a czy na polski był tłumaczony "Dziennik obłąkanego" Lu Xun'a przez samych Chińczyków uważanego za ojca ich literatury współczesnej?
Proszę o kontakt: rg@narutowicz.pl Dziękuję

a czy na polski był tłumaczony "Dziennik obłąkanego" Lu Xun'a przez samych Chińczyków uważanego za ojca ich literatury współczesnej?
Proszę o kontakt: rg@narutowicz.pl Dziękuję

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Amarcord:
Może warto spojrzeć na sprawę z optymistycznego punktu widzenia: oto przy okazji corocznego rozdania nagród Nobla okazuje się, że każdy Polak zna się najlepiej nie tylko na medycynie, mechanice pojazdowej i budownictwie, ale jeszcze na literaturze! Powinnaś czuć się dumna, że przynależysz do tak światłego narodu.

Hi-hi-hi:)

Amarcord:
Może warto spojrzeć na sprawę z optymistycznego punktu widzenia: oto przy okazji corocznego rozdania nagród Nobla okazuje się, że każdy Polak zna się najlepiej nie tylko na medycynie, mechanice pojazdowej i budownictwie, ale jeszcze na literaturze! Powinnaś czuć się dumna, że przynależysz do tak światłego narodu.

Hi-hi-hi:)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Jakoś nie przywiązuję wagi do tych wszystkich nagród, ale napiszę szczerze, że jeśli usłyszę o jakieś powieści, że dostała np. Nagrodę NIKE, to mam ochotę zajrzeć do książki. Nie ma to jak odpowiedni marketing:-)

Jakoś nie przywiązuję wagi do tych wszystkich nagród, ale napiszę szczerze, że jeśli usłyszę o jakieś powieści, że dostała np. Nagrodę NIKE, to mam ochotę zajrzeć do książki. Nie ma to jak odpowiedni marketing:-)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Specynka: Problem z tą dyskusją jest generalnie taki, że cały czas gdzieś się plączą z sobą dwie kwestie:
1. Charakter nagrody (która, jak każda, jest UZNANIOWA, o czym już Avuca pisała, więc zawsze będzie ktoś niezadowolony);
2. Charakter dyskusji, przybierający niekiedy formę sprzeciwu dla samego sprzeciwu bądź aroganckich przepychanek między ludźmi, którzy:
– wcale nie czytali książek nagrodzonych/nominowanych;
– muszą być -anty, bo komitet to banda pierników, nie kumających o co kaman, bro;
– widzieliby jako nagrodzonego (noblem czy nie) pisarza, który pisze po prostu porywającą fabułę. I tyle ;)
— książki nagradzane są poza kręgiem ich zainteresowań, co nie znaczy wcale, że chcą je poszerzyć.
O ile nazwisko Łysiak coś już mi mówi i polemika z jego zdaniem to coś więcej niż jałowe pitu-pitu, o tyle również on krytykuje nagrodę z punktu własnych poglądów, tak samo jak z punktu własnych komitet nagradza autorów. Jednak obie strony "konfliktu" uczestniczą w nim już od... hm, pewnego poziomu doświadczenia.
Co do Buck, to te jej książki, które znam, uważam za świetne. Pozdrawiam ;)
E: Amarcord: Ha, tu jest właśnie ta ciekawa sprzeczność z Szymborską; za miłą, starszą panią-erudytkę uważało ją gros czytelników. Natomiast ona sama przebywała jedynie w wąskim kręgu znajomych i na mnie osobiście zrobiła wrażenie osoby dość oschłej i zamkniętej, wcale nie tak czułej i otwartej, jak by się mogło wydawać. Myślę, że ta sympatia to kwestia samych wierszy; pisanych w kręgu swoistej "poezji naiwnej", że tak sobie to nazwę, robiących wrażenie (często przez błędną interpretację) bardzo ciepłych i "fajnych". Jeżeli zapytasz kogo o ulubiony wiersz, to na bank z parę osób wymieni "Kota w pustym mieszkaniu". Osobiście uważam, że za poezję nagrodę tej miary mógłby dostać kto inny. Co nie zmienia faktu, że jestem daleka od stwierdzenia "Szymborska pisała g..., tak mi się wydaje, ale w sumie jej nie znam". Co do jej życiorysu i skazy na nim, mimo iż o zmarłych należy pono mówić tylko dobrze, ta skaza na jednym z naszych ludzi-pomników narodowych zawsze mnie będzie uwierała i wprowadzała dysonans.


