Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem czy było to celowe - podejrzewam, że nie - ale ze współczesnej perspektywy początkowe fragmenty tej krótkiej powieści czyta się w innym duchu, co z ogromną korzyścią działa dla "Odwróconego Świata". Nierealna wizja miasta sunącego niczym pociąg po budowanych w trudzie i pośpiechu torach w pogoni za nieokreślonym i niejasnym optimum, niepokojąco totalitarna atmosfera politycznego ustroju zdominowanego przez cechy, ogrom tajemnic i typowy protagonista, który próbuje się w nich odnaleźć - to wszystko sprawiało, że traktowałem powieść Priesta jako książkę-alegorię z pogranicza fantastyki i krytykę kapitalizmu, konsumpcjonizmu oraz konformizmu. Dlatego tym większym zaskoczeniem było dla mnie, że autor wykreował świat, w którym jego prawa zostały nagięte w myśl geometryczno-fizycznej naukowej zabawy Priesta, zupełnie odmiennej od moich początkowych przewidywań. Odsłanianie kolejnych jego tajemnic stało się największym atutem, także dlatego, że "Odwrócony Świat" nabrał tempa. Inna sprawa, że poza tym światem większych atutów - nie licząc poza coraz bardziej oddalających się od siebie protagonisty i jego byłej żony - w tej książce nie ma. Samo zaś wyjaśnienie co do natury świata przedstawionego jest podane w dobrym tempie, z obowiązkowym zwrotem akcji, inne niż można by się spodziewać, choć lepiej byłoby się nad nim nie pochylać, bo mogłoby ujawnić zbyt wiele luk. Niekonformistyczny duch, uniwersalny dla sci-fi zaś objawia się w w symbolicznym wątku związanym z percepcją świata. To właśnie percepcja jest jednym z głównych motywów książki, a bawienie nią środkiem do ciekawego podawania treści - kolejne tajemnice odsłania się czytelnikowi niczym przy odsłonięciu kolejnych kurtyn, których nie dostrzegał i czytelnik, i główny bohater. Intrygująca, nabierająca tempa i coraz bardziej angażująca lektura, nawet jeśli pozostawiająca ogromny niedosyt.