Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika

Jest to bardzo dobra książka dla początkujących pisarzy, którzy potrzebują trochę motywacji. Dobrze i jasno opisane rady.

Jest to bardzo dobra książka dla początkujących pisarzy, którzy potrzebują trochę motywacji. Dobrze i jasno opisane rady.

Umysł naukowca wyszukujący tylko przydatnych informacji poradzi sobie z tą książką w godzinę do dwóch. Sprawnie napisany tekst jednak za bardzo wypełniony osobistymi wspomnieniami autora. Owszem, pozycja dla fanów. Myślę jednak, że tych kilka porad, jakie z niej wyłapałem nie uczyni z czytelnika pisarza. Talent się ma albo nie, a potem można się nim chwalić, pisząc poradniki jak pisać książki. Ogólnie miło było poznać mistrza. Cieszę się, że nie musiałam z nim spędzić więcej czasu.
Twój link referencyjny to: http://www.finta.pl/ref/PingPong444

Umysł naukowca wyszukujący tylko przydatnych informacji poradzi sobie z tą książką w godzinę do dwóch. Sprawnie napisany tekst jednak za bardzo wypełniony osobistymi wspomnieniami autora. Owszem, pozycja dla fanów. Myślę jednak, że tych kilka porad, jakie z niej wyłapałem nie uczyni z czytelnika pisarza. Talent się ma albo nie, a potem można się nim chwalić, pisząc...

Przyjemnie czyta się książkę o pisaniu, której autorem jest jeden z najpopularniejszych i najlepszych pisarzy w historii. Dużo biograficznych szczegółów dotyczących życia Mistrza Horroru oraz opowieści, jak zaczęła się jego przygoda z pisaniem. Ciekawe przemyślenia i smaczki dla fanów jego powieści. Druga część książki mówi co zrobić, jeśli chcemy zostać pisarzami. Wskazówki są napisane prostym językiem i mogą wydawać się oczywiste, ale autor celowo przekazuje je w taki sposób. Bo przecież wystarczy dobra historia, dużo pisać i dużo czytać.

Przyjemnie czyta się książkę o pisaniu, której autorem jest jeden z najpopularniejszych i najlepszych pisarzy w historii. Dużo biograficznych szczegółów dotyczących życia Mistrza Horroru oraz opowieści, jak zaczęła się jego przygoda z pisaniem. Ciekawe przemyślenia i smaczki dla fanów jego powieści. Druga część książki mówi co zrobić, jeśli chcemy zostać pisarzami....

"Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika" to zdecydowanie dobry wybór dla fanów twórczości Stephena Kinga. Zawiera dużo ciekawostek dotyczących jego życia, opisów przyzwyczajeń związanych z pisaniem i procesem twórczym.
Znajomość powieści, do których autor odnosi w książce (m.in. Carrie, Misery) sprawia, że ta pozycja jest jeszcze ciekawsza.

Co do części poświęconej pisaniu to właściwie fragment opisu książki zawiera już najważniejsze informacje:
"Dużo czytać. Jeszcze więcej pisać. Nie poddawać się. Wyłączyć telewizor. Być uczciwym wobec siebie i swoich bohaterów. Nie bać się krytyków. Nie lekceważyć gramatyki. Oszczędzać słowa - radzi początkującym pisarzom słynny autor horrorów.". Oczywiście to wszystko w dużym uproszczeniu, bo czytając całość dostajemy wyjaśnienie poszczególnych elementów i wskazówki jak poprawić nasz tekst (i jak się za to zabrać).

A to wszystko w dobrym stylu Stephena Kinga, z humorem i lekkością. Warto po nią sięgnąć, jeżeli lubimy autora i jego pióro. Jeżeli ktoś szuka typowego poradnika o pisaniu, to pewnie można znaleźć lepsze pozycje.

"Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika" to zdecydowanie dobry wybór dla fanów twórczości Stephena Kinga. Zawiera dużo ciekawostek dotyczących jego życia, opisów przyzwyczajeń związanych z pisaniem i procesem twórczym.
Znajomość powieści, do których autor odnosi w książce (m.in. Carrie, Misery) sprawia, że ta pozycja jest jeszcze ciekawsza.

Co do części poświęconej pisaniu to...

