Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W Polsce nie często się zdaża, że naukowiec uniwersytecki z tytułem profesora pisze powieść. Już napisanie książki popularnonaukowej jest podejrzane, ale żeby powieść?! Dlatego tym bardziej się z niej cieszę. "Hieny i lotosy" to niejako odpowiedź na "Faraona" Bolesława Prusa. Stan wiedzy o starożytnym Egipcie się znacznie zwiększył od czasów Prusa. Powieść Niwińskiego opiera się więc na wiedzy opartej na badaniach archeologicznych ostatnich lat. Powieść jest też jakby rehabilitacją Herhora. To jedyna postać historyczna w powieści Prusa, która pełniła tam rolę czarnego charakteru. Badania ostatnich dekad wykazały, że Herhor był postacią pozytywną w historii Egiptu. Powieść się doskonale czyta. Oparta jest na rzetelnej wiedzy, zawiera w sobi elementy powieści "płaszcza i szpady" czy też romansu. Do tego kończy się szczęśliwie. Trudność polega, że w dzisiejszych czasach funkcjonują nazwy miejsc i ludzi w staroiżytnym Egipcie nadane przez Greków. Niwiński w powieści używa oryginalnych nazw staroegipskim, które często są dość długie, wieloczłonowe I trudne do zapamiętania. Czasami w dialogi są nienatuarlnie długie. Autor wkłada w usta swoich postaci rzeczy, które dla starożytnych były oczywistością. Tutaj pełnią fukncję tłumaczenia pewnych spraw współczesnemu czytelnikowi. Jednak generalnie powieść robi dobre wrażenie. Czytanie jej nie było dla mnie czasem straconym.