Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W dość niecodzienny sposób ta książka trafiła do mojej dyspozycji, chyba mógł to być pierwszy raz, kiedy kierowałam się tylko tytułem przy zakupie przez internet (tytuł do tej pory mi się podoba). To że akurat mi przypadło dodanie jej do tego serwisu i pisanie pierwszej opinii odczytuję jako dość śmieszny nieśmieszny żart. Gdybym była orderorozdawczynią, być może wręczyłabym sobie order za przeczytanie (męczy). Nie spodobała mi się. Owszem, spodziewałam się książki biograficznej, ale po takim tytule wyobrażałam sobie pozycję pretendującą do trafienia do szerokiego grona odbiorców, zawierającą "treści uniwersalne", nawet jeśli zapewne uproszczone, to jednak takie raczej pozytywne, "życiowe", trochę mające na celu "podnieść na duchu". I może w pewnym sensie można by się doszukiwać czegoś trochę "tego typu". No ale... mi chodziło "nie o ten". Nie czytałam żadnej innej książki CL (i chyba nie zamierzam). Część napisana przez niego podobała mi się mniej niż ta druga; silna narracja, opowieść o życiu osobistym, często bardzo szczegółowa... No coś zupełnie innego miałam w głowie przy tym "Życie pełne puent" i "Order Uśmiechu". Jak już się rozczarowałam sposobem pisania to liczyłam, że będzie chociaż pokazywała np. różnorodność środowisk kulturalnych/politycznych z czasów PRLu - no i znowu lipa, bo o ile nie jakoś bardzo to trochę miałam kontakt z tą tematyką, i widziałam duuuużo, no, nawet nie ma co porównywać. Momentami miałam wrażenie, że pisze jak dziecko, ale to już może kwestia odniesień do młodocianych lat? Czy intencja docelowego odbiorcy? O ile np. wiersze Świrszczyńskiej odnoszące się do okresu II WŚ trafiają do mnie i widzę w nich wartość, o tyle taki jakiś entuzjazm?, który się jakoś chyba trochę wydobywa z niektórych wspomnień, jawi mi się jako co najmniej niezdrowy. Tytuł pozostaje dla mnie nieporozumieniem i w sumie może nawet trochę ciekawe, co pomysłodawca miał na myśli. Druga część była jak dla mnie lepiej napisana (pomijając rekomendacje? osoby? Pewnie bardziej jako jakieś memorium? No nic...) i tu akurat byłam trochę ucieszona, że chociaż będzie trochę inaczej. Nieszczególnie to podnosi ocenę, bo po prostu forma do mnie nie przemawia. Nawet podział tych rozdziałów na jakieś "tematyczne" mi tu się jakoś nie składa. Byłaby chyba chociaż trochę bardziej "klarowna", gdyby starano się zachować chronologię. Momentami wnioski, czy po prostu wypowiedzi, wydawały mi się głupie i "nie-teges". Nauczkę dostałam, za książkę się zabrałam, nienajlepiej wybrałam, z lekką ulgą pożegnałam, ło rety, naprawdę niektórych książek chyba lepiej jest nie czytać "jak się nie jest fanem"... ;).