura. Historyczne tropy to Rzymianie, Wizygoci, Maurowie, rekonkwista, mudejarowie, mozarabowie, moryskowie i marani, Ferdynand Aragoński i Izabela Kastylijska, wojna osiemdziesięcioletnia z Niderlandami, ostatni Habsburg na hiszpańskim tronie a później już niewiele (szczególnie XIX wieku i wojny domowej). Sztuka to architektura Wizygocka, islamska, romańskie kościoły, rzeźby i freski z Katalonii i Aragonii, prowincjonalny barok. W topach literackich mało Hiszpanów, Holender postawił na zachodnich autorów podróżujących po kraju Cervantesa oraz... pisarzy latynoamerykańskich, głównie wówczas zmarłych Borgesa i Cortazara. Ale jest i polonicum - w jednym zdaniu pojawia się nasz rodak. Autora konstatuje też przemiany społeczne w Hiszpanii, lecz bardziej interesuje go przeszłość i jej relikty. Książka ciekawa dla miłośników historii i kultury hiszpańskiej, bez jakichkolwiek odniesień do realiów nawet współczesnych autorowi i praktycznych. Widać też typowe podejście intelektualista z bogatego kraju zachodnioeuropejskiego. Przeczytane w ramach wyzwania kwietniowego.