Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kongijska dżungla, to właśnie tu w obozie ONZ, pojawiają się przypadki nieznanej do tej pory choroby, która szybko wprowadza pacjentów w stan katatonii. Lekarze podejrzewają, że może mieć to związek dziwnie zachowującymi się zwierzętami, okolice atakują miliony mrówek i stada agresywnych pawianów, nikt nie rozumie co się dzieje.

O pomoc zostaje poproszona agencja Sigma Force, która ma za zadanie reagować na sytuację kryzysowe na świecie. Natychmiast wysyłają do Afryki swoich agentów, niestety zanim dotrą na miejsce sytuacja w obozie ulegnie znacznemu pogorszeniu. Miejsce zostaje zniszczone a dwójka lekarzy, którzy tam stacjonowali uprowadzona.

Teraz agenci Sigma Force będą musieli stoczyć walkę z czasem i z naturą, której nawet nie podejrzewają o taką potęgę...

Ta książka to dla mnie bardzo udane połączenie sensacji z książka przyrodniczą. Autor z wykształcenia jest weterynarzem a swoją wiedzę w sposób ultra ciekawy przedstawia na kartach "Królestwa kości". Podobało mi się to bardzo. Sama historia mocno mnie wciągnęła, bo lubię szybką akcję I tajemnice a to właśnie tu mamy. Wybuchy, pościgi, łamigłówki, to właśnie z tym się mierzymy podczas lektury.
To 16 (sic!) książka z serii Sigma Force tego autora a ja żałuję, że nie czytałam do tej pory żadnej innej bo mam wrażenie, że mogę się z tymi bohaterami zakumplować.

Jestem jak najbardziej na tak!

Kongijska dżungla, to właśnie tu w obozie ONZ, pojawiają się przypadki nieznanej do tej pory choroby, która szybko wprowadza pacjentów w stan katatonii. Lekarze podejrzewają, że może mieć to związek dziwnie zachowującymi się zwierzętami, okolice atakują miliony mrówek i stada agresywnych p...

Rozwiń

Zwiń

Edward ma do wykonania pewną misję, to zadanie jest tak ważne, że by je zrealizować poświęca wiele, jeśli nie wszystko. Wiedząc ile musi położyć na szali chce wcześniej opisać to co przeżył i to, co go doprowadziło do tego miejsca, na skraj.
Tak, Edward zaprasza nas do swojego domu pokazując jego największe tajemnice, mężczyzna przenosi nas do swojego dzieciństwa i pozwala nam ruszyć nim w drogę aż do dnia dziejszego, ale ostrzegam was, to nie będzie łatwa trasa....

"(...) Niekiedy bywa tak, że zaczynając książkę, wiecie, iż ta została napisana specjalnie dla Was. Że już od pierwszego zdania was kupiła, zaczarowała i zaprosiła do swego świata, a wy niczym ślepiec daliście się tam bez oporu prowadzić."

Ten cytat z książki idealnie odzwierciedla to co poczułam po pierwszym rozdziale "Mojego domu". To pozycja absolutnie wyjątkowa, przesiąknięta oceanem uczuć, odczuć i myśli. To nie jest horror a przynajmniej nie do końca, bo choć nie rozumiemy o co chodzi i jakie będzie rozwiązanie zagadki, chociaż czujemy lęk, to najważniejsze są w niej według mnie właśnie emocje, tak różne, tak silne. Momentami moje gardło ściskało się ze wzruszenia, momentami czułam się tak szczęśliwa jak główny bohater podczas jazdy rowerem, jest w tej książce coś zupełnie wyjątkowego.

Tomek Sablik stworzył coś nowego, unikatowego i wyjątkowego czym zdecydowanie poruszył moje serce.

Edward ma do wykonania pewną misję, to zadanie jest tak ważne, że by je zrealizować poświęca wiele, jeśli nie wszystko. Wiedząc ile musi położyć na szali chce wcześniej opisać to co przeżył i to, co go doprowadziło do tego miejsca, na skraj.
Tak, Edward zaprasza nas do swojego domu pokazuj...

Rozwiń

Zwiń

Żyjemy w takich czasach, że trudno jest uniknąć social mediów i tego co się w nich dzieje. Chcąc nie chcąc docierają do nas informacje o celebrytach i aferach z nimi związanych.

