Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Idealna lektura na wakacje. Ale nie tylko.
Jeżeli potrzebujecie pozytywnego resetu, odskoczni od rzeczywistości, to ta książka jest do tego wprost stworzona.

Kate jest matką trójki małych dzieci i czuje, że przerastają ją obowiązki i obciążenia związane z ich wychowywaniem. Na domiar złego, z inicjatywy męża, przeprowadzili się na przedmieścia Nowego Jorku, gdzie panuje kult "matki idealnej", któremu chyba tylko ona nie jest w stanie podołać. Jeden zabiegany dzień jest podobny do kolejnego zabieganego dnia i nijak nie udaje się Kate wybrnąć z tego chaosu. Kocha swoje dzieci ponad wszystko, ale jednocześnie jest ogromnie sfrustrowana.
I wtedy następuje coś, co w dość makabryczny sposób przerywa tę rutynę. Jedna z idealnych matek zostaje zamordowana, a ciało znajduje właśnie Kate. I poniekąd dlatego (chociaż tak naprawdę po prostu dlatego, że ma w końcu okazję wyjść z roli gospodyni domowej), Kate postanawia rozwikłać zagadkę tej śmierci. A pomagać jej w tym będą: ekscentryczna, a przy tym niezwykle zamożna przyjaciółka Janie oraz całkiem nieoczekiwanie, jej dawna, niespełniona miłość Evan, który dziwnym zarządzaniem losu jest w tę sprawę zamieszany.

Lekkie pióro, galeria oryginalnych i przezabawnych postaci (w tym urocza trójka dzieci Kate), fabuła, która układa się w logiczną całość, śledztwo, które obnaża tajemnice idealnego z pozoru świata bogatych i uprzywilejowanych. Do tego życie osobiste Kate, którego centrum stanowią oczywiście dzieci oraz niełatwa relacja z mężem, ale w tle jest jeszcze jej matka, gwiazda opery, wielka LaReina, od zawsze zaniedbująca własną córkę oraz miłość jej życia Evan, którego wspomnienie wciąż przyprawia ją o szybsze bicie serca.

Dzieje się dużo, czyta się szybko i niezwykle przyjemnie.
Polecam 🙂

Idealna lektura na wakacje. Ale nie tylko.
Jeżeli potrzebujecie pozytywnego resetu, odskoczni od rzeczywistości, to ta książka jest do tego wprost stworzona.

Kate jest matką trójki małych dzieci i czuje, że przerastają ją obowiązki i obciążenia związane z ich wychowywaniem. Na domiar złeg...

Rozwiń

Zwiń

Nostalgiczna podróż do świata, którego już nie ma.
Niespieszna, pełna uroku narracja pozwala całkowicie się w ten świat zatopić.
Opowieść snuta przez Jana, bohatera tej książki, toczy się z pozoru wolno, swoim tempem, nie brak w niej jednak wrażeń i emocjonujących wydarzeń.
Jan, nowicjusz na kanadyjskiej prerii, w towarzystwie Karola, doświadczonego trapera, muszą stawić czoła wielu przygodom, a czytelnik wraz z nimi przemierza niezliczone kilometry.

Dzika przyroda, fascynująca, piękna, a niekiedy niebezpieczna. Bezwzględni bandyci, żyjący poza prawem, szukający łatwego zarobku i nieprzebierający w środkach. Oraz Indianie. Ich niezwykłość, ich mądrość, ich zespolenie z naturą. Ich walka o przetrwanie - niestety z góry skazana na przegraną, wobec zagarniającej wszystko cywilizacji. Tym wszystkim jest ta historia przesycona.

Wiesław Wernic posiadał wspaniały dar snucia opowieści, który przykuwa czytelnika i zapewnia wspaniale spędzony czas.
Sposób narracji również pochodzi ze świata już nieistniejącego. Jest to bowiem narracja, która urzeka stylem, dbałością o słowo, gdzie ważna jest przede wszystkim treść, a nie forma.

Polecam bardzo - wszystkim rozmiłowanym w podróżach w czasie - na pewno się nie rozczarujecie.


