Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na okładce widnieje opinia: "Wybuchowa, erotyczna, skandalicznie zabawna". Szczerze przyznam, że zdecydowanie mnie zachęciła do sięgnięcia po książkę. Niestety tylko jedno słowo pokrywa się z treścią powieści - erotyczna. I jeśli ktoś szuka takiej właśnie powieści, z seksem nie do końca udanym, za to w dziwacznych pozycjach i miejscach powinien być usatysfakcjonowany. Wybuchów nie było, śmiechu tym bardziej. To wyjątkowo smutna książka. O bohaterce, która nie potrafi odnaleźć się w życiu. Brak jej pasji, pomysłu, co zrobić z każdym kolejnym dniem. Bezustanne podkreślanie, że każde działanie człowieka ma jedynie zapełnić pustkę lub nicość w jego życiu nie poprawia nikomu nastroju. A już zwłaszcza czytelnikowi. Powieść skłania do refleksji, lecz nie są to radosne rozważania. Nie zdobędę się na to, by ją polecić. 

Na okładce widnieje opinia: "Wybuchowa, erotyczna, skandalicznie zabawna". Szczerze przyznam, że zdecydowanie mnie zachęciła do sięgnięcia po książkę. Niestety tylko jedno słowo pokrywa się z treścią powieści - erotyczna. I jeśli ktoś szuka takiej właśnie powieści, z seksem nie do końca udanym, za to w dziwacznych pozycjach i miejscach powinien być usatysfakcjonowany....

Czy kojarzycie syntezator mowy o wdzięcznym imieniu Ivona? Otóż, okazuje się, że lektorka tego audiobooka postanowiła nie być gorsza i dorównać wyśrubowanym wzorcom. Czyta niemalże tak, jak zrobiłaby to maszyna. I to na dodatek jeden z prototypów. Jeszcze nim nauczono je czym są emocje oraz właściwe tempo podawania tekstu. Naprawdę ciężko się słucha. A to dopiero pierwsza z wad tej książki. Kolejna? Grafomania. Dziwaczne słownictwo oraz kiepski styl. Przewidywalny tok akcji, co w przypadku kryminału nie jest zaletą. Powtarzalność fraz i zachowań bohaterów, która miała oddać grozę sytuacji, a po prostu nuży. Wysłuchałam do końca jedynie po to, by sprawdzić, czy rzeczywiście sprawdzą się moje domysły. Niestety, autorka niczym mnie nie zaskoczyła. Szczerze żałuję. Polecać się nie odważę.

Czy kojarzycie syntezator mowy o wdzięcznym imieniu Ivona? Otóż, okazuje się, że lektorka tego audiobooka postanowiła nie być gorsza i dorównać wyśrubowanym wzorcom. Czyta niemalże tak, jak zrobiłaby to maszyna. I to na dodatek jeden z prototypów. Jeszcze nim nauczono je czym są emocje oraz właściwe tempo podawania tekstu. Naprawdę ciężko się słucha. A to dopiero pierwsza z...

Anglicy powiadają, że ciekawość zabiła kota. Tym razem zwierzak ujdzie z życiem, zagrożony natomiast jest czytelnik. Może nie przeżyć z nudów. Albo z niedowierzania. Bohaterowie wydumani i tak nieprawdziwi, że aż zęby bolą od zgrzytania. Rozumiem intencje autorki. Miało być zabawnie. Niestety nie jest. Nawet kot, który z niewiadomych powodów w zdenerwowaniu wtrąca pojedyncze słowa z gwary śląskiej zapisując je w swoim pamiętniczku schowanym w szafce kuchennej, nie był w stanie mnie rozśmieszyć. Cóż, przebrnęłam do końca. Pomimo tego, że autorka postarała się nie zakończyć wszystkich wątków, nie sięgnę po kolejny tom. Po co się męczyć?