Jestem rocznik 87' z jednej strony ten świat mnie fascynuje, byłam w gimnazjum jak pojawił się w moim domu internet, który wtedy służył mi wyłącznie do szybkich i jakże drogich rozmów z koleżankami. Dziś nie do końca orientuję się w tym celebryckim świecie, ale mniej więcej wiem kto jest kim i co robi. Ta książka była dla mnie wyjątkowo ciekawa. Autor w bardzo rzetelny sposób podchodzi do sprawy, omawiając nie tylko najgłośniejsze afery, ale także to jak to celebryckie poletko się rozwijało.

Opowiada m.in. o pandora gate, fame mma, ale także o wielu, wielu innych. Dla mnie było to interesujące zarówno ze względu na to, że może dzięki temu przestanę być aż takim "boomerem" a po drugie z czysto socjologicznego punktu widzenia.

Według mnie to wyjątkowo udany reportaż, który w nieoceniający a obiektywny sposób przedstawia trend, który nas

Żyjemy w takich czasach, że trudno jest uniknąć social mediów i tego co się w nich dzieje. Chcąc nie chcąc docierają do nas informacje o celebrytach i aferach z nimi związanych.

Jestem rocznik 87' z jednej strony ten świat mnie fascynuje, byłam w gimnazjum jak pojawił się w moim domu inte...

Rozwiń

Zwiń

Nauczycielka, która pewnego ranka wchodzi do budynku szkoły przeżywa traumę, odkrywa ciała trzech uczniów, którzy popełnili zbiorowe samobójstwo. To co wydawało się tragicznym zbiegiem okoliczności, okazuje się czymś zdecydowanie większym i bardziej przerażającym.
To głośne śledztwo trafia do Kroona, który od razu czuje, że ta sprawa musi mieć drugie dno. Zaczyna więc kopać, jak zwykle nie potrafi odpuścić nawet wtedy gdy na szali kładzie swoje życie.
Kilka pozornie różnych spraw coś łączy, tajemnicze liczby, których znaczenie musi odkryć prokurator nim będzie za późno a może już jest?

Wow do potęgi n-tej! Co to jest za książka! 🔥Czytalam wszystkie poprzednie książki autora i chociaż za każdym razem twierdzę,że każda kolejna była lepsza od poprzedniej, to teraz już przesadził! ‼️ Emocje nie dały mi złapać normalnego oddechu i chociaż ta książka to spory grubasek (prawie 500stron) to przeczytałam ją w półtora dnia robiąc przerwę wyłącznie na sen i jedzenie. Macie tak czasem, że MUSICIE czytać i jednocześnie bardzo nie chcecie, bo książka się kończy? "Wszystko co wiedziałeś" to dokładnie ten przypadek.

Nie ma tu miejsca na złapanie oddechu, dzieje się naprawdę bardzo dużo, ale jest to męczące tylko dla coraz szybciej pompującego krew serca a nie dla naszej głowy, bo wszystko ma sens i jest spójne. Daje słowo, książka wyrwała mnie z butów, zerwała czapkę z głowy i pozbawiła oddechu. Cyryl Sone to jeden z tych autorów, którym naprawdę zazdroszczę talentu i których bardzo, bardzo lubię. Niecierpliwie czekam na kolejne książki spod jego pióra, przy których pewnie znowu zapomnę o otaczającym mnie świecie.

Przeczytajcie ją koniecznie i wszystkie poprzednie też!

Nauczycielka, która pewnego ranka wchodzi do budynku szkoły przeżywa traumę, odkrywa ciała trzech uczniów, którzy popełnili zbiorowe samobójstwo. To co wydawało się tragicznym zbiegiem okoliczności, okazuje się czymś zdecydowanie większym i bardziej przerażającym.
To głośne śledztwo trafia...

Rozwiń

Zwiń

Charlie Lewis ma 38 lat i niedługo bierze ślub. Na progu tej decyzji, wraca pamięcią do pewnego lata, które było dla niego wyjątkowo istotne. To właśnie wtedy jako szesnastoletni chłopak poznał Fran Fisher, dziewczynę pełną charyzmy i miłości do świata. Aby być bliżej niej, Charlie zapisuje się do trupy teatralnej i staje się częścią przedstawienia "Romeo i Julia". To ma być również sposób na ucieczkę od problemów w domu, zgorzkniałego i zagubionego ojca, braku pieniędzy.
To lato wiele zmieni...

