Kaprysik. Damskie historie

Można, ale po co?.

Można, ale po co?.

Co może łączyć opowieści o przypadkowych kobietach? Z pozoru nic. Jak się jednak bliżej przyjrzeć to okazuje się, że te kilka kobiet, które stały się bohaterkami „Kaprysiku” ma ze sobą wiele wspólnego. Łączy je pasja, nietuzinkowa osobowość i chęć życia po swojemu, na przekór innym. W tych kilku felietonach autorstwa Mariusza Szczygła odnaleźć można tajemnicę niejednej kobiety – jej wewnętrzną siłę, która sprawia, że wbrew wszystkiemu, a może nawet na przekór wszystkim potrafi ona iść przez życie z wysoko podniesioną głową, bez względu na to czy serce promienieje radością, czy duszę skrywa mrok rozpaczy. Damskie historie wzruszają, napawają optymizmem, podnoszą na duchu i dają w wiarę w to, że banalne stwierdzenie, że po każdej burzy wychodzi słońce nabiera realnego znaczenia. Poznajcie zatem sami tajemnicze kobiety z listy znalezionej pod kawiarnianym stolikiem, stomatolożkę której pasją jest fot modeling, ale wyłącznie w przebraniu, historię pewnej przyjaźni, która trwała latami, choć ograniczała się wyłącznie do wymiany korespondencji, czy polską aktorkę, która podbiła Hollywood. A gdyby tego było mało, to może pozwolicie się oddać w ręce Izabeli Skrybant i ruszycie wraz z jej Tercetem Egzotycznym w nostalgiczną podróż.
Wybierając za przewodnika Mariusza Szczygła z pewnością nie będziecie zawiedzeni, gdyż jak mało kto potrafi on słuchać ludzi, a potem równie pięknie – wysłuchane opowieści ubrać słowa. Dajcie się zatem uwieść autorowi, który sprawi, że te z pozoru lekkie historie, otulą Was niczym ciepła kołderka w chłodny zimowy wieczór.

Co może łączyć opowieści o przypadkowych kobietach? Z pozoru nic. Jak się jednak bliżej przyjrzeć to okazuje się, że te kilka kobiet, które stały się bohaterkami „Kaprysiku” ma ze sobą wiele wspólnego. Łączy je pasja, nietuzinkowa osobowość i chęć życia po swojemu, na przekór innym. W tych kilku felietonach autorstwa Mariusza Szczygła odnaleźć można tajemnicę niejednej...

Kaprysik Mariusza Szczygla to rarytasik. Opisane ze swadą i inteligencją pospolite bądź świetlane czasoprzestrzenie kobiecego życia. Nieprawdopodobnie ciekawy dobór bohaterów. Polecam dla wytchnienia od covodowej rzeczywistości.

Kaprysik Mariusza Szczygla to rarytasik. Opisane ze swadą i inteligencją pospolite bądź świetlane czasoprzestrzenie kobiecego życia. Nieprawdopodobnie ciekawy dobór bohaterów. Polecam dla wytchnienia od covodowej rzeczywistości.

,,Lubię pisać o kobietach, ponieważ odkrywam wtedy swoją wewnętrzną kobietę. Większość mężczyzn - z różnych powodów - zabija kobietę w sobie. Ja tę moją namówiłem do pisania.” - mówi Mariusz Szczygieł.

Niewielki objętościowo, 208 stronnicowy ,,Kaprysik” to krótkie reportaże o kobietach. Teksty pierwotnie ukazywały się w ,,Wysokich obcasach” w latach 2001 - 2004. I trzeba przyznać, że opowieści zebrane w ,,Kaprysiku” napisane są z niezwykłym oddaniem i wnikliwością. W wydźwięku są niejednokrotnie sentymentalne i nostalgiczne. Bohaterki reportaży są tak różne, jak ich historie. Pochodzą z różnych miast, wykonują różne zawody, zmagają się z inną codziennością. Ubolewam, że rozpoczynająca książkę opowieść o początkach przyjaźni autora z Zofią Czerwińską jest tak krótka. Przywołane w reportażu powiedzenie ,,Mężczyzna mojego życia to mężczyzna z walizką za drzwiami” przywołuje uśmiech na mojej twarzy, ilekroć go sobie przypomnę. Natomiast opowiadanie ,,Kartka” czyta się z napięciem godnym powieści kryminalnej.

,,Kaprysik” to swoistego rodzaju laurka i ukłon w stronę kobiet. Mimo, że to raptem kilka historii. Niezwykle szczerych historii. Z wachlarzem damskich osobowości.

