Ostatnio dużo słucham, za to mało czytam i oglądam. Wolę zamknąć oczy i wsłuchać się w inne, alternatywne rzeczywistości – odkrywam nową muzykę, wałkuję stare płyty, no i, oczywiście, daję się zabierać audiobookom w ekscytujące podróże. Ubiegły tydzień spędziłam w kosmosie, stołując się w „Grillbarze Galaktyka” (ach, czysta rozrywka, tego było mi trzeba), a w najbliższy weekend wsiadam do „Czarnej Wołgi” Przemysława Semczuka i daję się wieźć przez Polskę z czasów PRL-u, poznając kulisy co ciekawszych zbrodni, które wstrząsnęły ówczesną opinią publiczną.

Do tej pory czytałam jedną książkę autora – „Wampir z Zagłębia” – o słynnej sprawie Zdzisława Marchwickiego. To był kawał dobrej reporterskiej roboty! Świetnie napisana, wciągająca jak najlepszy kryminał. A do tego stawiająca tyle pytań! Czy Marchwicki faktycznie był mordercą, czy też była to sprawa polityczna? Jeśli nie mieliście jeszcze okazji przeczytać, polecam Wam serdecznie.

Ja tymczasem odjeżdżam na weekend „Czarną Wołgą”, a potem… A potem pewnie sięgnę po kolejne fascynujące książki autora o zbrodniach i mordercach z PRL-u, czyli reportaże o Karolu Kocie i Joachimie Knychale.

Włochy zajmują szczególne miejsce w moim sercu. Są trochę jak druga ojczyzna. Tym ważniejsza, że wybrana samodzielnie, a nie przez zwykłe zrządzenie losu, tajemniczy i przypadkowy przydział bytu, który sprawił, że urodziłem się w tym, a nie innym miejscu na świecie. Wybór jest to może mało oryginalny. Mówimy wszak o jednym z najpiękniejszych krajów, jakie stworzyła ludzkość we współpracy z naturą, miejscu styku najdoskonalszych wytworów kultury i malowniczego ukształtowania terenu. Że można być bardziej wyszukanym? No i co z tego? Z Włochami wiążą się dla mnie tylko pozytywne wspomnienia i dobre uczucia. Nie są w stanie ich zmącić nawet potyczki z monstrualną rzymską biurokracją czy okropna i wszechobecna ichnia muzyka popularna. Dlatego z przejmującym smutkiem śledzę doniesienia o zmaganiach Włochów z epidemią COVID-19. Tak, wiem, że w Polsce zaraz będzie identycznie. Nie zmienia to faktu, że dzisiaj ze szczególnym sentymentem wspominam spacery po starym mieście w Bergamo, wędruję palcem po Google Maps i czytam włoską literaturę. W ten weekend mój umysł znajdziecie w Turynie. Będzie towarzyszył bohaterce „Czasu porzucenia” Eleny Ferrante.

Świat po zagładzie. Nuklearna apokalipsa, ataki śmiercionośnego wirusa, wojna o zasoby. Ludzie skakający sobie do gardeł, wojsko na ulicach, bezprawie i anarchia. Lub przeciwnie – osamotnione pojedyncze jednostki próbujące ułożyć życie na nowo, w odmienionej rzeczywistości. Uwielbiam kino postapo, a fascynacja ta zaczęła się wiele lat temu, przy pierwszych seansach „Mad Maxa”, na których towarzyszyłam ojcu. Działające na wyobraźnie obrazy, o których trudno zapomnieć, skłaniają do refleksji nad przyszłością świata. Jednocześnie zaś są doskonałą rozrywką, wciągającą opowieścią o tym, co nie do uwierzenia, a jednak – prawdopodobne.