"Słodki smutek" to nie jest książka, która porywa niczym fala tsunami, to nie jest też pozycja, która wybitnie mnie wciągnęła, ale jest w niej coś tak specyficznie ulotnego, coś co ciężko określić a jednocześnie powoduje, że ma się słowa w niej zawarte z tyłu głowy.

Większość z nas przeżyła pierwszą miłość, te momenty kiedy serce zaczyna nam bić szybciej i wszystko w tej drugiej osobie wydaje się idealne i na zawsze. Takie uczucie jest opisane w tej książce, słodkie, momentami mdłe, momentami urocze, ulotne, ale jest też w tych opisach dojrzałość człowieka, który patrzy na nie z perspektywy i chociaż bohater opisuje dawne zdarzenia tak jakby miały miejsce tu i teraz to miałam wrażenie, że już jako szesnastolatek wiedział, że lato się kiedyś skończy a uczucie odejdzie prędzej lub później.

Najbardziej jednak interesujące były dla mnie relacje Charliego z rodziną, pokiereszowaną, taką która raczej nie nadaje się do reklamy płatków śniadaniowych. Brakowało mi tu czasu, który mógł poświęcić temu wątkowi autor.

To nie jest lekka książka, to nie jest też romans, to opowieść o ludziach i o tym, że świat nie jest idealny, o tym że w życiu towarzyszem jest słodki smutek.

Charlie Lewis ma 38 lat i niedługo bierze ślub. Na progu tej decyzji, wraca pamięcią do pewnego lata, które było dla niego wyjątkowo istotne. To właśnie wtedy jako szesnastoletni chłopak poznał Fran Fisher, dziewczynę pełną charyzmy i miłości do świata. Aby być bliżej niej, Charlie zapisuj...

Rozwiń

Zwiń

Zima 1978 roku, wryła się w pamięć Polaków jako zima stulecia. Kraj ogarnął kataklizm. Gdzieś w małej osadzie, mieszkańcy mierzą się jednak nie tylko z problemem wszechogarniającego śniegu, bowiem to miejsce oddalone od cywilizacji nawiedziło zło.
Jan Ryś- milicjant, spędza w rodzinnych stronach pierwsze święta od dawna, atmosferę rujnuje fakt znalezienia zwłok młodej dziewczyny. Mężczyzna próbuje rozwiązać zagadkę z pomocą młodego chłopaka ze swojej rodziny, ale napotyka na wiele trudności, ludzie w osadzie wierzą w Marę, potwora stworzonego ze zła, w grę wchodzą też animozje i wzajemne oskarżenia. Jak w takich warunkach dojść do prawdy?

Czterdzieści lat po tych wydarzeniach Ryś trafia na przesłuchanie policjantów z Archiwum X, dla których rozwiązanie zagadki osady jest kluczowe. Jakie tajemnice wyjdą na jaw?

Ależ to jest książka. Po tysiąckroć wow! Macie czasem podczas lektury w sobie taki nienamacalny lęk? Coś co powoduje, że dostajecie gęsiej skórki? To jest właśnie w tej książce. Odsłuchałam ją w skupieniu, bo nie dało się inaczej. Akcja nie jest wartka, jest przysypana śniegiem niczym tytułowa Osada, ale jest w tym co autor pisze coś takiego co zmusza do uwagi i skupienia. Ależ tam jest atmosfera panie I panowie!
To jest coś co wymyka się krytyce. Tu wszystko się klei i zgadza , bohaterowie ich pobudki, tajemnice, które tu wiodą prym. Jest to książka, po którą powinniście sięgnąć. Ja akurat w audiobooku, ale Janusz Zadura czyta ją w sposób nienachalny, nie przeszkadzając w odbiorze a nawet go podbijając.

Zima 1978 roku, wryła się w pamięć Polaków jako zima stulecia. Kraj ogarnął kataklizm. Gdzieś w małej osadzie, mieszkańcy mierzą się jednak nie tylko z problemem wszechogarniającego śniegu, bowiem to miejsce oddalone od cywilizacji nawiedziło zło.
Jan Ryś- milicjant, spędza w rodzinnych st...