Może warto spojrzeć na sprawę z optymistycznego punktu widzenia: oto przy okazji corocznego rozdania nagród Nobla okazuje się, że każdy Polak zna się najlepiej nie tylko na medycynie, mechanice pojazdowej i budownictwie, ale jeszcze na literaturze! Powinnaś czuć się dumna, że przynależysz do tak światłego narodu.

Specynka: Problem z tą dyskusją jest generalnie taki, że cały czas gdzieś się plączą z sobą dwie kwestie:
1. Charakter nagrody (która, jak każda, jest UZNANIOWA, o czym już Avuca pisała, więc zawsze będzie ktoś niezadowolony);
2. Charakter dyskusji, przybierający niekiedy formę sprzeciwu dla samego sprzeciwu bądź aroganckich przepychanek między ludźmi, którzy:
– wcale nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Omnikoron: A wogole to pozwolę sobie zcytować pewnego bloga i polecam znależć artykuł w necie w całości:

http://alaczyta.blogspot.com/2012/09/przeglad-prasy-waldemar-ysiak-cyrk.html
"W ostatnim numerze "Uważam Rze" (nr 39/2012) ukazał się świetny artykuł Łysiaka na temat nagrody Nobla. Czytałam i aż oczom własnym nie wierzyłam. Ten człowiek napisał czarno na białym to, co mi się nieraz w głowie snuło, ale jakoś tak do końca w słowa tego snucia ubrać nie umiałam.
Pisze w nim, że co roku już we wrześniu w wielu krajach robione są zakłady odnośnie tej nagrody. A więc:
1. Europejczyk, czy ktoś spoza Europy?
2. Mężczyzna czy kobieta?
3. Któryś z faworytów lansowanych przez media i wpływowe lobby czy outsider?
4. Werdykt będzie prolewicową ekstrawagancją jury (jak zazwyczaj w ciągu ostatnich dekad) czy hołdem dla kandydata realnego (rzadko)?
Dalej jest o nietrafności werdyktów, o dawaniu nagrody Nobla za nic (Barack Obama dostał pokojowego Nobla tylko za to, że jest Murzynem:), o tym, że to jury jest takie, hmmm..., mocno ograniczone (składa się z samych tylko Szwedów, a nagroda ma przecież charakter międzynarodowy), o tym, że wiele razy nagrodę dostawali pisarz trzeciej i czwartej ligi. Kto dziś pamięta takich twórców jak: Carducci, Hauptmann, Gjellrup, Pontoppiolan (mój ulubieniec;), Spitteler, Benavente y Martinez, Deledda, Karlfeldt, Jensen, Lagerkvist, Jimenez, Quasimodo (jakie fajne nazwisko:), Andric, Seferis, Agnon, Sachs, Yasunari, White, Johnson, Martinson, Seifert, Simon, Soyinka, Gordimer, Walcott, Heaney?
A z drugiej strony, Nobla za swą twórczość nie dostali tacy pisarze jak: Lew Tołstoj, Kafka, Ibsen, Conrad, Malraux, Twain, Pound, Joyce, Strindberg, Czechow, Proust, James, Herbert i Wells.
Pewniaka, którego miała dostać Virginia Woolf, zgarnęła Amerykanka pisząca rzewne powieści o Chińczykach - Pearl Buck.
Łysiak zwraca uwagę, jak wielką wagę w przyznawaniu tej nagrody odgrywa polityka i międzynarodowy "salon". Przypomina także naszych noblistów: Miłosza i Szymborską, która za młodu pisała prostalinowskie wierszyki, a po 1989 r. walczyła piórem z Kościołem katolickim:
"Religia nie religia
byle przyklęknąć na starcie
Ojczyzna nie ojczyzna
byle się zerwać do biegu".
Ostatnie trzydzieści lat w historii nagrody Nobla nazywa Łysiak "dekadami hańby", twierdząc, że w tym czasie żaden znaczący pisarz (prócz Llosy) nie został nią wyróżniony. Biedny, oj, biedny ten Alfred Nobel. Pewnie nie o to mu chodziło...
Ciekawy tekst, pewnie wzbudzi wiele kontrowersji. Ale także zachwytów, w tym mój zachwyt niezmierny. Polecam! Przypominam, nagroda Nobla to złoty medal i 8 milionów koron szwedzkich + dodatkowe honoraria i zaszczyty wszelakie. Jest się o co bić. Dobrze, że ktoś zajrzał za kulisy tej nagrody."

