Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka jest… przeciętna. I jestem w szczerym szoku, że to piszę. Byłem bardzo podekscytowany, kiedy trafiła one w moje łapki. Gdy patrzę na nią z góry… powinna mi się podobać. Jest mocno filozoficzna, napisana kwiecistym językiem, ma całkiem ciekawy, dystopijny świat… ale jakoś do mnie nie przemawia.
W kółko powtarzane są te same frazesy, wojna białego z czarnym. Wiem, że ma to ukazywać indoktrynację i polaryzację społeczeństwa… ale jakoś do mnie nie przemawia. Główny bohater zachowuje się skrajnie nielogicznie, jest chorągiewką na wietrze. Wiem, że ma to ukazywać niezdecydowanie, wewnętrzny konflikt ideologiczny, jakąś przemianę… ale to do mnie nie przemawia. Mnóstwo jest zwyczajnie niepotrzebnych scen, które służą tylko temu, aby ukazać warsztat i wiedzę autora, a także jego umiejętność ujmowania tych samych myśli w najróżniejsze słowa. Uwielbiam rozbudowaną symbolikę… ale tutaj jest ona pchana na siłę i pomiędzy naprawdę ciekawymi, kluczowymi fragmentami po prostu wieje nudą.
Tak szczerze, to najchętniej napisałbym, że ta książka jest po prostu słaba. Ale nie mogę tego zrobić. Patrząc z góry, na szerszy obraz, jest ona naprawdę ciekawa. Szkoda tylko, że plusy są gęsto przeplatane ogromnymi minusami. Wydaje mi się, że gdyby zamiast 600 stron Futu.re miała stron 400, to byłaby znacznie lepsza.
W skrócie: bardzo dobry pomysł, wykonanie mizerne. Strasznie mnie ta książka zirytowała.

Ta książka jest… przeciętna. I jestem w szczerym szoku, że to piszę. Byłem bardzo podekscytowany, kiedy trafiła one w moje łapki. Gdy patrzę na nią z góry… powinna mi się podobać. Jest mocno filozoficzna, napisana kwiecistym językiem, ma całkiem ciekawy, dystopijny świat… ale jakoś do mnie nie przemawia.
W kółko powtarzane są te same frazesy, wojna białego z czarnym. Wiem,...