Cyberiada

Książka zdecydowanie nie dla idiotów ani debilek dzisiejszego społeczeństwa matołów z tik toka, oraz ignorantów i dyletantek w tym kraju które za wiele mądrego nie mają do powiedzenia. Co idealnie obrazuje ilość dislajków tam gdzie ich nie powinno być oraz lajków pod komentarzami ludzi z niskim ilorazem inteligencji. Nawet mi was nie żal.
Teraz już wiem dlaczego Stanisław Lem, miał tak antagonizujący stosunek do Polski i Polaków. I wcale mnie to nie dziwi. Na szczęście pisał książki dla wszystkich(mądrych)i nie ugiął kolana aby pisać pod waszą kretyńską narracje świata, aby wam się podchlebić i chwała mu za to.
Teraz wiem dlaczego miał takie pretensję do wielu ludzi(krytyków, felietonistów, dziennikarzy itd.)z naszego kraju i czuł się taki niedoceniany. Moja rada na przyszłość: Wracajcie czytać, głupie romanse o niczym, jakieś kretynizmy o stalkerach którzy napadają na kobiety, a najlepiej zrobicie jak wrócicie do książek kucharskich i przepisów Pani domu, tam się na pewno wszystkie odnajdziecie i nic was nie będzie przerastać intelektualnie.

Idealny cytatem podsumowującym ignorantów którzy tutaj komentują oraz ich "pieskom" którzy im lajkują jest ten wprost wyciągnięty z Cyberiady:

Idiotów uszczęśliwić można byle czym, z rozumnymi jest gorzej. Rozumowi niełatwo dogodzić. Rozum bezrobotny to wprost jedna zmartwiona dziura, nicość, potrzebne mu są przeszkody.

Szczęśliwy przy ich pokonywaniu, zwyciężywszy, wnet popada we frustrację, a nawet wariację. Trzeba mu więc stawiać przeszkody wciąż nowe, podług jego miary.

Coś tak pięknego i zarazem tak prawdziwego mogło się zrodzić tylko w głowie mistrza. Piękne podsumowanie ludzkiego gatunku.

Na szczyt można wyjść, ale wszystkie drogi ze szczytu prowadzą w dół!
Piękne podsumowanie osób którym się wydaję że głównym celem w życiu jest tylko przeżycie. I zrobią wszystko aby być na szczycie, włączając w to robienie z siebie ostatniego pośmiewiska.

Rozum, bardzo dokładnie uszczęśliwiony, zaczyna pożądać nieszczęścia. “Cyberiada"

I dlatego tyle osób popada w ruinę z dobrobytu, niema nic lepszego w życiu niż druga osoba obok Ciebie lub jak to zawsze mówię bratnia dusza.

"Wszystkie rzeczy rozpuszczają się w czasie. Nie ma mocniejszego rozpuszczalnika." -Geniusz.

"Czym jest bowiem szczęście? To proste jak drut. Szczęście jest to ugięcie, a więc ekstensor metaprzestrzeni, oddzielającej węzeł intencjonalnych kolineacyjnie odwzorowań od obiektu intencjonalnego, przy warunkach granicznych ustawionych omega-korelacją w alfa-wymiarowym, więc jasne, że niemetrycznym, kontinuum agregatów subsolowych." Coś wspaniałego.

Gdyby mi ktoś powiedział przed laty, że pod nazwiskiem Lem kryje się zgraja szalonych naukowców byłbym w stanie uwierzyć tej osobie, lecz to jeden wybitnie uzdolniony, piękny umysł. Trzeba być "wesołym, niegroźnym, wariatem" aby po zapoznaniu się z literaturą lecz przed sprawdzeniem kto faktycznie za nią stoi, myśleć że to piszę jedna osoba.

Dożywotni szacunek.

Książka zdecydowanie nie dla idiotów ani debilek dzisiejszego społeczeństwa matołów z tik toka, oraz ignorantów i dyletantek w tym kraju które za wiele mądrego nie mają do powiedzenia. Co idealnie obrazuje ilość dislajków tam gdzie ich nie powinno być oraz lajków pod komentarzami ludzi z niskim ilorazem inteligencji. Nawet mi was nie żal.
Teraz już wiem dlaczego Stanisław...