Rozwiń

Zwiń

Prokurator Paulina Wilczyńska dostaje wezwanie na miejsce zbrodni. Nie pierwsze w jej zawodzie, bo jest doświadczona, ale pierwsze TAKIE- jedzie na okazanie zwłok malutkiego chłopca, to będzie najtrudniejsza sprawa w jej karierze. Kto mógł zabić małe, bezbronne i niepełnosprawne dziecko? Prokurator traktuje tę sprawę mocno personalnie bo sama wychowuje niepełnosprawnego autystycznego syna. Dojście do prawdy to wierzchołek góry lodowej, no kobieta musi się mierzyć również ze swoimi problemami...

-----------

Książka mnie przeczołgała z kilku względów. Po pierwsze dotyka spraw, które mocno mnie bolą czyli rodziców dzieci niepełnosprawnych, nie mogę sobie nawet wyobrażać jakie jest to obciążenie dla rodziców i z jakimi problemami się mierzą. Autorka, pani Prokurator, która napisała tę książkę pod pseudonimem wie jak wygląda takie życie i wie jak wygląda życie prokuratora więc ta pozycja jest na wskroś prawdziwa i tak w tej prawdziwości mocna, że czasem zaciskałam zęby i próbowałam nie płakać.

Mam silne wrażenie, że tu sprawa kryminalna jest gdzieś obok, może nie mniej istotna, ale położona na drugi tor, mamy tu dwa pociągi, które jadą równolegle, ale ja chcąc nie chcąc skupiałam się na pocieszaniu w głowie kobiety, która ma chore dziecko.

To z całą pewnością nie jest guilty pleasure, to nie jest kryminał, po który sięgnięcie między heheszkami, to książka przy której się zatrzymacie. Ja sama jestem zaskoczona bo zupełnie nie tego się spodziewałam, tymczasem dostałam historię, która mnie rozbiła na kawałki...

Prokurator Paulina Wilczyńska dostaje wezwanie na miejsce zbrodni. Nie pierwsze w jej zawodzie, bo jest doświadczona, ale pierwsze TAKIE- jedzie na okazanie zwłok malutkiego chłopca, to będzie najtrudniejsza sprawa w jej karierze. Kto mógł zabić małe, bezbronne i niepełnosprawne dziecko? P...

Rozwiń

Zwiń

Jakie są wasze pierwsze skojarzenia kiedy słyszycie imię i nazwisko Elon Musk? Tesla, rakiety a może dzieci o dziwnych imionach? Bezsprzecznie mężczyzna jest wizjonerem ma "parcie" na sukces i dąży do swoich celów nie zwracając uwagi na innych.
Przez dwa lata Walter Isaacson obserwował Muska, spędzał z nim czas, chodził na spotkania i godzinami rozmawiał zarówno z nim jak i jego znajomymi, współpracownikami i rodziną.
Właśnie tak powstała biografia, która liczy prawie dziewięćset stron, tak dziewięćset! Informacji w niej zawartych jak możecie się domyślać jest mnóstwo, począwszy od dzieciństwa Muska, przez pierwsze sukcesy i porażki aż do momentu, w którym znajduje się teraz.
Dla mnie nawet po przeczytaniu tej potężnej książki jest to człowiek zagadka. Chyba wywołuje u mnie więcej negatywnych emocji niż pozytywnych, bo mimo jego genialnego umysłu i jakiegoś niespotykanego zmysłu do interesów ma w sobie coś co powoduje, że ciężko darzyć go sympatią. Oczywiście nie znam człowieka osobiście i jest więcej niż pewne, że nie będę miała okazji 😅, ale jego podejście do ludzi opisane w książce mnie mierzi.
Nie będę jednak zaprzeczać, że jego umysł i to co robi wzbudza we mnie pewnego rodzaju podziw, aż dziwne pomyśleć że jeden człowiek może być inicjatorem zbudowania rakiety, samochodu elektrycznego i wszczepiania ludziom chipów. Z tym co robi można się zgadzać lub nie, ale po pierwsze Musk jest taką osobowością, która nie zwraca uwagi na zdanie innych a po drugie, nie uda się zatrzymać postępu.
Nie musicie być fanami Muska, żeby sięgnąć po tę książkę, ale jeśli interesuje was np sztuczna inteligencja czy to jak funkcjonuje świat grubych interesów to może wam przypaść do gustu.