,,Lubię pisać o kobietach, ponieważ odkrywam wtedy swoją wewnętrzną kobietę. Większość mężczyzn - z różnych powodów - zabija kobietę w sobie. Ja tę moją namówiłem do pisania.” - mówi Mariusz Szczygieł.

Niewielki objętościowo, 208 stronnicowy ,,Kaprysik” to krótkie reportaże o kobietach. Teksty pierwotnie ukazywały się w ,,Wysokich obcasach” w latach 2001 - 2004. I trzeba...

Całkiem przyjemna książka o codzienności - przedstawionej w różny sposób. Krótkie reportaże, w których główną rolę odgrywają kobiety. Początkowo nie byłam przekonana do tej książki, ale z biegiem czasu przekonałam się i muszę przyznać, że autor potrafi ciekawie pisać nawet o codzienności, która przecież nie jest za każdym razem powalająca i niezwykła :)

Całkiem przyjemna książka o codzienności - przedstawionej w różny sposób. Krótkie reportaże, w których główną rolę odgrywają kobiety. Początkowo nie byłam przekonana do tej książki, ale z biegiem czasu przekonałam się i muszę przyznać, że autor potrafi ciekawie pisać nawet o codzienności, która przecież nie jest za każdym razem powalająca i niezwykła :)

Kilka krótkich reportaży w których główną rolę odgrywają kobiety. I są to opowieści, przynajmniej z mojego punktu widzenia, o sprawach całkiem nieciekawych. Czasem talent autora coś z tego wydobywa, ale poza kilku momentami, całość jest przede wszystkim nudna. Na dodatek wywiad z wokalistką Tercetu Egzotycznego jest żenujący, słuchałem tego z przykrością.

Wysłuchałem w interpretacji autora. Niemal od początku wypatrywałem końca, z coraz większym utęsknieniem, choć rzecz jest ultrakrótka, raptem jakieś dwie godziny.
5/10

Kilka krótkich reportaży w których główną rolę odgrywają kobiety. I są to opowieści, przynajmniej z mojego punktu widzenia, o sprawach całkiem nieciekawych. Czasem talent autora coś z tego wydobywa, ale poza kilku momentami, całość jest przede wszystkim nudna. Na dodatek wywiad z wokalistką Tercetu Egzotycznego jest żenujący, słuchałem tego z przykrością.

Wysłuchałem w...

Słodkie 🙃

Słodkie 🙃

Szczygieł nigdy nie zawodzi. "Kaprysik" to zbiór ciekawych, wydawałoby się momentami, że banalnych historii. Jednak wrażenie banalności bierze się z przedstawienia przez autora (wycinków) życia, z którymi może utożsamić się wielu czytelników.

W szczególności podobały mi się listy dwóch przyjaciółek, tekst o dowodzie miłości oraz skrupulatnie prowadzonych zeszytach. Idealna lektura na ciepłe letnie popołudnie.

Szczygieł nigdy nie zawodzi. "Kaprysik" to zbiór ciekawych, wydawałoby się momentami, że banalnych historii. Jednak wrażenie banalności bierze się z przedstawienia przez autora (wycinków) życia, z którymi może utożsamić się wielu czytelników.

W szczególności podobały mi się listy dwóch przyjaciółek, tekst o dowodzie miłości oraz skrupulatnie prowadzonych zeszytach. Idealna...

Historie zupełnie nie powiązane, ale i tak miło się czyta. Żaden manifest, raczej pokazanie jak bardzo się różnimy.

Historie zupełnie nie powiązane, ale i tak miło się czyta. Żaden manifest, raczej pokazanie jak bardzo się różnimy.

Może ja nie jestem przekonana do formy literackiej, jaką są opowiadania, a być może ta konkretna pozycja mnie po prostu nie urzekła. Historie, zawarte w tomiku "Kaprysik" są bardzo zróżnicowane - niektóre naprawdę ciekawe, inne zaś nudnawe. Niestety ich objętość obudziła moją irytację. Te opowieści to skrawki życia kilku kobiet, można pokusić się o stwierdzenie, że to ledwie epizody na przestrzeni całego życia.
Jak wspomniałam, może to wina formy, do której nie jestem przekonana; może też być sam styl pisania autora; faktem jest, że mnie ta lektura nie ruszyła na tyle, ile się spodziewałam...

Może ja nie jestem przekonana do formy literackiej, jaką są opowiadania, a być może ta konkretna pozycja mnie po prostu nie urzekła. Historie, zawarte w tomiku "Kaprysik" są bardzo zróżnicowane - niektóre naprawdę ciekawe, inne zaś nudnawe. Niestety ich objętość obudziła moją irytację. Te opowieści to skrawki życia kilku kobiet, można pokusić się o stwierdzenie, że to...