I na zakończenie jeszcze raz ode mnie - uważam, że Nobel jako nagroda jest nic nie warta. Pieniądze na mnie wrażenia nie robi i nie one są wyznacznikiem "ważności" lub "merytoryczności" nagrody, gdyż ta jest zwykłą, polityczną propagandą i tyle.
Pozdrawiam z sympatią :)


Ujmę to jeszcze inaczej: nagroda Nobla jest dla zwykłego czytelnika pewnym punktem orientacyjnym na literackiej mapie świata. Niemniej jeżeli ktoś czytuje tylko noblistów i sądzi, że się świetnie orientuje w wybitnej literaturze światowej, to można go tylko pożałować. To samo zresztą można powiedzieć o innych nagrodach literackich. Czy "Ulisses" dostał kiedykolwiek jakąkolwiek nagrodę?

A tak na marginesie, z tych mało znanych noblistów zapoznałem się swego czasu z Hauptmannem. Polecam wizytę w jego domu w Jagniątkowie pod Jelenią Górą :)

Omnikoron: A wogole to pozwolę sobie zcytować pewnego bloga i polecam znależć artykuł w necie w całości:

http://alaczyta.blogspot.com/2012/09/przeglad-prasy-waldemar-ysiak-cyrk.html
"W ostatnim numerze "Uważam Rze" (nr 39/2012) ukazał się świetny artykuł Łysiaka na temat nagrody Nobla. Czytałam i aż oczom własnym nie wierzyłam. Ten człowiek napisał czarno na białym to,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Problem z tą dyskusją jest generalnie taki, że cały czas gdzieś się plączą z sobą dwie kwestie:

1. Charakter nagrody (która, jak każda, jest UZNANIOWA, o czym już Avuca pisała, więc zawsze będzie ktoś niezadowolony);
2. Charakter dyskusji, przybierający niekiedy formę sprzeciwu dla samego sprzeciwu bądź aroganckich przepychanek między ludźmi, którzy:
– wcale nie czytali książek nagrodzonych/nominowanych;
– muszą być -anty, bo komitet to banda pierników, nie kumających o co kaman, bro;
– widzieliby jako nagrodzonego (noblem czy nie) pisarza, który pisze po prostu porywającą fabułę. I tyle ;)
— książki nagradzane są poza kręgiem ich zainteresowań, co nie znaczy wcale, że chcą je poszerzyć.

O ile nazwisko Łysiak coś już mi mówi i polemika z jego zdaniem to coś więcej niż jałowe pitu-pitu, o tyle również on krytykuje nagrodę z punktu własnych poglądów, tak samo jak z punktu własnych komitet nagradza autorów. Jednak obie strony "konfliktu" uczestniczą w nim już od... hm, pewnego poziomu doświadczenia.