Przewodnikiem po bogatym świecie filmów postapokaliptycznych jest Adam Horowski, w którego gronie znajomych mam przyjemność się znajdować. Adam jest wytrawnym znawcą kina, a swoją wiedzę w niezwykle uporządkowany, ale i interesujący sposób zawarł w książce „Leksykon filmów postapokaliptycznych”. Prowadzi on czytelnika za rękę po pustynnych pustkowiach, opuszczonych miastach, futurystycznych dzielnicach i dzikich zakątkach natury, snując fascynującą opowieść o każdym z 183 opisanych filmów i seriali. Adam nie streszcza po prostu fabuły, lecz tworzy błyskotliwe eseje, w których nawiązuje do innych dzieł kultury, tłumacząc, objaśniając i rozbudzając w czytelniku chęć do jak najszybszego obejrzenia opisywanej produkcji.

Ta książka to biały kruk, którego nie da się już łatwo kupić, tym bardziej więc cieszę się, że pierwszy tom leksykonu bezpiecznie spoczywa w mojej bliblioteczce (przy okazji warto podkreślić, że jest to też świetnie wydana publikacja, z cieszącą oko okładką zaprojektowaną przez Rafała Wechterowicza, który na koncie ma prace np. dla Lady Gagi czy Metalliki). W ten weekend „Leksykon” znów posłuży mi za inspirację do wyboru filmu na weekendowy seans. Czas zapiąć pasy i oddać się jeździe bez trzymanki!

Do dziś pamiętam moje pierwsze spotkanie ze światem Śródziemia. Mieszkający w norce w ziemi Hobbit zabrał mnie na niesamowitą wyprawę w towarzystwie krasnoludów, czarodziejów, elfów i wielu niesamowitych istot. „Hobbit czyli tam i z powrotem” to książka, którą jako nastolatka połknęłam jednym tchem, w jedną noc, wprowadzając całą rodzinę w osłupienie porównywalne z minami hobbitów, kiedy Bilbo zniknął nieoczekiwanie podczas swoich urodzin na początku „Drużyny Pierścienia”. Delikatnie mówiąc, nie należałam wtedy do dzieci kochających literaturę. Ale od tego dnia wszystko się zmieniło. Czytałam wszystko, co wpadło mi w ręce, a książki J.R.R. Tolkiena już zawsze były i są najbliższe mojemu sercu.

Tym bardziej ucieszyłam się, kiedy weszłam w posiadanie najnowszej książki o moim ukochanym autorze „Tolkien i pierwsza wojna światowa” autorstwa Johna Garth’a. Jest to pozycja niesamowita i wciągająca. Opowiada historię Tolkiena nie omijając wspomnień z dzieciństwa, śmierci matki, uczęszczania do Szkoły Króla Edwarda. Garth zabiera nas dalej na studia w Oxfordzie, gdzie J.R.R. Tolkien zaczął odnajdywać swoje przeznaczenie i pasję do germańskiej kultury mitów północy i literatury. Na portalu TwojaHistroia.pl pisaliśmy kiedyś już o tej fascynacji i o tym, w jaki sposób znalazła ona drogę do twórczości Tolkiena.

Dalej wyruszamy z nim na I wojnę światową. John Garth zapewnia nas we wstępie, że książka ta nie ma być kompendium wiedzy na temat motywów, które Tolkien przełożył ze swojego udziału w wojnie do swoich dzieł. Ale autor zapewnia, że fani twórczości z łatwością odnajdą analogie.

Potężna baza źródłowa: listy, literatura, rozmowy z przyjaciółmi i rodziną J.R.R. Tolkiena zapewnią mi z pewnością niezapomniane chwile w trakcie lektury. Po przeczytaniu pierwszych stron już wiem, że czeka mnie niesamowita przygoda, podczas której znajdę odpowiedź na wiele dręczących mnie od dawna pytań.

Jeśli jesteście zainteresowani, to pamiętajcie, że na stronie Twoja Historia znajdziecie tekst o baśniach i mitach, które inspirowały Tolkiena.

#czytamwdomu #kupujeksiazki