Kiedyś Bajki czytało się jako lekturę w podstawówce. Dziwny pomysł to był. To nie jest książka dla dzieci. Lema uwielbiam ale tej książki raczej nie.

Kiedyś Bajki czytało się jako lekturę w podstawówce. Dziwny pomysł to był. To nie jest książka dla dzieci. Lema uwielbiam ale tej książki raczej nie.

Arcydzieło, nawet jak się trochę starzeje, to nigdy się nie zestarzeje. Ponadczasowy geniusz.

Arcydzieło, nawet jak się trochę starzeje, to nigdy się nie zestarzeje. Ponadczasowy geniusz.

Literacki kunszt, żywa inteligencja połączone z głęboką wyobraźnią i poczuciem humoru stanowią o sile "Cyberiady".
Mimo że mistrz science-fiction osadził akcję baśniowych przypowieści daleko w przyszłości, można zauważyć liczne paralele i nawiązania do świata mu współczesnego, sytuacji politycznej, nauki.

To z jakim polotem ułożył z terminów matematycznych wiersz o miłości, zdradzie i śmierci zasługuje na podziw.
Wydawałoby się że jego światy dalekie i nierealne, są jednak boleśnie bliskie, gdyż wyobraźnia twórcy nie działa po omacku lecz mówi o faktach.

Postacie konstruowane po Lemowsku, z naukowym zacięciem, przedstawiają członków ideologii totalitarnych, naukowców, roboty itd.
Akcja toczy się szybko ponieważ zwięzły język skupia się na konkretach a nie upiększeniach.
Na książkę składa się zbiór opowiadań, połączonych ze sobą postaciami i charakterystycznym dla Lema stylem.

Już prawie sześćdziesięcioletnia książka bynajmniej nie traci na wartości. Przewidziano w niej pojawienie się sztucznej inteligencji, tworzącej np. wiersze.

Zdecydowanie polecam szczególnie umysłom ścisłym, stawiając 9/10.

Literacki kunszt, żywa inteligencja połączone z głęboką wyobraźnią i poczuciem humoru stanowią o sile "Cyberiady".
Mimo że mistrz science-fiction osadził akcję baśniowych przypowieści daleko w przyszłości, można zauważyć liczne paralele i nawiązania do świata mu współczesnego, sytuacji politycznej, nauki.

To z jakim polotem ułożył z terminów matematycznych wiersz o...

Książka wymagająca skupienia. Czasem trochę humorystyczna, pełna futurologii i neologizmów. Wiadomo Lem to tylko przyszłość ale książka też daje trochę do myślenia o naszych czasach i naszej przyszłości.

Książka wymagająca skupienia. Czasem trochę humorystyczna, pełna futurologii i neologizmów. Wiadomo Lem to tylko przyszłość ale książka też daje trochę do myślenia o naszych czasach i naszej przyszłości.

Jest to druga przeczytana przeze mnie książka Lema (zaraz po klasyku ,,Solaris") i mam trochę mieszane uczucia. Język książki zarówno mnie zachwycał, jak i momentami przytłaczał (szczególnie w rozdziale o tej planecie muzyki? Czytałem i nie wiedziałem, co czytam),jednak nie wykluczam, że to może wynikać z po prostu mojej ignorancji, kto wie gdy wrócę do tej książki za paręnaście lat z większą wiedzą może ogarnę coś więcej?

Sama książka przedstawia różne (zwykle niepowiązane) ze sobą historie, więc w teorii można otworzyć na obojętnie jakim rozdziale i go przeczytać (z wyjątkiem paru rozdziałów, które następują po sobie i są swoją kontynuacją).

Niektóre historie podobały mi się bardziej, niektóre mniej. Czasami byłem zaintrygowany tylko po to aby w kolejnym rozdziale przysypiać.