"Wpatrzony w mroczny las i w rzekę księżycowego światła wypełniającego dolinę, rozmyślałem nad dziwnym zbiegiem okoliczności, które poprzedziły moją wyprawę na prerię. Długi szereg przyczyn i skutków przywiódł mnie aż tutaj, do Doliny Siodła. Ileż doświadczeń, ileż cennych prawd o człowieku, ileż wiedzy o życiu zdobyłem na tych pozornych pustkowiach Kanady!". - str. 210 -

Nostalgiczna podróż do świata, którego już nie ma.
Niespieszna, pełna uroku narracja pozwala całkowicie się w ten świat zatopić.
Opowieść snuta przez Jana, bohatera tej książki, toczy się z pozoru wolno, swoim tempem, nie brak w niej jednak wrażeń i emocjonujących wydarzeń.
Jan, nowicjusz ...

Rozwiń

Zwiń

Manga inna niż wszystkie.

Rysunek kompletnie nie mangowy, surowy, mroczny, jakby szkicowany węglem, całkowicie oddający klimat historii.
Jedynym jasnym punktem wszystkich kadrów jest Siva, dziewczynka pozornie zagubiona w Krainie Przeklętych, a faktycznie żyjąca tam w swoistym kokonie bezpieczeństwa, stworzonym jej przez…bestię. Paradoks? Niekoniecznie…
Ale, żeby zrozumieć dlaczego, musicie sięgnąć po mangę sami. Napisać tutaj cokolwiek o fabule, to odebrać co najmniej połowę przyjemności z odkrywania całego spektrum i całej głębi zawartej w tej opowieści.
Początkowo wydawało mi się, że to może nie do końca dla mnie. Przyznam, że główną wątpliwość budziła właśnie ta surowa kreska. Teraz już wiem, że to właśnie ona nadaje największy sens całości, a ta historia rysowana w innym stylu byłaby już całkiem inną historią.

Największym atutem tej mangi jest dla mnie jej alegoryczny charakter. To tylko z pozoru fantastyczna opowieść, między "wierszami" ukryte są bowiem prawdy o świecie, o ludziach, o sile dobra i oddziaływaniu zła, o okrucieństwie bez powodu, o nienawiści wynikającej z niewiedzy, o tym, że to co piękne i dobre niekoniecznie ukrywa się w pięknym "opakowaniu".

Zachęcam do podróży wgłąb Krainy Przeklętych. Warto.

Manga inna niż wszystkie.

Rysunek kompletnie nie mangowy, surowy, mroczny, jakby szkicowany węglem, całkowicie oddający klimat historii.
Jedynym jasnym punktem wszystkich kadrów jest Siva, dziewczynka pozornie zagubiona w Krainie Przeklętych, a faktycznie żyjąca tam w swoistym kokonie bez...

Rozwiń

Zwiń

Komiks z klimatem.
Akcja umiejscowiona jest w Warszawie lat 30-tych, XX wieku.
Na początku zaznajomieni zostajemy z realiami tamtych czasów - poprzez bardzo ciekawy wstęp pana Jerzego S. Majewskiego. To bardzo pomaga i pozwala wczuć się w klimat.
Po zapoznaniu się z kontekstem historycznym czas na opowieść właściwą.
Pierwsze co od razu rzuca się w oczy, to strona wizualna, która jest naprawdę dopracowana i atrakcyjna dla oka. To, że plansze przedstawione są w odcieniach czerni, bieli i szarości wcale nie jest wadą lecz zaletą całości. To historia, do której kolor nie pasuje, to opowieść która wyłania się powoli z półmroku.
Fabularnie jest bardzo poprawnie. Być może nie porwało mnie tak, że trudno było się oderwać, ale akcja toczyła się w swoim niespiesznym rytmie, dając mi szansę na sycenie się z każdym kadrem i pozwalając, żeby ta historia niejako sama się opowiedziała.

Całość oceniam bardzo pozytywnie.
Przyjemnie spędziłam kilka chwil w dawnej Warszawie, poznając jej tajemnice.

Komiks z klimatem.
Akcja umiejscowiona jest w Warszawie lat 30-tych, XX wieku.
Na początku zaznajomieni zostajemy z realiami tamtych czasów - poprzez bardzo ciekawy wstęp pana Jerzego S. Majewskiego. To bardzo pomaga i pozwala wczuć się w klimat.
Po zapoznaniu się z kontekstem historyczny...

Rozwiń

Zwiń

Przeszłość zawsze wraca.
Domaga się rozliczenia.
I nie ma od tego ucieczki.

