Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Całość na karowisniewska.pl Karolina mnie po prostu doprowadzała do szaleństwa. Z jednej strony imponowała mi samodzielnością, błyskotliwością w rozmowach z rodziną i uporem w zaimponowaniu poloniście. Z drugiej strony to po prostu młoda, głupia koza, która zakochawszy się w starszym mężczyźnie zgrywa starą malutką a to co kotłuje jej się w głowie przyprawia co najmniej o zażenowanie. „Na pewno mnie zdradza”, „nie, przecież kocha tylko mnie”, „takie śliczne dziecko będę z nim miała”, „teraz pewnie patrzy w oczy innej”. Do tego dorzućcie łażenie ulicą, gdzie mieszka, głuche telefony i wystawanie przed jego oknem. O tempora, o mores! Niech mnie ktoś uszczypnie. Czy jako nastolatkowie też byliśmy tacy… niejednoznaczni?