Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam w Warszawie ulubioną księgarnię - to księgarnia naukowa im. Bolesława Prusa na Krakowskim Przedmieściu. Gdy bawię w stolicy potrafię zachodzić tam i dwa razy dziennie. Za każdym razem staram się kupić jakąś papierową książkę z myślą o misji utrzymania księgarni (choć ceny okładkowe są ostatnio zbójeckie). Ostatnim razem przechadzając się wśród stołów i regałów natknęłam się niespodzianie na arcyinteresujące dzieło - „Pińskie błota. Natura, wiedza i polityka na polskim Polesiu do 1945 roku” Sławomira Łotysza. Przejrzałam „spisotreść” i poczułam, że muszę to miećponieważ kilka lat temu, po podróży na Białoruś, przeczytałam dzieło hr. Ossendowskiego pt. „Polesie” wydane po raz pierwszy prawie 100 lat temu. Zafascynował mnie język i klimat tej książki ( iście horrorystyczny),która przedstawia Polesie jako groźny gąszcz nieprzebranych bogactw przyrody przez które na swych bezszelestnych łodziach przedzierają się Poleszucy – naród prosty, ponury i niebezpieczny. Na samo bagno Ossendowski ma sto określeń – do tego mszary, ostrowiki, zatrute strzały, wilki i inne ostępy oraz – „lampart naszych lasów – ryś”. Chciałam zweryfikować rewelacjie pana Ossendowskiego ponieważ – choć urocze- wydawały mi się mocno przesadzone, zwłaszcza jeśli chodzi o demoniczny wizerunek biednych Poleszuków. „Pińskie błota” świetnie się czyta - jest to książka przyjemna w odbiorze również dla osób, które nie zajmują się zbyt często czytaniem dzieł naukowych (czyli ja). Sławomir Łotysz zajmuje się historią techniki i historią środowiskową (kolejne odkrycie, że jest taka dziedzina nauki),więc dużo jest smaczków kulturowych, socjologicznych, ciekawostek przyrodniczych – wszystkie elementy składają się w spójną całość. Skłonność autora do przypisów i dygresji prowadzi nas przez bagna na inne wspaniałe manowce - na przykład,gdy opisany jest poleski "kołtun polski" – autor zabiera nas w podróż dookoła świata tropem kołtuna i cierpliwie objaśnia zjawisko zarówno ze strony medycznej jak i kulturowej. Skala szalonych pomysłów jakie miały nasze (i inne) władze na skolonizowanie i ucywilizowanie Polesia aby uczynić z niego "misia na miarę naszych możliwości" szokuje i bawi jednocześnie. Znakomita monografia w której każdy znajdzie moc atrakcji – miłośnik przyrody, statysyki i antropologii.