Ta książka-poradnik jest świetna!
W pierwszej części autor przenosi nas do czasów dzieciństwa i zaznacza momenty które ukształtowały w nim pisarza.
W drugiej części rzuca garść porad "jak pisac".
Ale w sumie nie o to w tym chodzi... Tak bardzo urzekło mnie jak King traktuje czytelnika... Jak dobry, prawdziwy kumpel, klepie nas po plecach,cierpliwie tłumaczy i czasem w naprawde ciepły sposób (da się tak?) krzyknie aby czegoś nie robić ;)
Czuje sie przytulona, ale nie tak tkliwie, z łezką w oku i litością nad mym losem, ale tak krzepiąco, z dystansem i jeszcze raz podkreślę z życzliwością.

Ta książka-poradnik jest świetna!
W pierwszej części autor przenosi nas do czasów dzieciństwa i zaznacza momenty które ukształtowały w nim pisarza.
W drugiej części rzuca garść porad "jak pisac".
Ale w sumie nie o to w tym chodzi... Tak bardzo urzekło mnie jak King traktuje czytelnika... Jak dobry, prawdziwy kumpel, klepie nas po plecach,cierpliwie tłumaczy i czasem w...

Kinga czytam raz na parę lat, bo jego styl, pełen utartych schematów i przewidywalnych rozwiązań, jest po prostu męczący... ale i niesamowicie wciągający. rzadko czuję potrzebę aby czytać do odcinki, a tutaj po paru latach przerwy wracam do Mistrza, żeby coś pomógł, coś doradził (i to w formie autobiograficznej). p
Parę godzin później łykam niemal całość w jeden wieczór. No i jak można nie słuchać chłopa jak dzieli się swoimi przemyśleniami o tworzeniu?

Świetny mix autobiografii, porad skierowanych do dorosłego czytelnika, bezprecedensowego rozprawiania się z tym, że "trzeba być miłym" oceniając nawet chujową literaturę i praktycznego ujęcia tytułowego tematu.

Zaznaczyłem chyba z 30 fragmentów, które zgrabnie, kilkuzdaniowo ujmowały najważniejsze punkty procesu twórczego.
Inspirująca i o wartości dydaktycznej.

Część dotyczącą rynku wydawniczego i agentów, pierwszych kontaktów z księgarniami ze względu na realia można uznać jedynie za ciekawostkę.

Kinga czytam raz na parę lat, bo jego styl, pełen utartych schematów i przewidywalnych rozwiązań, jest po prostu męczący... ale i niesamowicie wciągający. rzadko czuję potrzebę aby czytać do odcinki, a tutaj po paru latach przerwy wracam do Mistrza, żeby coś pomógł, coś doradził (i to w formie autobiograficznej). p
Parę godzin później łykam niemal całość w jeden wieczór. No...

Bardzo przydatne! Tylko King mógłby się częściej stosować do własnych rad ;)

Bardzo przydatne! Tylko King mógłby się częściej stosować do własnych rad ;)

Poradnik Mistrza

Nikogo nie trzeba przekonywać, a zwłaszcza użytkowników portalu Lubimyczytac.pl, że książki odgrywają ważną rolę w naszym życiu. Oczywiście ich zalety też doskonale znamy, lecz nie byłoby tego wszystkiego, bez nich, czyli autorów. Każdy z nas w swej czytelniczej podróży znajdzie kilku, z którymi będzie na dobre i na złe, aż pewnego dnia zaliczy któregoś z nich do kategorii ulubionych twórców. Większość z nas trzyma w swych rękach dzieło skończone, ale słusznym wydaje się pogląd, że każdy szanujący się czytelnik chociaż raz pomyślał jak to jest po tej drugiej stronie barykady. Być może, niektórzy próbowali swych sił, aby napisać własne teksty, lecz dla większości z nas proces twórczy jakim jest pisanie nadal wydaje się czymś tajemniczym, wręcz mitycznym, a każde uchylenie drzwi do tego świata wydaje się niezwykłym doświadczeniem. Tym bardziej, gdy czyni to jeden z najbardziej znanych współczesnych pisarzy.