Co do Buck, to te jej książki, które znam, uważam za świetne. Pozdrawiam ;)

E: Amarcord: Ha, tu jest właśnie ta ciekawa sprzeczność z Szymborską; za miłą, starszą panią-erudytkę uważało ją gros czytelników. Natomiast ona sama przebywała jedynie w wąskim kręgu znajomych i na mnie osobiście zrobiła wrażenie osoby dość oschłej i zamkniętej, wcale nie tak czułej i otwartej, jak by się mogło wydawać. Myślę, że ta sympatia to kwestia samych wierszy; pisanych w kręgu swoistej "poezji naiwnej", że tak sobie to nazwę, robiących wrażenie (często przez błędną interpretację) bardzo ciepłych i "fajnych". Jeżeli zapytasz kogo o ulubiony wiersz, to na bank z parę osób wymieni "Kota w pustym mieszkaniu". Osobiście uważam, że za poezję nagrodę tej miary mógłby dostać kto inny. Co nie zmienia faktu, że jestem daleka od stwierdzenia "Szymborska pisała g..., tak mi się wydaje, ale w sumie jej nie znam". Co do jej życiorysu i skazy na nim, mimo iż o zmarłych należy pono mówić tylko dobrze, ta skaza na jednym z naszych ludzi-pomników narodowych zawsze mnie będzie uwierała i wprowadzała dysonans.

Problem z tą dyskusją jest generalnie taki, że cały czas gdzieś się plączą z sobą dwie kwestie:

1. Charakter nagrody (która, jak każda, jest UZNANIOWA, o czym już Avuca pisała, więc zawsze będzie ktoś niezadowolony);
2. Charakter dyskusji, przybierający niekiedy formę sprzeciwu dla samego sprzeciwu bądź aroganckich przepychanek między ludźmi, którzy:
– wcale nie czytali...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Specynka: Hm, Jelinek ponoć cierpi na agorafobię i chyba nawet (?) nie odebrała nagrody osobiście. Także Szymborską trudno uznać za przepadającą za tłumami. ;)
Bardzo możliwe, że autorzy, o których mówisz, nie tyle "narazili się" swoim zachowaniem akademii, co tworzyli dzieła zbyt awangardowe na noblowską średnią ("Ulisses" choćby). Bo trudno wyrokować o "grzeszkach" wszystkich tych nagrodzonych, niekoniecznie ich życie prywatne jest znane.
Trochę pewnie racji masz; natura promuje zdolność przebicia się; kto wie, ilu świetnych pisarzy nie odkryliśmy, bo byli zbyt nieśmiali? Nawet jednak aspekt medialności nie uzasadnia sądów Kowalskiego o grafomanii czy byciu pisarzyną (że tak sobie ściągnę z komentarzy, które się tu pojawiły, chyba padły takie sformułowania). Jest różnica między brakiem podejścia aroganckiego, a traktowaniem jury noblowskiego jak wyroczni.


Akurat Szymborską uważam za bardzo medialną :))) Choć za tłumami nie przepadała, to jednak tłumy przepadały za nią i trudno znaleźć kogoś, kogo nie urzekłaby swoim urokiem mądrej, starszej pani :)
Wracając do sedna - trzeba po prostu zdawać sobie sprawę że Nobel to tylko nagroda, choć bardzo prestiżowa, ale jednak przyznawana przez ludzi, kierujących się rozmaitymi kryteriami, niekoniecznie wartościami literackimi, skądinąd niemożliwymi do "zmierzenia".
Osobiście nie krytykuję gremium noblowskiego ani obecnego laureata, którego nie czytałem. Niemniej odetchnąłem z ulgą, gdy się dowiedziałem, że Nobla nie dostał Murakami. To by jednak było przegięcie.