Anglicy powiadają, że ciekawość zabiła kota. Tym razem zwierzak ujdzie z życiem, zagrożony natomiast jest czytelnik. Może nie przeżyć z nudów. Albo z niedowierzania. Bohaterowie wydumani i tak nieprawdziwi, że aż zęby bolą od zgrzytania. Rozumiem intencje autorki. Miało być zabawnie. Niestety nie jest. Nawet kot, który z niewiadomych powodów w zdenerwowaniu wtrąca...

Podczas lektury nie mogłam uwierzyć, że ktoś tę książkę zredagował. Nie zwyczajnie przeczytał, ale wziął długopis w rękę i pokreślił, naniósł poprawki, zachęcił autora, aby zmienił to i owo. Sprawdziłam. Na okładce widnieje nazwisko zarówno korektorek, jak i redaktora. Dlatego nie mogę zrozumieć, jak to się stało, że w narracji panuje taki chaos. Jakim cudem już na początku czytelnik jest zasypany taką ilością informacji. Dlaczego bohaterowie przemawiają tak drętwym językiem. Czemu czytelnik ma wrażenie, że to maligna senna, a nie powieść przygodowa. Tak, fantastyczna, macie rację, jednak przecież głównie o wyprawę w niej chodzi. O zdobycie nagrody. O udowodnienie, że jest się najlepszym. Nie przekonuje mnie ta powieść pod żadnym względem. Tajemniczość? Nie. To, że treść pełna jest niedopowiedzeń nie sprawia, że otula ją aura tajemniczości. Efektem końcowym jest jedynie jeszcze większe zagubienie czytelnika, który z mozołem brnie przez kolejne strony. Bohaterowie? Też niekoniecznie. Są niekonsekwentni. Ich sylwetki zarysowane są nieprecyzyjnie. Poznajemy niepewnych siebie chłopców, którzy po wyruszeniu w drogę ani przez chwilę nie myślą o rodzinie. Podejmują dziwaczne decyzje, a przede wszystkim porozumiewają się ze sobą stylem koturnowym. Na sposób prowadzenia akcji już zdążyłam ponarzekać. Powieść ma potencjał, lecz należałoby napisać ją raz jeszcze.

Podczas lektury nie mogłam uwierzyć, że ktoś tę książkę zredagował. Nie zwyczajnie przeczytał, ale wziął długopis w rękę i pokreślił, naniósł poprawki, zachęcił autora, aby zmienił to i owo. Sprawdziłam. Na okładce widnieje nazwisko zarówno korektorek, jak i redaktora. Dlatego nie mogę zrozumieć, jak to się stało, że w narracji panuje taki chaos. Jakim cudem już na początku...

Nie potrafię się zdecydować, czy klimat tej książki, to ociężałość w stanie upojenia alkoholowego czy senne widziadła. Lecz na dobrą sprawę opcja nie ma znaczenia - obie są wyjątkowo męczące dla trzeźwego czytelnika. I niby rozumiem zamysł autora, niby doceniam koncepcję, a umęczyłam się niemożebnie. Tak to już czasami bywa, gdy się człowiek uprze, że musi się dowiedzieć kim jest Irina i po co jej skwarki. O przepraszam, skrawki. Cóż, wielkiej tajemnicy nie zdradzę, gdy powiem, że nie warto było się umartwiać lekturą. Ani dla wiedzy, ani dla zaspokojenia ciekawości. Przyjemności z lektury również nie zaznałam. To pierwsza książka z wydawnictwa Czarne, która sprawiła mi zawód. Omijajcie szerokim łukiem, szkoda czasu. 

Nie potrafię się zdecydować, czy klimat tej książki, to ociężałość w stanie upojenia alkoholowego czy senne widziadła. Lecz na dobrą sprawę opcja nie ma znaczenia - obie są wyjątkowo męczące dla trzeźwego czytelnika. I niby rozumiem zamysł autora, niby doceniam koncepcję, a umęczyłam się niemożebnie. Tak to już czasami bywa, gdy się człowiek uprze, że musi się dowiedzieć...