Daje ocenę 6/10, bo uważam, że książka jest o wiele powyżej przeciętnej (choć na standardy tej strony jest to ocena, która może wydawać się niska, gdyż oceny są tutaj zbyt przesadzone w górę)

Jest to druga przeczytana przeze mnie książka Lema (zaraz po klasyku ,,Solaris") i mam trochę mieszane uczucia. Język książki zarówno mnie zachwycał, jak i momentami przytłaczał (szczególnie w rozdziale o tej planecie muzyki? Czytałem i nie wiedziałem, co czytam),jednak nie wykluczam, że to może wynikać z po prostu mojej ignorancji, kto wie gdy wrócę do tej książki za...

35/100%

35/100%

- Jesteś robotem czy człowiekiem?
- A jaka to różnica?
- Dobrze wiesz, o co mi chodzi.
- Czasem ludzie tworzą roboty, a czasem roboty ludzi. Czy się myśli metalem czy kisielem - żadna różnica.


No, właśnie... Jeśli ktoś myśli, że bracia Wachowscy jako pierwsi wymyślili koncepcję matrixa, a twórcy serialu Westworld koncepcję kopiowania istot żywych do cyber świata - zapraszam do zapoznania się z Cyberiadą. Lata 60te XX wieku. Coś niesamowitego.

- Jesteś robotem czy człowiekiem?
- A jaka to różnica?
- Dobrze wiesz, o co mi chodzi.
- Czasem ludzie tworzą roboty, a czasem roboty ludzi. Czy się myśli metalem czy kisielem - żadna różnica.


No, właśnie... Jeśli ktoś myśli, że bracia Wachowscy jako pierwsi wymyślili koncepcję matrixa, a twórcy serialu Westworld koncepcję kopiowania istot żywych do cyber świata -...

Jak to zwykle bywa z książkami Lema, sięgając po kolejną byłem przygotowany na to, że nie będzie to raczej lekka lektura, przez którą po prostu uda się łatwo i szybko przelecieć. Moje "obawy" okazały się stu procentach słuszne.

Ilość neologizmów użytych w książce oraz ogólny poziom jej abstrakcji sprawiał, że nieustannie musiałem cofać się do treści, które już przeczytałem żeby w ogóle zrozumieć o czym czytam.

Książka jest niewątpliwie mądrze, na swój Lemowy sposób napisana, jednak jej trudność sprawiała, że zamiast cieszyć się tą mądrością jak w chociażby Solarisie, męczyłem się momentami niemiłosiernie.

Ocena końcowa na poziomie "6", być może po prostu jeszcze nie dojrzałem do tego typu treści i kiedyś przeczytam jeszcze raz i zmienię zdanie. Ocena byłaby niższa, gdyby nie fakt, że jestem świadomy tego, że książka ma wiele ciekawych treści do przekazania, jednak jak dla mnie zbyt trudno do nich dotrzeć i je zrozumieć.

Jak to zwykle bywa z książkami Lema, sięgając po kolejną byłem przygotowany na to, że nie będzie to raczej lekka lektura, przez którą po prostu uda się łatwo i szybko przelecieć. Moje "obawy" okazały się stu procentach słuszne.

Ilość neologizmów użytych w książce oraz ogólny poziom jej abstrakcji sprawiał, że nieustannie musiałem cofać się do treści, które już przeczytałem...

super! Niektóre historie czyta się z zapartym tchem, świetne ponadczasowe opowieści o dwóch konstruktorach robotach Trurl i Klapaucjusz, którzy czasem rywalizują a czasem żyją w przyjazni. Dużo humoru, różnorakich morałów i podróży językowych mistrza Lema, gorąco polecam! :)

super! Niektóre historie czyta się z zapartym tchem, świetne ponadczasowe opowieści o dwóch konstruktorach robotach Trurl i Klapaucjusz, którzy czasem rywalizują a czasem żyją w przyjazni. Dużo humoru, różnorakich morałów i podróży językowych mistrza Lema, gorąco polecam! :)