Specynka: Hm, Jelinek ponoć cierpi na agorafobię i chyba nawet (?) nie odebrała nagrody osobiście. Także Szymborską trudno uznać za przepadającą za tłumami. ;)
Bardzo możliwe, że autorzy, o których mówisz, nie tyle "narazili się" swoim zachowaniem akademii, co tworzyli dzieła zbyt awangardowe na noblowską średnią ("Ulisses" choćby). Bo trudno wyrokować o "grzeszkach"...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

A wogole to pozwolę sobie zcytować pewnego bloga i polecam znależć artykuł w necie w całości:

http://alaczyta.blogspot.com/2012/09/przeglad-prasy-waldemar-ysiak-cyrk.html

"W ostatnim numerze "Uważam Rze" (nr 39/2012) ukazał się świetny artykuł Łysiaka na temat nagrody Nobla. Czytałam i aż oczom własnym nie wierzyłam. Ten człowiek napisał czarno na białym to, co mi się nieraz w głowie snuło, ale jakoś tak do końca w słowa tego snucia ubrać nie umiałam.
Pisze w nim, że co roku już we wrześniu w wielu krajach robione są zakłady odnośnie tej nagrody. A więc:
1. Europejczyk, czy ktoś spoza Europy?
2. Mężczyzna czy kobieta?
3. Któryś z faworytów lansowanych przez media i wpływowe lobby czy outsider?
4. Werdykt będzie prolewicową ekstrawagancją jury (jak zazwyczaj w ciągu ostatnich dekad) czy hołdem dla kandydata realnego (rzadko)?
Dalej jest o nietrafności werdyktów, o dawaniu nagrody Nobla za nic (Barack Obama dostał pokojowego Nobla tylko za to, że jest Murzynem:), o tym, że to jury jest takie, hmmm..., mocno ograniczone (składa się z samych tylko Szwedów, a nagroda ma przecież charakter międzynarodowy), o tym, że wiele razy nagrodę dostawali pisarz trzeciej i czwartej ligi. Kto dziś pamięta takich twórców jak: Carducci, Hauptmann, Gjellrup, Pontoppiolan (mój ulubieniec;), Spitteler, Benavente y Martinez, Deledda, Karlfeldt, Jensen, Lagerkvist, Jimenez, Quasimodo (jakie fajne nazwisko:), Andric, Seferis, Agnon, Sachs, Yasunari, White, Johnson, Martinson, Seifert, Simon, Soyinka, Gordimer, Walcott, Heaney?
A z drugiej strony, Nobla za swą twórczość nie dostali tacy pisarze jak: Lew Tołstoj, Kafka, Ibsen, Conrad, Malraux, Twain, Pound, Joyce, Strindberg, Czechow, Proust, James, Herbert i Wells.
Pewniaka, którego miała dostać Virginia Woolf, zgarnęła Amerykanka pisząca rzewne powieści o Chińczykach - Pearl Buck.
Łysiak zwraca uwagę, jak wielką wagę w przyznawaniu tej nagrody odgrywa polityka i międzynarodowy "salon". Przypomina także naszych noblistów: Miłosza i Szymborską, która za młodu pisała prostalinowskie wierszyki, a po 1989 r. walczyła piórem z Kościołem katolickim:
"Religia nie religia
byle przyklęknąć na starcie
Ojczyzna nie ojczyzna
byle się zerwać do biegu".
Ostatnie trzydzieści lat w historii nagrody Nobla nazywa Łysiak "dekadami hańby", twierdząc, że w tym czasie żaden znaczący pisarz (prócz Llosy) nie został nią wyróżniony. Biedny, oj, biedny ten Alfred Nobel. Pewnie nie o to mu chodziło...
Ciekawy tekst, pewnie wzbudzi wiele kontrowersji. Ale także zachwytów, w tym mój zachwyt niezmierny. Polecam! Przypominam, nagroda Nobla to złoty medal i 8 milionów koron szwedzkich + dodatkowe honoraria i zaszczyty wszelakie. Jest się o co bić. Dobrze, że ktoś zajrzał za kulisy tej nagrody."


I na zakończenie jeszcze raz ode mnie - uważam, że Nobel jako nagroda jest nic nie warta. Pieniądze na mnie wrażenia nie robi i nie one są wyznacznikiem "ważności" lub "merytoryczności" nagrody, gdyż ta jest zwykłą, polityczną propagandą i tyle.

