Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rozmowy kobiet o kobietach i ich roli w życiu. Rozmowy kobiet o mężczyznach i o tym jacy są niefajni, bezczelni i egoistyczni. Czy pozycja ta mnie przekonała? Na pewno nie. Nawet bym powiedziała, że przez stereotypy - zniechęciła. Aspekt żeński, jak i zarówno aspekt męski, zostały mocno zaszufladkowane. Istniejący feminizm w wydaniu Pani Środy w ogóle mnie nie interesuje. Następna rozmowczyni, Maria Janion i jej nie podparta niczym teoria - "Wykształcone kobiety, są znacznie lepszymi matkami". Cóż za bzdura. Z psychologicznego punktu widzenia, kształcące się non stop matki, mające solidne aspiracje i ambitną pracę, są na pewno spokojniejszymi matkami, od tych, które przez pierwsze lata pozostają z dziećmi w domu. A dlaczego? Bo swoim dzieciom poświęcają mało czasu i nie są tak przemęczone codziennością, jak matka która od rana pierze, sprząta, robi zakupy, odpowiada na setki pytań ciekawskich maluchów itd. I która czasami potrafi się zniecierpliwić. A jeśli matki tak mało czasu poświęcają swoim dzieciom, a wręcz uciekają z domu bo praca ważniejsza, a takich przypadków jest multum...to czy są dzięki temu lepszymi matkami? Dziwne, że piszę o tym kobieta, która dzieci nie ma i w sumie nic w tym temacie nie wie, ewentualnie prowadzi dziwną obserwację. Oczywiście wyłączając z dywagacji wszelką patologię, teroria Pani Janion nijak ma się do rzeczywistości. Podświadomie wyczuwam, że tej Pani nie chodzi do końca o to, o czym wspomina. Bardziej o to, żeby kobieta "doścignęla" mężczyznę i nie dała się wmanewrować w rolę jedynie kury domowej. Tonący brzytwy się chwyta. Trzeba znaleźć przecież jakiś argument, nawet jeśli jest pozbawiony logiki. Wszystkie wywiady przedstawione w tej książce przesiąknięte są użalaniem się nad "biednymi, zdominowanymi przez mężczyzn, niespelnionymi z tego tytułu, kobietami". Mężczyźni fe, be. Kobiety cacy. Trzeba im wystawić laurke, wznieść na piedestał. Nikt tylko nie pomyślał o tym, że w każdej relacji są dwie strony i bardzo często kobieta jest współwinna, a nawet winna zaistniałej sytuacji. Piszę to ja, kobieta, która dużo widzi i słyszy i na dodatek jest sporo młodsza od bohaterek książki. Zatem, skąd w bohaterkach tyle ograniczonego spojrzenia na płaszczyźnie społecznej? Niebywałe a zarazem niesmaczne generalizowanie. Mam jedynie nadzieję, że nigdy więcej nie trafię na tego typu publikację. Panie po prostu chyba nie lubią mężczyzn - współczuję tej wrogości.