Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo ciekawa dysertacja, która stanowi interesujący, jakkolwiek synoptyczny i pobieżny z racji deficytu ilościowego odpowiednich źródeł, suplement dla bardziej pogłębionych i szerszych studiów nad okresem pełnego średniowiecza oraz kulturą rycerską, będącą znamiennym i niezbywalnym pierwiastkiem epoki. Zjawisko rozboju rycerskiego, haniebna aberracja od szlacheckiego etosu, który w dobie średniowiecza uczyniony został jednym z fundamentów systemu aksjonormatywnego społeczeństw, a także wyniesiony niemalże do rangi sacrum, było powszechne zarówno na terenach całej Europy, jak i w Polsce. Spotykany jest również ów termin w beletrystyce m.in. w "Krzyżakach" Henryka Sienkiewicza, albowiem po raz pierwszy na plan wielkiej powieści historycznej występuje Fulko de Lorche właśnie, jako ofiara napaści rycerskiej. Rozboje, których dokonywali przedstawiciele wyższego stanu przyjmowały wielowymiarowe formy, które opisuje, wprawdzie skwapliwie, lecz klarownie, autor. Bez wątpienia w publikacji tej postawione zostało pytanie o wartość reguł moralno-etycznych, wyniesionych w średniowieczu na poziom metafizyczny, albowiem ofiarowanych i nagradzanych przez Boga, w praktyce życia codziennego. Zjawisko rozboju rycerskiego niepowetowanie przekłada akcent na nominalny charakter ówczesnej aksjologii.