Jedna z niewielu książek, których nie byłam w stanie doczytać do końca. Miała być zabawna, a była żałosna. Pomysły bandy, ich przepychanki słowne - już po chwili stają się czytelniczo niestrawne. Poziom wydumania przygód dzieciaków zbliżony jest do absurdalnego. Poglądy, które autorka aplikuje najmłodszym zupełnie nie zgadzają się z tym, co sama chciałabym przekazać dziecku. Michałek miał być polska wersją francuskiego Mikołajka, niestety zamierzenie to spełzło na niczym. Jak widać na załączonym przykładzie, nie wystarczy skorzystać z czyjegoś pomysłu, trzeba jeszcze zaproponować coś wartościowego samemu. Szkoda. Waszego czasu na lekturę również szkoda.

Jedna z niewielu książek, których nie byłam w stanie doczytać do końca. Miała być zabawna, a była żałosna. Pomysły bandy, ich przepychanki słowne - już po chwili stają się czytelniczo niestrawne. Poziom wydumania przygód dzieciaków zbliżony jest do absurdalnego. Poglądy, które autorka aplikuje najmłodszym zupełnie nie zgadzają się z tym, co sama chciałabym przekazać...

Wiele potrafię wybaczyć. Wiele potrafię znieść. W sensie czytelniczym. Zwłaszcza gdy słucham audiobooka a ręce mam zajęte lub brudne. Lecz tym razem nie dałam rady. Rozwlekłe wprowadzenie. Nudni bohaterowie. Instrukcja jak umieszczać posty na FB. No naprawdę?! I żeby nie robić tego pod wpływem, bo messenger będzie pełen głupich wiadomości. O, matko! A potem informacje o tym, co można w internecie znaleźć. I tu się poddałam. Ani to kryminał – nieboszczyk ożywa. Ani komedia – żarty tak śmieszne, jak taniec na golasa w pokrzywach. A i sposób czytania tego czytadła przez lektorkę nie poprawia jakości lektury. Dałam sobie spokój i wróciłam do przygód Cormorana Strike’a.

Wiele potrafię wybaczyć. Wiele potrafię znieść. W sensie czytelniczym. Zwłaszcza gdy słucham audiobooka a ręce mam zajęte lub brudne. Lecz tym razem nie dałam rady. Rozwlekłe wprowadzenie. Nudni bohaterowie. Instrukcja jak umieszczać posty na FB. No naprawdę?! I żeby nie robić tego pod wpływem, bo messenger będzie pełen głupich wiadomości. O, matko! A potem informacje o...

Kurczę, nie rozumiem. Nie potrafię się zachwycić. Nie widzę w tym ulotności, a jedynie niedopowiedzenia. Takie rwane myśli, przypadkowe, przelane na papier. To czytelnik ma nadać im głębię. W moim przypadku – odbiorca jest leniwy, wnikliwości nie posiada, z głębią również kiepsko. Zatem i haiku wychodzi mizerne. Może po japońsku ta poezja brzmi lepiej. Nie sprawdzę, języka nie znam. Cóż, polecić mogę jedynie jako kuriozum.

Gdybym piechotą
o kiju przeszedł wzgórze
czy spadłbym z konia

W darze mojemu
opowiem pijakowi
kwiaty… wodospad…

Jedno zdejmuję
i wkładam do plecaka
ot, zmiana szat

No, powiedzcie sami, co to jest?!

Kurczę, nie rozumiem. Nie potrafię się zachwycić. Nie widzę w tym ulotności, a jedynie niedopowiedzenia. Takie rwane myśli, przypadkowe, przelane na papier. To czytelnik ma nadać im głębię. W moim przypadku – odbiorca jest leniwy, wnikliwości nie posiada, z głębią również kiepsko. Zatem i haiku wychodzi mizerne. Może po japońsku ta poezja brzmi lepiej. Nie sprawdzę, języka...