Dużo czytać. Jeszcze więcej pisać. Wyłączyć telewizor. Być uczciwym wobec siebie i swoich bohaterów. Nie bać się krytyków. Nie lekceważyć gramatyki. Oszczędzać słowa – radzi początkującym pisarzom słynny autor horrorów. Ale „Pamiętnik rzemieślnika” to nie tylko porady dla twórców słowa pisanego. Wielbiciele Stephena Kinga znajdą tutaj wiele szczegółów biograficznych – pisarz opowiada o sowich osobistych przeżyciach, zdradza także historie poszczególnych pomysłów. Nie próbuje kreować się na mentora młodych literatów, nie mitologizuje też samego tworzenia, choć głęboko wierzy w magiczną siłę słowa pisanego. Humor i bezpretensjonalność, z jaką podchodzi i do pisania, i do samego siebie, sprawiają, że „Pamiętnik rzemieślnika” jest równie wciągający, jak najlepsze jego powieści.

W przypadku „Pamiętnika rzemieślnika” można napisać, że jest przeznaczony dla wszystkich czytelników, lecz w dużej mierze odpowiedniejszy będzie, albo dla osób stawiających swe pierwsze kroki w dziedzinie pisarstwa, albo dla wielbicieli twórczości Stephena Kinga.

Książka została podzielona na kilka części. W pierwszej, King przedstawia nam swoją biografię. Przytacza nam wszelkie wydarzenia oraz najbardziej wczesne wspomnienia z dzieciństwa, dzięki czemu czytelnicy mogą zobaczyć drogę jaką przebył by stać się jednym z najważniejszych, współczesnych pisarzy. Wyróżnikiem tej części jest zdecydowanie lekki, wręcz zabawny styl. Zamiast nudnej autobiografii otrzymaliśmy zbiór anegdot z życia pisarza, zaczynając od przezabawnych wydarzeń z dzieciństwa, a kończąc na ciekawych fragmentach z dorosłego życia. King pisze zarówno o swoich porażkach, jak i sukcesach. Nie wstydzi się opisywać tematów trudnych, zwłaszcza etapu walki z nałogiem. Jednym słowem jest szczery do bólu. Wydaje się, że jest to najlepsza biografia Kinga, bo któż mógłby napisać lepszą, niż sam autor. Ilość ciekawostek z życia Kinga jest tak ogromna, że niniejsza książka, chociażby ze względu na ten aspekt autobiograficzny jest pozycją obowiązkową dla każdego czytelnika, który określa się mianem wielbiciela twórczości Stephena Kinga.

W drugiej części książki Stephen King stara się odpowiedzieć na tytułowe pytanie, czyli „Jak pisać?”. Wszyscy, którym nie obca jest twórczość Kinga doskonale znają jego gawędziarski styl, który również i w tym wypadku się ujawnia. Nie czyni on z rozdziału poświęconemu pisarstwu akademickiego wykładu, nie zasypuje czytelników suchymi faktami, lecz przekazuje sporo informacjami, często okraszonych anegdotami dotyczącymi jego poszczególnych dzieł. Taka forma okazuje się równie przystępna dla osób, które nie zamierzają w swoim życiu zając się pisarstwem. Dodatkowo możemy podpatrzeć jak autor redaguje jeden ze swoich tekstów, prezentując wersje pierwotną oraz późniejszą, pełną naniesionych poprawek. Rzecz rzadko spotykana w książkach o pisarstwie. Choć nie obyło się bez trochę nudniejszych rozdziałów, dotyczących gramatyki, poszukiwania agentów literackich, czy zbioru czasopism branżowych, co dla czytelnika znad Wisły jest mało interesujące, to nie zmienia faktu, że King zachęca każdego do podjęcia prób, gdyż pisanie może okazać się nie lada frajdą.

Trzecia część książki znów zabiera nas w stronę autobiograficznych wątków, co może być ożywcze dla czytelników mało zainteresowanych poprzednią częścią. Rozdział zatytułowany „Jak żyć?” poświęcony jest wypadkowi, który przydarzył się Kingowi 19 czerwca 1999 roku. Jakże znana wszystkim wielbicielom Kinga, symbolika liczby 19. Opisuje on dokładnie sam wypadek, a raczej to co z niego pamięta, długi proces dochodzenia do zdrowia i siłę jaką dała mu twórczość, a raczej sam akt tworzenia w powrocie do normalności. Cóż, żeby się nie powtarzać – pozycja obowiązkowa.

