Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Była sobie paczka przyjaciół. Nina, Chudson, Grubel i on, Kurdebenek. Zawsze razem, czy to jeżdżąc po osiedlu na rowerach, czy przesiadując w piwnicy, która była ich bazą. Dni wypełnione beztroską, pijane młodością. To lato miało być ich ostatnim wspólnym czasem. Świat się zmieniał. Po "Zet" nic już nie było takie samo, choć pandemia to ledwie preludium zagłady. Zmieniali się też ludzie, zwłaszcza ich status. Wczoraj swoi, dziś obcy, bo w ich żyłach nie płynie czysto polska krew. Mijają lata. Świat nie jest już bezpiecznym miejscem. Ludzie masowo wymierają, za to przyroda rozkwita tak bujnie, jak nigdy dotąd. A on, człowiek zwany kiedyś Kurdebenkiem wpada w tryby rządowej machiny, która, jak wszystko inne jedzie na oparach. Po drodze spotyka starych przyjaciół, którym życie napisało inne, niemniej zawiłe scenariusze. A wszystko dzieje się w oparach samotności, beznadziei i ze smutną świadomością zbliżającego się końca. Opisując "Liczby ostatnie" cisną mi się na usta takie określenia jak: wspaniała, niesamowita, rewelacyjna i wyśmienita w każdym calu. Autor tak znakomicie operuje słowem, że wprost nie można się oderwać. Ja zwróciłam szczególną uwagę na klimat. Jest mroczny, gęsty, zawiesisty i niepokojący. Dojmujący smutek emanuje z każdej sceny, z każdego zdania. Treść tej książki mocno wryła się w moją glowę i podejrzewam że jej ślad pozostanie we mnie już na zawsze. Zdecydowanie polecam!!