„Wielki zły lis” tegoż autora po prostu zdobył przebojem moje serce. Z tym komiksem już tak dobrze nie było. Dwóch największych rozrabiaków, czyli kaczka i królik, za nic mając pouczenia świniaka ratuje świętego Mikołaja. Tak pomaga mu zejść z dachu stodoły, że zostają z niego strzępy. I od tej pory ta historia jest już tylko coraz bardziej zakręcona. I abstrakcyjna. Jedynie stoicyzm psa był dla mnie balsamem na skołatane nerwy. I dla prosiaka też. Cóż, nie powiem, że się ubawiłam, aczkolwiek uśmiech raz czy dwa zawitał na moją twarz. Za to dziecko zawetowało komiks absolutnie stwierdzając, że jest dziwny. Znaczy ten rodzaj absurdu nie przemówił do małoletniego odbiorcy. Polecać się nie odważę. Zniechęcać do lektury również.

„Wielki zły lis” tegoż autora po prostu zdobył przebojem moje serce. Z tym komiksem już tak dobrze nie było. Dwóch największych rozrabiaków, czyli kaczka i królik, za nic mając pouczenia świniaka ratuje świętego Mikołaja. Tak pomaga mu zejść z dachu stodoły, że zostają z niego strzępy. I od tej pory ta historia jest już tylko coraz bardziej zakręcona. I abstrakcyjna....

Tak to jest, gdy się daje kolejną szansę autorowi. Z reguły okazuje się, że nie warto było. Nie wiem, co rysownik miał na myśli, smarując swoje postaci. Nie wiem, co tłumacz miał na myśli tworząc te potworki zamiast zdań. A już te niby gwarowe wypowiedzi, masakra. A te syjamskie bliźnięta? Niczym postać z krainy fantastyki. Nie, nie i jeszcze raz nie. Nie przemówił, nie przekonał i nie zachwycił. Z ulgą odłożyłam na biblioteczną półkę.

Tak to jest, gdy się daje kolejną szansę autorowi. Z reguły okazuje się, że nie warto było. Nie wiem, co rysownik miał na myśli, smarując swoje postaci. Nie wiem, co tłumacz miał na myśli tworząc te potworki zamiast zdań. A już te niby gwarowe wypowiedzi, masakra. A te syjamskie bliźnięta? Niczym postać z krainy fantastyki. Nie, nie i jeszcze raz nie. Nie przemówił, nie...

Bardzo bym chciała, żeby życie rzeczywiście było takie proste, jak w tej powieści. Pomysł na firmę? Wyprowadzanie psów. Ponoć to bardzo dochodowy interes. Można nawet zatrudnić pracowników. A już firma kosmetyczna, która jest rozchwytywaną marką tylko dlatego, że nazywa się zemsta. I że użytkowniczki mogą się wyżalić, jak zawiodły się na facetach. Albo jak je wykorzystali. Powieść, której nie należy zbytnio analizować, bo będzie jedynie analizować. No, chyba, że jesteście wojującymi feministkami, wtedy może okazać się inspiracją. Przesłuchałam. Oświecenia nie doznałam. Polecać się nie odważę.

Bardzo bym chciała, żeby życie rzeczywiście było takie proste, jak w tej powieści. Pomysł na firmę? Wyprowadzanie psów. Ponoć to bardzo dochodowy interes. Można nawet zatrudnić pracowników. A już firma kosmetyczna, która jest rozchwytywaną marką tylko dlatego, że nazywa się zemsta. I że użytkowniczki mogą się wyżalić, jak zawiodły się na facetach. Albo jak je wykorzystali....