Książka, która pierwotnie ukazała się w roku 2000 posiadała króciutki fragmencik, w którym Stephen King polecał książki, które wywarły na nim ogromne wrażenie. Najnowsze wydanie książki z roku 2021 posiada uzupełnienie tej listy o powieści, które ukazały się po 2000 roku. Na koniec umieszczono króciutki esej Owena Kinga, syna Stephena, o nagrywaniu audiobooków oraz transkrypcję rozmowy Stephena Kinga ze swym drugim synem, Joe Hillem, podczas spotkań autorskich. Cóż, ot takie, nic nie wnoszące dodatki, umieszczone po to, aby powiększyć rozmiar książki.

Podsumowując, na pierwszy rzut oka „Jak pisać? Pamiętnik rzemieślnika” wydaje się mało interesującą pozycją, zwłaszcza, gdy nie zaliczamy się do osób zainteresowanych pisarstwem lub nie jesteśmy wielbicielami twórczości Stephena Kinga. W przypadku, gdy należymy, do którejś z tych grup, cóż, chyba nie trzeba pisać co należy zrobić.

Poradnik Mistrza

Nikogo nie trzeba przekonywać, a zwłaszcza użytkowników portalu Lubimyczytac.pl, że książki odgrywają ważną rolę w naszym życiu. Oczywiście ich zalety też doskonale znamy, lecz nie byłoby tego wszystkiego, bez nich, czyli autorów. Każdy z nas w swej czytelniczej podróży znajdzie kilku, z którymi będzie na dobre i na złe, aż pewnego dnia zaliczy...

Odejmuję dwie gwiazdki bo:
1. "Pamiętnik rzemieślnika" jest drugim członem tytułu, a od autobiografii zaczyna się książka;
2. "Pamiętnik rzemieślnika" sugeruje, że autobiografia będzie zawierała bezpośrednie lub pośrednie linie wspomnień stanowiące o tym kim się stał w 1997 roku (gdy zaczął pisać),i mówię tu o profesję, rzemiosło.

Trudno mi ocenić pierwszą połowę książki, bo chociaż starałam się słuchać z uwagą, po prostu nie mogłam się doczekać co będzie dalej i moja koncentracja legła w gruzach, aż nadeszła TA chwila...
Wystarczy spojrzeć na stworzone przeze mnie cytaty z tej książki by mieć pewność, że pisarz zamieścił ładunek emocjonalny w treści i że zrobił to niesamowicie dobrze.
Druga część książki to najlepsze (po "O pisaniu na chłodno", ale może to wynikać z różnych czasów wychowania pisarzy) kompendium wiedzy o pisaniu. King jest zarazem rzeczowy i dosadny, ale jednocześnie potrafi rozbawić.
Tak jak teraz o tym myślę, to część "Jak pisać" posiada własną melodię, przypominającą fale przypływu i odpływu, zmienne tempo, które pomaga utrzymać koncentrację, a przede wszystkim sprawiające, że wiedza King'a po prostu wpływa do głowy czytelnika.

To nie my się uczymy, to on uczy nas.

Odejmuję dwie gwiazdki bo:
1. "Pamiętnik rzemieślnika" jest drugim członem tytułu, a od autobiografii zaczyna się książka;
2. "Pamiętnik rzemieślnika" sugeruje, że autobiografia będzie zawierała bezpośrednie lub pośrednie linie wspomnień stanowiące o tym kim się stał w 1997 roku (gdy zaczął pisać),i mówię tu o profesję, rzemiosło.

Trudno mi ocenić pierwszą połowę książki,...

Książka pomogła mi zobaczyć jak wygląda proces pisania książki, że to nie jest takie łatwe i szybkie. Autor pokazuje różne techniki jak można zacząć pisać i co zrobić z pierwszą wersja, jak ją zredagować, poprawić.

Książka pomogła mi zobaczyć jak wygląda proces pisania książki, że to nie jest takie łatwe i szybkie. Autor pokazuje różne techniki jak można zacząć pisać i co zrobić z pierwszą wersja, jak ją zredagować, poprawić.