To stwierdzenia, w których zawiera się sedno tej powieści.

Erwin Cis wiedzie w miarę ustabilizowane, choć mało szczęśliwe życie, w Hamburgu. Z dala od Polski, od dawnych przyjaźni i od swojej jedynej miłości, Izabeli. U boku żony, której nie kocha, skupia się na pracy i mnożeniu pieniędzy, a jego jedynym jasnym punktem jest synek, Karl.
Telefon z Polski zmusza go do powrotu i angażuje go w sprawy, które przysporzą mu wiele kłopotów.

Fabuła wciąga momentalnie.
Erwin, który początkowo nie wzbudził mojej sympatii i pomyślałam sobie, że raczej nie byłoby mi po drodze z takim człowiekiem w prawdziwym życiu, zaczął zyskiwać wraz z rozwojem wydarzeń. Na pewno nie jest to postać szablonowa. Tragiczne zdarzenie z przeszłości, za które ponosi odpowiedzialność, staje się punktem wyjścia, dla wszystkich niefortunnych decyzji, które podjął w późniejszym czasie, i które zaważyły na całym jego życiu.
Ale przeszłość dopomina się o rozliczenie.
Uczucie do Izabeli motywuje Erwina do rozwiązania zagadki jej śmierci, nie wie on jednak, że zaprowadzi go także wprost do przeszłości i najtragiczniejszego dnia w jego życiu.

Autorka splata ze sobą wszystkie wątki w sposób bardzo sprawny. Fabuła jest oryginalna, daleka od banału czy zbędnego wydumania. Wiarygodne postaci, jakby wyjęte z prawdziwego życia, prowadzą czytelnika poprzez kolejne strony, angażując coraz bardziej w tajemnicę, która znajduje rozwiązanie w mniej lub bardziej zaskakującym i emocjonującym finale.

Dlaczego mniej lub bardziej?
Ponieważ osoba sprawcy oraz jego motywacja były stosunkowo łatwe do odgadnięcia, co jednak nie wpływa w żadnym stopniu na odbiór całości. Kilka innych elementów było dla mnie zaskakujących i w związku z tym w ogóle nie czuję niedosytu, jeśli chodzi o suspens.
Duży plus dla Autorki za stworzenie historii, która daje do myślenia, w której zło wcale nie jest jednoznaczne, a jej zakończenie zmusza do refleksji.
Zdecydowanie polecam.

Przeszłość zawsze wraca.
Domaga się rozliczenia.
I nie ma od tego ucieczki.

To stwierdzenia, w których zawiera się sedno tej powieści.

Erwin Cis wiedzie w miarę ustabilizowane, choć mało szczęśliwe życie, w Hamburgu. Z dala od Polski, od dawnych przyjaźni i od swojej jedynej miłości, Iza...

Rozwiń

Zwiń

Czy można pokochać rysunkowe dziecko?
Oczywiście, ponieważ Yotsuba jest rysunkowa tylko z pozoru.
Ta wspaniała dziewczynka rozśmieszy nawet największego ponuraka i rozczuli najbardziej zatwardziałe serce.
Nie ma słów, żeby opisać sposób, w jaki Yotsubisia czyni niezwykłą każdą historię ze swoim udziałem, jak choćby zakupy z Tatą w supermarkecie czy gimnastyka z Eną.
Banalne z pozoru scenki stają się istnymi skarbnicami, z których można czerpać do woli, przy każdym spadku nastroju (choć oczywiście nie tylko😏), podziwiając każdą minę i każdy kadr po wielokroć. Codzienność staje się tutaj jakby mniej codzienna, a zachowanie Yotsuby rozśmiesza do łez i tyle samo razy chwyta za serce.
Dlatego właśnie kocha się ją z każdym tomikiem coraz bardziej😊❤️

Czy można pokochać rysunkowe dziecko?
Oczywiście, ponieważ Yotsuba jest rysunkowa tylko z pozoru.
Ta wspaniała dziewczynka rozśmieszy nawet największego ponuraka i rozczuli najbardziej zatwardziałe serce.
Nie ma słów, żeby opisać sposób, w jaki Yotsubisia czyni niezwykłą każdą historię ze ...