Pozdrawiam z sympatią :)

A wogole to pozwolę sobie zcytować pewnego bloga i polecam znależć artykuł w necie w całości:

http://alaczyta.blogspot.com/2012/09/przeglad-prasy-waldemar-ysiak-cyrk.html

"W ostatnim numerze "Uważam Rze" (nr 39/2012) ukazał się świetny artykuł Łysiaka na temat nagrody Nobla. Czytałam i aż oczom własnym nie wierzyłam. Ten człowiek napisał czarno na białym to, co mi się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Hm, Jelinek ponoć cierpi na agorafobię i chyba nawet (?) nie odebrała nagrody osobiście. Także Szymborską trudno uznać za przepadającą za tłumami. ;)

Bardzo możliwe, że autorzy, o których mówisz, nie tyle "narazili się" swoim zachowaniem akademii, co tworzyli dzieła zbyt awangardowe na noblowską średnią ("Ulisses" choćby). Bo trudno wyrokować o "grzeszkach" wszystkich tych nagrodzonych, niekoniecznie ich życie prywatne jest znane.

Trochę pewnie racji masz; natura promuje zdolność przebicia się; kto wie, ilu świetnych pisarzy nie odkryliśmy, bo byli zbyt nieśmiali? Nawet jednak aspekt medialności nie uzasadnia sądów Kowalskiego o grafomanii czy byciu pisarzyną (że tak sobie ściągnę z komentarzy, które się tu pojawiły, chyba padły takie sformułowania). Jest różnica między brakiem podejścia aroganckiego, a traktowaniem jury noblowskiego jak wyroczni.

Hm, Jelinek ponoć cierpi na agorafobię i chyba nawet (?) nie odebrała nagrody osobiście. Także Szymborską trudno uznać za przepadającą za tłumami. ;)

Bardzo możliwe, że autorzy, o których mówisz, nie tyle "narazili się" swoim zachowaniem akademii, co tworzyli dzieła zbyt awangardowe na noblowską średnią ("Ulisses" choćby). Bo trudno wyrokować o "grzeszkach" wszystkich tych...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Widać nie sformułowałem mojej myśli wystarczająco precyzyjnie.
Pisałem o programach telewizyjnych by pokazać analogię pomiędzy gwiazdą, która promuje stację telewizyjną, a pisarzem noblistą, który również w pewnym sensie promuje, reprezentuje - prestiż samej nagrody, prestiż gremium noblowskiego, etc.
Aby godnie reprezentować te wartości, potrzebna jest pewnego rodzaju medialność.
I to chyba oczywiste, że nie chodzi mi tutaj o medialność w stylu gwiazd, które tańczą na wrotkach. Vargas Llosa nie wystąpi nigdy w "Jak oni gotują", a pani Rowling, kto wie, może i wystąpi, jak u nas Grochola.
Ale Vargas Llosa jest także medialny, właśnie w sposób który mam na myśli, i który punktuje akademia noblowska. Jest elokwentny, ma dobrą prezencję, potrafi pięknie mówić. A to wcale nie są cechy każdego pisarza.
Chodzi mi tylko i wyłącznie o to, że pisarz-jąkała ani poeta-niemowa nie dostaną nigdy nobla, chyba że będzie to akurat "politycznie" pożądane.
Nigdy się tego nie dowiemy, ale może Joyce nie dostał nobla, bo był alkoholikiem. A Proust - bo był homoseksualistą.

Widać nie sformułowałem mojej myśli wystarczająco precyzyjnie.
Pisałem o programach telewizyjnych by pokazać analogię pomiędzy gwiazdą, która promuje stację telewizyjną, a pisarzem noblistą, który również w pewnym sensie promuje, reprezentuje - prestiż samej nagrody, prestiż gremium noblowskiego, etc.
Aby godnie reprezentować te wartości, potrzebna jest pewnego rodzaju...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej