Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nieokreślona przyszłość. Świat stawia czoła kolejnej globalnej pandemia. Jej jednak udało się wyjechać z kraju. Teraz taksówka wiezie ją do miejsca, które stanie się jej domem na przepisowe dziesięć dni kwarantanny. Ekscytację z przebywania w nowym miejscu brutalnie burzy początek okresu. Czerwona fala zalewa ją z nieznaną dotąd intensywnością zostawiając plamy na białych lnianych spodniach i siedzeniu taksówki. Miejsce izolacji nieco rekompensuje ból w podbrzuszu. Obszerny apartament z klimatyzacją, balkonem i wygodnym łóżkiem. Mogłaby poczuć się tutaj jak na wakacjach, gdyby nie świadomość czekającej ją rozmowy z klientem i głowa. Jej własna głową, która postanawia zbombardować ją falą najgorszych wspomnień. We śnie wracają trupy rodziców, robaki wijące się na ich zastygłych twarzach, szpital psychiatryczny u krew skapująca poranionych więzami nadgarstków. Wraca jej własny krzyk, ból wywołany narkotykowym głodem i nienawiść. Tymczasem poza hotelem świat zmierza ku końcowi. Krwawa epidemia zbiera potworne żniwo, a ludzie zaczynają dziać wbrew swym wrodzonym instynktom. Gotowi są na wszystko by tylko przeżyć.
"Pokój krwi" to nie jest lektura dla osób wrażliwych. Niesie tak olbrzymi negatywny ładunek emocjonalny, że może przytłoczyć. Ta historia działa mocno na wyobraźnię. Wbija się tak mocno w mózg, że niektóre obrazy ciężko usunąć sprzed oczu. "Pokój krwi" przynajmniej u mnie wywołał mieszane uczucia. Czytałam z niemal chorą fascynacją i równocześnie odczuwałam obrzydzenie. Autorce nie można jednak odmówić pięknego języka jakim napisała tą historię. A wiadomo brzydkie rzeczy opisane w piękny sposób na zasadzie kontrastu oddziałują jeszcze mocniej i jeszcze mocniej wchodzą do głowy.
To książka zdecydowanie godna polecenia. Poterepie Wami z równą mocą co wsadzenie palca do kontaktu, zabawi się z Waszymi uczuciami i rorszaprie duszę na strzępy.

Nieokreślona przyszłość. Świat stawia czoła kolejnej globalnej pandemia. Jej jednak udało się wyjechać z kraju. Teraz taksówka wiezie ją do miejsca, które stanie się jej domem na przepisowe dziesięć dni kwarantanny. Ekscytację z przebywania w nowym miejscu brutalnie burzy początek okresu. ...

Rozwiń

Zwiń

Ziemia na północnym zachodzie Polski skrywa wiele tajemnic i nosi na swych barkach wiele ludzkiego nieszczęścia. To tu, w miejscowości Wapno pół wieku temu po raz pierwszy zapadła się ziemia tworząc wypełnione wodą , głębokie zapadlisko. Nie było ofiar w ludziach, ale od tamtej pory okolica jak magnes zaczęła przyciągać nieszczęścia. Takim nieszczęściem było zaginięcie osiemnastolatka Jacka Malinowskiego. Oficjalne raporty stwierdzają że zginął w wypadku, lecz ciała nigdy nie odnaleziono, a sprawa trafiła na półkę w Bydgoskim archiwum. Dwie dekady później kluczowy świadek postanawia zmienić zeznania, co na nowo uruchamia tryby policyjnej maszyny. Sprawą zajmuje się komisarz Maria Herman. Funkcjonariuszka z wieloma sukcesami na koncie, prywatnie borykająca się z uzależnieniem od hazardu. Nieoficjalnie pomagał jej będzie Olgierd Borowicz z racji nazwiska nazywany 007, przebywający na zwolnieniu lekarskim. On też nie jest ideałem, ale razem świetnie się uzupełniają. Czy stare tropy naprowadzą ich na ślad Jacka Malinowskiego? Czy uda się wyjaśnić co stało się dwadzieścia lat temu?
"Zapadlina" to świetnie skonstruowany kryminał osadzony w mrocznej scenerii postindustrialnych ruin. Akcja toczy się wartko i trzyma w napięciu do samego końca. Olbrzymią zaletą są wyraziste postacie, którym daleko do wizerunku supergliny. Ta ich nieidealność mocno rzutuje na poczucie realizmu w powieści. Można odnieść wrażenie, że mamy do czynienia z prawdziwymi ludźmi, a nie wytworami fantazji autora.
Po raz kolejny Robert Małecki mnie nie rozczarował. Spodziewałam się genialnego kryminału i taki własnie dostałam. A teraz nie pozostaje mi nic innego jak przeczytać poprzednie części tego cyklu.

Ziemia na północnym zachodzie Polski skrywa wiele tajemnic i nosi na swych barkach wiele ludzkiego nieszczęścia. To tu, w miejscowości Wapno pół wieku temu po raz pierwszy zapadła się ziemia tworząc wypełnione wodą , głębokie zapadlisko. Nie było ofiar w ludziach, ale od tamtej pory okolic...

Rozwiń

Zwiń

Laila Hercelrinki jest jedną z pierwszych dam Termoriału. Rodzinna fortuna i uprzywilejowany status społeczny pozwalają jej żyć w luksusie, bez trosk o przyszłość. W przyszłość tą Laila ma wkroczyć pod rękę z narzeczonym. Ten jednak zapada na chorobę zwaną bożą gorączką i umiera niedługo przed planowanym ślubem. Po tych wydarzeniach Laila musi ochłonąć. Wybiera się na nocny spacer, z którego już nie wraca. Czy to żal po stracie sprawił, że targneła się na swoje życie? A może ktoś ją porwał dla okupu? Mieszkańcy Termoriału prześcigali się w domysłach. Prawda natomiast okazała się zupełnie inna. Laila znalazła się w innym miejscu, które mogłoby równie dobrze być innym wszechświatem, mimo że było położone nie tak daleko od jej wystawnej rezydencji. To było Rioko, nadrzeczne slumsy. To tu pędzili swój nędzny żywot mieszańcy, niegodni by mieszkać w wyższych partiach wzgórza Termoriału. Niegodni by chodzić pośród nadludzi obdarzonych boską łaską. A jednak łaska boska stępuje czasem w takie parszywe miejsca. Jej zrządzeniem bowiem Laila spotkała Tanurila, nadmężczyznę, który mimo niskiego urodzenia wykaże się prawością. Dziedziczka Hercelinków będzie musiała mu zaufać, jeśli chce przeżyć i wrócić cało do domu. W slumsach zagrożenie może nadejsć z najmniej spodziewanej strony, a do tego morderca w białej szacie podąża jej śladem.
"W imię Boga" to niezwykle ciekawa powieść fantasy w której autorka wykreowała świat całkiem podobny do naszego. Świat w którym panują mocno zakorzenione społeczne podziały, a wszystkim steruje polityka wielkich rodów i władza kościelna. Bohaterowie są niezwykle wyraziści, a zwroty akcji miejscami bardzo zaskakujące. Sama akcja zaś do połowy książki jest raczej statyczna i skupia się na życiu Laili w Rioko. W drugiej połowie jednak mocno się ona rozkręca i trzyma w napięciu do samego końca. Troszeczkę przeszkadzał mi ten brak balansu między pierwszą a drugą polową ksiązki, ale ponieważ jest to debiut to wybaczam. Na uwagę zasługuje również fakt, że w książce nie ma zbyt wysokiego poziomu brutalności więc może być czytana również przez osoby młodsze. Mnie spotkanie z Lailą bardzo się podobało i już czekam na kolejne!
Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję

Laila Hercelrinki jest jedną z pierwszych dam Termoriału. Rodzinna fortuna i uprzywilejowany status społeczny pozwalają jej żyć w luksusie, bez trosk o przyszłość. W przyszłość tą Laila ma wkroczyć pod rękę z narzeczonym. Ten jednak zapada na chorobę zwaną bożą gorączką i umiera niedługo ...

Rozwiń

Zwiń

"Obłęd Rotmistrza Von Egern" to kolejna z serii młodzieńczych publikacji Szczepana Twardocha. Tym razem mamy do czynienia ze zbiorem opowiadań o podobnym tle historycznym. W pierwszym z nich jesteśmy świadkami upadku człowieka. Joachim von Egern rotmistrz wojsk cesarskich wygrywa pojedynek, zyskuje jeńców i dziewczynę, którą traci jeszcze zanim w rzeczywistości ją posiądzie, a która jest tą jedną jedyną. Rozpacz wywołana nagłą stratą i gorycz zdrady wpychają młodego żołnierza coraz dalej i dalej w opary obłędu. Chłopak słyszy głosy, widzi znajome twarze tam gdzie ich nie ma i zabija.W tym zabijaniu jest rozpacz i ból i krzyk. Joachim żegna się z życiem,ale nie na długo bo już w drugiej opowieści z zabiedzonego więźnia staje się nieomal królem. A rewolucja w uosobieniu rudowłosej dziewczyny idzie z nim pod ramię. Jest zachłanna i w szale zjada swoje dzieci. Czy połknie też Joachima?
Kolejna historia rzuca nas w nieco inne miejsce. Na Śląsk. Jest to opowiesć o miłości. Gorącej , namiętnej, ale także gorzkiej i okrutnej. Jej bohaterką jest Anna.Chłopka która pojechała w świat ze swoim szlachcicem. I choć ma świadomość że kochanek wkrótce ją zostawi nie boi się pójść za nim. W ich losy zostanie wplątane poświęcenie,które ocali im życie. Według mnie to najpiękniejsza opowieść z całego zbioru.
Zanurzając się w lekturze "Obłęd Rotmistrza Von Egern", trudno dopuścić do siebie myśl, że był to autorski debiut. Opowiadania są tak genialnie wyważone, tak fantastycznie skonstruowane, że jest to wręcz niewiarygodne. Zachwyca tutaj ogromną dbałość o szczegóły. Twardoch opowiada o historii jaka nigdy nie miała miejsca, a przy tym opisuje wyposażenie i umundurowanie żołnierzy z taką dokładnością, jakby sam był jednym z nich. Zostały tu także wykorzystane elementy realizmu magicznego, które nadają fabulom niesamowitości. "Obłęd Rotmistrza Von Egern" to wspaniała, monumentalna i emocjonująca książka. Zdecydowanie polecam!

"Obłęd Rotmistrza Von Egern" to kolejna z serii młodzieńczych publikacji Szczepana Twardocha. Tym razem mamy do czynienia ze zbiorem opowiadań o podobnym tle historycznym. W pierwszym z nich jesteśmy świadkami upadku człowieka. Joachim von Egern rotmistrz wojsk cesarskich wygrywa...

Rozwiń

Zwiń

29/2024
Czy wolność jest integralną częścią istoty ludzkiej? Czy może jest tylko złudzeniem, halucynacją zależną od punktu widzenia? Czy może istnieć nawet za drutami obozu pracy na Syberii i w człowieku odbywającym karę odosobnienia w karcerze? Iwan Grigoriewicz, bohater powieści "Wszystko płynie" jest przekonany, że wolność człowieka istnieje tak długo jak wolny pozostaje jego umysł. Sam spędził trzydzieści lat na katordze, a teraz wychodzi na wolność. W rodzinnym mieście nikt na niego nie czeka. Dawna ukochana ułożyła sobie życie z kimś innym, a stryjeczny brat obawia się, że utrzymywanie kontaktów z byłym więźniem może zaszkodzić jego karierze. Iwan jednak nie oczekuje od życia zbyt wiele. Choć świat poza drutami obozu jest inny niż to co znał to jednak mężczyzna usiłuje rozpocząć nowe życie i przystosować się do radzieckiej rzeczywistości. W historię powrotu Iwana wplecione są trudne i bolesne wspomnienia z więzienia i obozów, a także refleksje na temat zniewolenia, mechanizmów działania państwa totalitarnego i historie innych ludzi. Najbardziej porusza ta opowiedziana przez Annę, współlokatorkę Iwana. Kobieta była świadkiem głodu na Ukrainie, który współcześnie uznany został za zbrodnię ludobójstwa.
"Wszystko płynie" to niezwykle mocno poruszająca lektura. Autor w nieco poetyckim stylu przybliża fakty historyczne i wyciąga trafne wnioski na temat działania zbrodniczych dyktatur. Przede wszystkim jednak to autentyczna opowieść o trudnych ludzkich losach którą powinien przeczytać każdy. Może wtedy udało by się nie popełniać w przyszłości tych samych błędów. By historia przestała się powtarzać.

29/2024
Czy wolność jest integralną częścią istoty ludzkiej? Czy może jest tylko złudzeniem, halucynacją zależną od punktu widzenia? Czy może istnieć nawet za drutami obozu pracy na Syberii i w człowieku odbywającym karę odosobnienia w karcerze? Iwan Grigoriewicz, bohater powieści "W...

Rozwiń

Zwiń

26/2024
Marten jest jednym z wielu trybików w maszynie. Co rano budzi się w wynajmowanym na godziny mieszkaniu, podłącza swój neurolink do sieci by sprawdzić wysokość swojego długu węglowego, obejrzeć jakieś bzdury publikowane w socjalach i zareagować na kilka postów w odpowiedni sposób. Jego dzień jest dokładnie zaplanowany. Minuta na prysznic, śniadanie z owadów i podróż do pracy. Po drodze miga krajobraz z kapsułami SARCOFF porozrzucanymi w każdej części gigantycznego miasta. W radio mówią, że ci, którzy do nich wejdą są bohaterami. Ratują planetę przez anihilację własnej osoby. Marten nie chce być bohaterem. Po prostu nie chce tu być. Istnieć w tym sterylnym świecie, gdzie wolnośc jest jedynie słowem bez znaczenia. Paradoksalnie wejście do kapsuły SARCOFF niczego nie kończy. Zaczyna za to istnienie na innej płaszczyźnie. Marten jest teraz poza systemowym wyrzutkiem. Martwym za życia. Nie jest jednak sam. Sara, Lovecraft, Czarny i Biały wiodą podobny los. Przewodzi im charyzmatyczny Jezus i to właśnie on wprowadza Martena w świat istniejący poza systemem. Przedstawia mu też swoją teorię, na temat tego, co tak naprawdę dzieje się z ludźmi obwiniając o wszystko Antychrysta.
Generalnie to książkę Marcina Majchrzaka można zaklasyfikować do gatunku fantastyka. Początek, mocno zawiewa Grzędowiczem i serialem "Czarne lustro". Potem jednak historia staje się mocno filozoficzna. I choć czasami można się zmęczyć czytaniem takich wywodów to jednak nie można im odmówić sensu i zawartej w nich mądrości. "Antychryst" przedstawia niepokojacą wizję przyszłości, która mam nadzieję nigdy się nie spełni. Jest mrocznie, niepokojąco i klimatycznie. Ja zdecydowanie polecam!

26/2024
Marten jest jednym z wielu trybików w maszynie. Co rano budzi się w wynajmowanym na godziny mieszkaniu, podłącza swój neurolink do sieci by sprawdzić wysokość swojego długu węglowego, obejrzeć jakieś bzdury publikowane w socjalach i zareagować na kilka postów w odpowiedni sposób. J...