Rozwiń

Zwiń

Jak opisać ogrom Australii z pierwszej połowy XX wieku.
Jej bogactwo przyrodnicze, jej magiczny klimat, jej majestat.
Autorka zrobiła to w sposób zupełnie wyjątkowy, poprzez opowieść o losach Cassandry, pierwszej lekarki w australijskim pogotowiu lotniczym.
Cassie, z pochodzenia Australijka, dotychczasowe życie spędziła poza ojczyzną. Wychowywana w Stanach Zjednoczonych i w Anglii, niewiele wie o kraju swojego pochodzenia.
Praca, której się podejmuje, głównie z powodu komplikacji w życiu osobistym, pozwoli jej odkryć Australię, w całej jej niezwykłej okazałości.

Pionierskie zadanie - czyli ratowanie zdrowia i życia mieszkańców interioru, których farmy są niekiedy oddalone o kilkaset kilometrów; trudności w dotarciu do miejsc położonych w dzikich i niedostępnych terenach, nieufność pacjentów, wobec faktu, że lekarzem jest kobieta, ekstremalne warunki atmosferyczne - od upałów po powodzie; to wszystko autorka podaje w sposób niezwykle lekki. Narracja płynie wartkim nurtem, a z każdą kolejną kartką życie Cassie oraz innych mieszkańców interioru fascynuje coraz bardziej.
Zwłaszcza, że w sferze emocjonalnej, też bardzo dużo się dzieje. Przyjaźnie, miłości, rozczarowania, trudne decyzje, znój codzienności - to wszystko jest przedstawione w sposób niezwykle wiarygodny i prawdziwy.

Całość ma dla mnie niemalże epicki rozmach.
Kilka lat, przedstawionych na kartach tak grubej powieści fascynuje tak, że czyta się ją w mgnieniu oka.
Ogromnie żałuję, że to jedyna powieść tej autorki wydana u nas, z wielką chęcią przeczytałabym wszystkie.

Jak opisać ogrom Australii z pierwszej połowy XX wieku.
Jej bogactwo przyrodnicze, jej magiczny klimat, jej majestat.
Autorka zrobiła to w sposób zupełnie wyjątkowy, poprzez opowieść o losach Cassandry, pierwszej lekarki w australijskim pogotowiu lotniczym.
Cassie, z pochodzenia Australijk...

Rozwiń

Zwiń

Postapokaliptyczny świat.
Głównym zajęciem jest tutaj walka o przetrwanie.
Jeremiah to kilkunastoletni chłopak. Jako jedyny ocalały z najazdu hordy łupieżców na swoją osadę, wydaje się być skazany na zgubę.
Zyskuje jednak nieoczekiwanego sprzymierzeńca.
Kurdy Malloy, to zawadiaka, dla którego przetrwanie w tym dzikim świecie wydaje się nie stanowić trudności. Choć oczywiście nie oznacza to, że nie pakuje się w kłopoty.
Kurdy to postać barwna, z charakterkiem. Od razu przykuwa uwagę i budzi sympatię.
Jeremiah wypada początkowo trochę blado, ale wraz z rozwojem akcji zyskuje. Poza tym w związku z tym, że jest jeszcze tak młody, na pewno jest w nim potencjał na rozwój osobowości wraz z dojrzewaniem postaci.

Kreska Hermann'a jest mi znana z cyklu "Bernard Prince" i jest to zdecydowanie styl, który bardzo lubię. Tutaj dodatkowy wpływ na odbiór miała ciekawa kolorystyka, która nadawała całości postapokaliptycznego klimatu.
Byłam ciekawa jak wypadnie Hermann pod względem scenariuszowym, ponieważ jest to jego całkowicie samodzielny cykl. I tutaj również się nie rozczarowałam. Było ciekawie, akcja prowadzona była spójnie, fabuła nie była zbyt wydumana.
Ogólnie miałam wrażenie dopracowania całości i sądzę, że to jest niezły prognostyk na dalsze tomy cyklu, które już na mnie czekają😊

Postapokaliptyczny świat.
Głównym zajęciem jest tutaj walka o przetrwanie.
Jeremiah to kilkunastoletni chłopak. Jako jedyny ocalały z najazdu hordy łupieżców na swoją osadę, wydaje się być skazany na zgubę.
Zyskuje jednak nieoczekiwanego sprzymierzeńca.
Kurdy Malloy, to zawadiaka, dla któ...

Rozwiń

Zwiń