Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podczas czytania tej książki miałem problemy z tempem i skupieniem akcji. Mogłem być zbyt rozpieszczony powieścią Alphariusa, mając nadzieję, że Rogal Dorn będzie głównym tematem i znaczącym wglądem w wychowanie Dorna, a jego motywacje będą na pierwszym planie. Akcja książki rozgrywa się dość wcześnie w Wielkiej Krucjacie i następuje po wczesnej kampanii, w której VII Dywizja wdziera się głębiej na terytorium wroga, podczas gdy trzej inni Prymarchowie i ich legiony krążą po spirali na zewnątrz. Historia opowiada o kilku postaciach, od znanych i nieznanych członków Imperialnych Pięści po nawigatora i upamiętniacza. Często zadawałem sobie pytanie: „Jaki jest sens tej historii? Nie rozumiem lepiej Dorna. Co wynoszę z tych wszystkich pobocznych rozważań o postaciach i strategicznej dyskusji prowadzonej przez Dorna?”. Ale przebrnąłem przez to i cieszę się, że to zrobiłem. W końcowej części książki różne fragmenty, które Gav Thorpe umieścił w narracji, wyraźnie się wyostrzyły i w końcu zorientowałem się, jaki jest sens tej historii, odpowiadając na ważne pytanie w sposób inny niż inne historie HH o postaci: dlaczego Rogal Dorn? Dostajemy głębsze spojrzenie na nawigatorów, którzy są interesujący. Dostajemy Sigismunda, ulubieńca fanów. ALE rzecz, którą dostajesz głównie, to dobre, dogłębne spojrzenie na Dorna i dokładnie to, dlaczego został wybrany do obrony Terry przed każdym innym Prymarchą. Ostatni powód może wydawać się nieco uproszczony, ale naprawdę brzmi prawdziwie, biorąc pod uwagę całą wcześniej ustaloną wiedzę, którą stworzyła seria HH w przeszłości. Pozostawiam to innym czytelnikom do samodzielnego odkrycia. Ja na przykład cieszę się, że wytrwałem i uzyskałem satysfakcjonującą odpowiedź na to pytanie, gdy zastanawiałem się nad książką jako całością. Gav Thorpe dał prymarsze zakonu uczciwie wstrząsnąć opowieścią, która naprawdę zawiera główny aspekt tej postaci. Wielkie dzięki za to i za umożliwienie mi jeszcze lepszego zrozumienia „Dlaczego Dorn?”