Drogi do Santiago

Zbiór esejów holenderskiego pisarza na temat Hiszpanii i podróży po niej, pisanych głównie w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Autor wspomina przy tym swoje pierwsze eskapady do tego kraju trzydzieści lat wcześniej. Teraz było mu łatwiej. Podróżował wynajętymi samochodami, nocował w paradorach, jako przybysz z bogatszego kraju nie liczył się z kosztami. To wszystko sprawiło, że mógł skoncentrować się na architekturze, literaturze, sztuce i historii.
Poszczególne eseje prezentowane są nie chronologicznie, ale za to spójnie geograficznie (może Gomera nie pasuje). Niektóre mają jeden motyw przewodni, np. podróż po Kastylii - La Manczy śladami Cervantesa czy Grenada i jej upadek. Inne z kolei łączą kilka wątków, np. Aragonia i Estremadura. Historyczne tropy to Rzymianie, Wizygoci, Maurowie, rekonkwista, mudejarowie, mozarabowie, moryskowie i marani, Ferdynand Aragoński i Izabela Kastylijska, wojna osiemdziesięcioletnia z Niderlandami, ostatni Habsburg na hiszpańskim tronie a później już niewiele (szczególnie XIX wieku i wojny domowej). Sztuka to architektura Wizygocka, islamska, romańskie kościoły, rzeźby i freski z Katalonii i Aragonii, prowincjonalny barok. W topach literackich mało Hiszpanów, Holender postawił na zachodnich autorów podróżujących po kraju Cervantesa oraz... pisarzy latynoamerykańskich, głównie wówczas zmarłych Borgesa i Cortazara. Ale jest i polonicum - w jednym zdaniu pojawia się nasz rodak.
Autora konstatuje też przemiany społeczne w Hiszpanii, lecz bardziej interesuje go przeszłość i jej relikty. Książka ciekawa dla miłośników historii i kultury hiszpańskiej, bez jakichkolwiek odniesień do realiów nawet współczesnych autorowi i praktycznych. Widać też typowe podejście intelektualista z bogatego kraju zachodnioeuropejskiego. Przeczytane w ramach wyzwania kwietniowego.

Zbiór esejów holenderskiego pisarza na temat Hiszpanii i podróży po niej, pisanych głównie w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Autor wspomina przy tym swoje pierwsze eskapady do tego kraju trzydzieści lat wcześniej. Teraz było mu łatwiej. Podróżował wynajętymi samochodami, nocował w paradorach, jako przybysz z bogatszego kraju nie liczył się z kosztami. To wszystko...

Piękna książka.
Autor opisuje swoją podróż po Hiszpanii, drogami do Santiago. Po drodze opisuje swoje wrażenia, wraca do przeszłości opisuje historię i ducha miejsc.
Piękna opowieść, która pozwoli poznać do głębi Hiszpanię.
Naprawdę warto.
Ja planuję przeczytać jeszcze raz.

Piękna książka.
Autor opisuje swoją podróż po Hiszpanii, drogami do Santiago. Po drodze opisuje swoje wrażenia, wraca do przeszłości opisuje historię i ducha miejsc.
Piękna opowieść, która pozwoli poznać do głębi Hiszpanię.
Naprawdę warto.
Ja planuję przeczytać jeszcze raz.

Książka, która zmieniła moje życie. Brzmi trywialnie, śmiesznie i naciąganie. Prawdziwie. Nooteboom zrobił coś z czym nigdzie indziej się nie zetknąłem. Pisząc prozą zamienił swoją opowieść w czystą poezję... I skłonił mnie do ruszenia jego śladami.
Czytam tę książkę nieustająco, chyba po raz czwarty, nie tylko dlatego, żeby wyznaczyć sobie nową trasę podróży po Jego Hiszpanii. Ale także, a może przede wszystkim dla takich wersów "W krainie, w której pojedyncze drzewo jest widoczne z odległości wielu kilometrów, czas mierzy się inaczej. To dla tej miary tu przyjeżdżam".... Jak dla mnie 11/10. Albo i 50.

Książka, która zmieniła moje życie. Brzmi trywialnie, śmiesznie i naciąganie. Prawdziwie. Nooteboom zrobił coś z czym nigdzie indziej się nie zetknąłem. Pisząc prozą zamienił swoją opowieść w czystą poezję... I skłonił mnie do ruszenia jego śladami.
Czytam tę książkę nieustająco, chyba po raz czwarty, nie tylko dlatego, żeby wyznaczyć sobie nową trasę podróży po Jego...

Czytając notatkę o autorze pomyślałam, że Cees Nooteboom to musi być taki holenderski odpowiednik Kapuścińskiego. Racji nie miałam, ale bynajmniej jako wielbicielka książek (i nie tylko) związanych z Barceloną, Katalonią i Hiszpanią, nie byłam z tego powodu rozczarowana. Nooteboom zabrał mnie w podróż po Hiszpanii zapomnianej, niezmienionej od stuleci, sennej i leniwej niczym popołudniowa siesta, oddalonej od gwaru i tempa życia Barcelony czy Madrytu. Książka przepełniona jest refleksjami na temat zawiłej historii Hiszpanii, od zaczątków tego państwa poprzez walki z Maurami, zjednoczenie, okres konkwisty i podbojów po upadek wielkiego kolonialnego imperium i wojnę domową. Źródłem refleksji są wizyty w zapomnianych, odludnych klasztorach, kościołach czy muzeach. Pozycja, która z pewnością pomaga zrozumieć różnice pomiędzy poszczególnymi regionami dzisiejszej Hiszpanii.
Jak dla mnie "Drogi do Santiago" powinny być wzbogacone o wiele kolorowych ilustracji, czy to reprodukcji obrazów czy zdjęć obiektów architektonicznych, które autor opisuje. Z tego względu książkę najlepiej czyta się, mając wsparcie w postaci internetowej wyszukiwarki grafik i zdjęć.

Czytając notatkę o autorze pomyślałam, że Cees Nooteboom to musi być taki holenderski odpowiednik Kapuścińskiego. Racji nie miałam, ale bynajmniej jako wielbicielka książek (i nie tylko) związanych z Barceloną, Katalonią i Hiszpanią, nie byłam z tego powodu rozczarowana. Nooteboom zabrał mnie w podróż po Hiszpanii zapomnianej, niezmienionej od stuleci, sennej i leniwej...

Bardzo dużo wątków historycznych, ale świetnie ubarwionych dlatego czyta się lekko.

Bardzo dużo wątków historycznych, ale świetnie ubarwionych dlatego czyta się lekko.

Książka która trzeba czytać powoli, leniwie. Odkładać i wracać do niej. Niesłychanie poetycka, jak gorące popołudnie w Hiszpanii. Dobra pozycja dla tych, którzy Hiszpanię znają. To cudowny powrót.

Książka która trzeba czytać powoli, leniwie. Odkładać i wracać do niej. Niesłychanie poetycka, jak gorące popołudnie w Hiszpanii. Dobra pozycja dla tych, którzy Hiszpanię znają. To cudowny powrót.