Stoimy blisko siebie, ja jednak mam wrażenie, że dzielą nas całe lasy. Sosny błędów tak wysokie, że ich czubki przesłania‑ ją niebo, i rzeki niewypowiedzianych słów tak szerokie, że nie sposób dojrzeć przeciwległy brzeg. Jesteśmy daleko od miejsca, w którym myśleliśmy, że będziemy, z dala od reszty świata, i przez krótką chwilę czuję się samotna i zagubiona, ale samotna i zagubiona z nim.

Stoimy blisko siebie, ja jednak mam wrażenie, że dzielą nas całe lasy. Sosny błędów tak wysokie, że ich czubki przesłania‑ ją niebo, i rzeki...

Oglądam się na niego i szukam równowagi; nie chcę tracić kontroli, ale i nie podoba mi się, że jest mu obojętne, czy dotykał mnie ktoś inny.

Oglądam się na niego i szukam równowagi; nie chcę tracić kontroli, ale i nie podoba mi się, że jest mu obojętne, czy dotykał mnie ktoś inny...

Przez lata staraliśmy się oboje wypracować idealny układ, w którym stale mnie chroni, ale nie wisi nade mną… Dobrze wie, że nigdy nie jestem sama. A ja dobrze wiem, że w związku z tym on też nigdy nie jest sam. Nie muszę mu też zbyt wiele mówić, bo i tak wszystko rozumie.

Przez lata staraliśmy się oboje wypracować idealny układ, w którym stale mnie chroni, ale nie wisi nade mną… Dobrze wie, że nigdy nie jest...