Rozwiń

Zwiń

25/2024
Dla Frencza, tak, jak dla wszystkich Polaków rok 1989 miał oznaczać wolność. Miał przynieść zmiany na lepsze, zastąpić peerelowską szarzyznę kolorowym rajem. Dla Frencza stał się początkiem końca. Swoistą apokalipsą. Najpierw był rozwód, po którym ojciec zamknął się w pokoju pełnym śmieci i butelek. Z człowieka przeistoczył się w humanoidalnego śmiecia i tak też umarł. Jak śmieć. Potem Frencz stracił pracę w której nie musiał robić nic poza byciem. Jako absolwent wyższej uczelni w nowych realiach miałby szansę zrobić karierę, ale nie robi. Trafia za to na bazar i żeby tam wytrzymać znieczula się padlinką, tanim winem z pobliskiego sklepu. Z czasem ten alkohol staje się mu najlepszym przyjacielem i remedium na cały nowy straszny świat.
"Apokalypsis '89" to historia ludzkiego upadku. Gorzka jak wódka i kwaśna jak tanie wino. Autor doskonale oddaje realia przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku. Ze stron wprost wylewa się ówczesna szarzyzna i bylejakość. Ale jednak w tym wszystkim jest coś poetyckiego. Piękno brzydoty i rozkładu pochłaniającego miejskie przestrzenie. W opisie z tyłu książki jest zdanie które idealnie oddaje jej sedno "To opowieść o udławieniu się wolnością, o mieście, które nie wytrzymało zastrzyku adrenaliny, o naturze, która odebrała to, co jej wydarto" .
Brakuje mi słów by dodać coś więcej. To po prostu wspaniała książka. Zdecydowanie polecam!

25/2024
Dla Frencza, tak, jak dla wszystkich Polaków rok 1989 miał oznaczać wolność. Miał przynieść zmiany na lepsze, zastąpić peerelowską szarzyznę kolorowym rajem. Dla Frencza stał się początkiem końca. Swoistą apokalipsą. Najpierw był rozwód, po którym ojciec zamknął się w pokoju pełny...

Rozwiń

Zwiń

Jutlandia. Kraina najmocniej wysunięta na północ w królestwie Danii. W osiemnastym wieku jest ziemią całkowicie bezludną, będąca we władaniu wiatru i wrzosu. Tylko jeden człowiek zdecydował się by tu przybyć i udowodnić, że te nieprzyjazne tereny można ujarzmić i oswoić. Kapitan Ludwig von Kahlen podejmuje się swojego zadania nie do końca zdając sobie sprawę z ogromu pracy, jaka go czeka. W najwyższym punkcie wrzosowiska buduje dom, który nazywa Domem Królewskim. W znoju przekopuje i użyźnia ziemię licząc, że ta wyda jakiekolwiek owoce. Dokucza mu starość i samotność, a nieokiełznane siły natury zdają się sprzysięgać przeciwko niemu niszcząc to co w wielkim trudzie starał się stworzyć.
Nieprzyjazny kapitanowi jest też jego najbliższy sąsiad. Właściciel ziemski, bezwzględny sędzia Schinkel nie szczędzi trudu by uczynić życie Kahlena jeszcze trudniejszym. Gdy w Królewskim Domu pojawia się najpierw cygańska dziewczynka, a potem tajemnicza Ann Barbara świat wydaje się być bardziej znośny. Jednak Jutlandia nie zamierza nikomu dawać taryfy ulgowej.
"Bękart" to zachwycająca opowieść z historią w tle. Niezwykle plastyczne opisy przyrody zachwycają na każdym kroku, a bohaterowie są tak żywi, że ma się wrażenie, że można ich dotknąć gdy tyłko wyciągnie się rękę. Autorka zastosowała ciekawy sposób narracji. Wydarzenia opisywane są w czasie teraźniejszym z punktu widzenia obserwatora, który o wszystkich m opowiada. Dzięki temu można niejako wejść do opowieści i przeżyć wszystko mocniej. W książce zaskakuje też wszechobecna surowość. Bohaterowie nie mają głosu, nie mówią o tym co czują, a to z kolei sprawia że ich emocje uderzają bardziej. "Bękart" to absolutnie wspaniała historia o zemście, szorstkiej miłości, zatraceniu i złu w najczystszej postaci. Musicie to przeczytać!! Ja polecam!!!

Jutlandia. Kraina najmocniej wysunięta na północ w królestwie Danii. W osiemnastym wieku jest ziemią całkowicie bezludną, będąca we władaniu wiatru i wrzosu. Tylko jeden człowiek zdecydował się by tu przybyć i udowodnić, że te nieprzyjazne tereny można ujarzmić i oswoić. Kapitan Ludwig von...

Rozwiń

Zwiń