Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dość długo zmagałem się z tą książką, ale przebrnąłem i jestem bardzo zadowolony. "Zmagania" to dobre słowo - nie każdemu do gustu przypadnie specyficzna dla Woolf proza strumienia świadomości, gdzie akcja właściwie nie płynie tak jak w typowej powieści, ale krąży, meandruje pomiędzy różnymi bohaterami, chwilami, myślami i przemyśleniami. Woolf doskonale opanowała tę sztukę, dając w "Pani Dalloway" pokaz jej mistrzostwa - nie da się właściwie znaleźć granicy pomiędzy przemyśleniami jednego bohatera a drugiego (co może zostać przez niektórych poczytane za wadę), doskonale uchwycone są rozmyślania, marzenia i wspomnienia poszczególnych postaci - nieszlacheckiej elity Londynu, zajętej rozmowami o polityce, urządzaniem przyjęć i spotkaniami z przyjaciółmi i znajomymi. Woolf wspaniale rysuje obraz współczesnego jej Londynu oraz panujących wśród tamtejszych ludzi rozterek i problemów (powojenna trauma Septimusa i jego choroba psychiczna są opisane niesamowicie dokładnie), posługując się przy tym żywym i niebywale pięknym językiem - za świetne jego oddanie należą się tłumaczowi najwspanialsze pochwały.

Dość długo zmagałem się z tą książką, ale przebrnąłem i jestem bardzo zadowolony. "Zmagania" to dobre słowo - nie każdemu do gustu przypadnie specyficzna dla Woolf proza strumienia świadomości, gdzie akcja właściwie nie płynie tak jak w typowej powieści, ale krąży, meandruje pomiędzy różnymi bohaterami, chwilami, myślami i przemyśleniami. Woolf doskonale opanowała tę...