Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Incognito" jest jedną z superbohaterskich serii wydawniczych na polskiej scenie komiksu. Opowiadając z pozoru klasyczną historię zwykłego, szarego gościa, który odkrywa w sobie niezwykłe zdolności i postanawia użyć ich w walce z przestępczością na ulicach, jednocześnie nadaje jej w kilku miejscach ciekawe, interesujące zwroty, niekiedy odwracając pewne utarte schematy o sto osiemdziesiąt stopni. Początki "Incognito" były raczej skromne – publikacja, strona po stronie, gdzieś w ponurych zakamarkach polskiego Internetu nie jest może czymś, co pozwala z łatwością dać się rozpoznać, zaś wydanie późniejszych zeszytów, już na papierze, pod banderą Wydawnictwa Roberta Zaręby, stanowiło raczej drogę do celu niż cel sam w sobie. Od niedawna jednak serię przygód Pawła Kamińskiego wzięło pod swoje skrzydła wydawnictwo Sol Invictus, jednocześnie wydając nowe odcinki, jak i prowadząc serię wznowień starszych zeszytów – tych opublikowanych kiedyś w sieci, od których wszystko się zaczęło. Oto przed wami, drodzy czytelnicy: "A imię Jego...", pierwszy zeszyt "Niesamowitego przypadku Pawła K.". Jak nakazuje tradycja, zostajemy w nim zapoznani z superbohaterską origin story głównego protagonisty – Paweł, bo to o nim mowa, nie nabył jednak mocy wskutek nieudanego eksperymentu, nie został rażony piorunem i ukąszony przez kobrę ani nie odziedziczył fortuny po zabitych przez oszalałego ćpuna rodzicach. Pewnego wieczoru marsz przez źle obrany zaułek zmusił go do ucieczki przed bandą wandali i zakończyłby się tragicznie, gdyby nie to, że... Paweł zniknął. Spontanicznie stał się niewidzialny. Wraz z niezwykłym darem nie spłynęła jednak na niego znajomość wschodnich sztuk walki albo siła pozwalająca na łamanie sztab gołymi rękoma – dalej był życiowym przegrywem niedostrzegalnym przez nikogo, po prostu od tego momentu w trochę bardziej literalnym sensie. Dopiero trzy lata później, w czasie zaobserwowanego przypadkiem napadu na stację benzynową i zarobienia kulki przy próbie powstrzymania zamaskowanego oprycha zrozumiał, że nic nie dzieje się bez przyczyny – i że posiadanie tak niezwykłych talentów nakłada na niego moralny obowiązek stania w obronie tych, którzy sami nie mogą się bronić. Kiedy jednak nawet to olśnienie nie sprawiło, że stał się bogiem wojny o stalowych mięśniach, musiał zacząć improwizować – założył nabite ćwiekami rękawice, kupił dwa dozowniki gazu pieprzowego, a kieszenie wypchał sobie eksplodującymi jaskrawym blaskiem kulkami z magnezu. Jego pierwsze kroki na wojennej ścieżce sprawiły, że wpadł na trop Barona – człowieka, o którym mówi się, że jest źródłem wszystkiego, co złe w mieście Kamińskiego. Cała recenzja dostępna tutaj: http://www.kotwbookach.pl/2016/08/incognito-1-imie-jego-recenzja.html