Jakie są wasze pierwsze skojarzenia kiedy słyszycie imię i nazwisko Elon Musk? Tesla, rakiety a może dzieci o dziwnych imionach? Bezsprzecznie mężczyzna jest wizjonerem ma "parcie" na sukces i dąży do swoich celów nie zwracając uwagi na innych.
Przez dwa lata Walter Isaacson obs...

Rozwiń

Zwiń

Po tym jak Magnolia dowiedziała się o zdradzie BJa, uciekła do Nowego Yorku.
Tych dwoje nie widziało się prawie rok. BJ ma dziewczynę, Parks próbuje przekonać sama siebie, że życie z dala od niego było super a jednak oboje wiedzą, że kochają się ponad życie, że łączy ich coś bardzo specyficznego, czego nie potrafią ani określić, ani wyjaśnić. Przede wszystkim wiedzą jednak, że nie umieją być ze sobą wzajemnie się nie raniąc. Jak potoczy się ich relacja I kto będzie cierpiał?

To trzecia książka z uniwersum Magnolii Parks i druga z tą bogatą Brytyjką w roli głównej. Po raz kolejny, piękni i zamożni dwudziestolatkowie zapraszają nas z szeroko otwartymi ramionami do swojego świata pełnego zdrad, łez i drogich ciuchów.
Nie wiem co jest w tej serii, że tak ją lubię, może to kwestia podobieństwa do "Plotkary", którą oglądałam pewnie ze 4 razy, może to ta lekkość, którą w sobie mają te książki a może po prostu lubię czytać o tym jak można wydawać bambiliony na ubrania.

Tak czy inaczej uniwersum Magnolii Parks jak najbardziej mi leży i cieszę się, że miałam kolejną okazję spotkać się z bohaterami. Czy irytowali mnie wiecznymi przepychankami i brakiem racjonalizmu? Jak najbardziej. Czy zdarzyło mi się przewracać oczami podczas lektury? Owszem. Czy jeśli pojawi się kolejny tom sięgnę po niego jak najszybciej? Tak jest.

Chciałabym, żeby został nakręcony serial na podstawie tych książek, czuję że to mógłby być hit.

Po tym jak Magnolia dowiedziała się o zdradzie BJa, uciekła do Nowego Yorku.
Tych dwoje nie widziało się prawie rok. BJ ma dziewczynę, Parks próbuje przekonać sama siebie, że życie z dala od niego było super a jednak oboje wiedzą, że kochają się ponad życie, że łączy ich coś bardzo specyfi...

Rozwiń

Zwiń

Kto nie słyszał o Tedzie Bundym ? To jeden z najbardziej znanych na świecie seryjnych morderców. Nakręcono o nim wiele filmów i napisano jeszcze więcej książek, sama oglądałam i czytalam wiele z nich. Jednak takiej jak ta nie miałam jeszcze w rękach. Autor wciela się w postać mordercy, piszę pierwszoosobowo i robi to tak przekonująco, że jeżą się włosy na karku.

Są we mnie dwa wilki. Z jednej strony czytam takie książki bo psychopatyczne umysły jakby to nie brzmiało są dla mnie intrygujące, zastanawiam się co powoduje, że niektórzy z nas, także ci których prawdopodobnie mijamy na ulicach, mają w sobie ten "gen", zapalnik, który powoduje, że robią to co robią.
Z drugiej strony mam jakieś przekonanie, że może ci, którzy wyrządzali tyle krzywd powinni być zapomniani. Spuszczeni w klosecie historii, bo przecież wielu z nich tej sławy pożądało.

Nie wiem co myśleć.

Jeśli znacie historie Teda Bundego to z tej książki nie dowiecie się wiele więcej, jest to jednak zupełnie inne spojrzenie na tę tragedię jaką bez wątpienia było jego życie. Tragedię bo on był wykonawca wielu dramatów, momentów, o których trudno myśleć a to, że były prawdziwe przyprawia o mdłości. Nie ma w tej książce miejsca na litość, na żadne ciepłe uczucia. To zimna, wyrachowana pozycja, ale taki był Ted Bundy.

Kto nie słyszał o Tedzie Bundym ? To jeden z najbardziej znanych na świecie seryjnych morderców. Nakręcono o nim wiele filmów i napisano jeszcze więcej książek, sama oglądałam i czytalam wiele z nich. Jednak takiej jak ta nie miałam jeszcze w rękach. Autor wciela się w postać mordercy, pis...

Rozwiń

Zwiń