Nie sądziłam, że przeczytanie króciutkiej książeczki dla dzieci wprawi mnie w stupor. A jednak! Nie ma rzeczy niemożliwych, jak się okazuje. I nie, nie będę się oburzać na tatuaże opiekunki dla dzieci. Nie będę się również zastanawiać nad jej fachowością, ponieważ nie sprawdziła, co robią starsze dziewczynki. Zaparło mi dech, gdy zobaczyłam na ilustracjach dokładny instruktaż, w jaki sposób przyozdobić mazakiem ciemiączko niemowlaka. Wow! Rzucanie wyimaginowanymi zwierzakami, które same się o to proszą, to przy tym pikuś. Postępowanie Nusi też mnie nie zbulwersowało, w końcu dziewczynka zdawała sobie sprawę, że zrobiła krzywdę jednemu z bliźniąt. Podsumowując, wątpliwa edukacyjnie treść, niedoskonała forma. Duże rozczarowanie, ponieważ wydawnictwo Zakamarki przyzwyczaiło mnie do znakomitych książek. Szkoda czasu.

Nie sądziłam, że przeczytanie króciutkiej książeczki dla dzieci wprawi mnie w stupor. A jednak! Nie ma rzeczy niemożliwych, jak się okazuje. I nie, nie będę się oburzać na tatuaże opiekunki dla dzieci. Nie będę się również zastanawiać nad jej fachowością, ponieważ nie sprawdziła, co robią starsze dziewczynki. Zaparło mi dech, gdy zobaczyłam na ilustracjach dokładny...

Słuchałam audiobooka. A oczy robiły mi się wielkości pięciozłotówek. Już pierwsza część była niezła, ale druga pod względem głupot robionych przez główną bohaterkę sięgnęła zenitu. I to nie jest komedia pomyłek. Ta dziewczyna postępuje tak w dobrej wierze, bo jest zakochana, bo… Na dobrą sprawę nieistotne. Gdyby to nie był audiobook, to cisnęłabym w diabły, a tak słuchałam i stukałam się w czoło. Chyba nie warto. Ani to o miłości, ani sensacja. Ot, takie czytadło i to średnie.

Słuchałam audiobooka. A oczy robiły mi się wielkości pięciozłotówek. Już pierwsza część była niezła, ale druga pod względem głupot robionych przez główną bohaterkę sięgnęła zenitu. I to nie jest komedia pomyłek. Ta dziewczyna postępuje tak w dobrej wierze, bo jest zakochana, bo… Na dobrą sprawę nieistotne. Gdyby to nie był audiobook, to cisnęłabym w diabły, a tak słuchałam...

Ależ ta książka jest przegadana. Aż zęby bolą od zaciskania. Żeby się nie zdenerwować za bardzo. Nim narrator dotarł do meritum, czyli pamiętnej lekcji polskiego, na której omawiano co może być cenne, zdążył pouczyć nas na temat medytacji, poprawnej konstrukcji wypracowania i przypomnieć o tym, co wydarzyło się w poprzednim tomie. A to tylko niektóre sprawy, które zostały poruszone.  Intryga jest przejrzysta i młody czytelnik nie powinien mieć problemu ze zrozumieniem, a nawet samodzielnym rozwiązaniem zagadki zaginionych precjozów. Za to ilość pouczeń - na każdy temat, jaką serwuje nam autorka - przytłacza. Z ulgą przyjęłam informację, że dziecko dokończyło lekturę na własną rękę i ja już nie muszę kontynuować. Nie odważę się polecić.

Ależ ta książka jest przegadana. Aż zęby bolą od zaciskania. Żeby się nie zdenerwować za bardzo. Nim narrator dotarł do meritum, czyli pamiętnej lekcji polskiego, na której omawiano co może być cenne, zdążył pouczyć nas na temat medytacji, poprawnej konstrukcji wypracowania i przypomnieć o tym, co wydarzyło się w poprzednim tomie. A to tylko niektóre sprawy, które zostały...

Im więcej czytam mang, tym większe zdumienie mnie ogarnia. Już zdążyłam się przekonać, że kreska jest charakterystyczna i nie ma nic wspólnego z manierą autora. Raczej stanowi kanon dla całego gatunku. Przebolałam fakt, że każda historia, niczym w dobrym serialu, jest przekazywana w odcinkach, a poszczególne odcinki niewiele wnoszą do akcji. Pogodziłam się z tym, że pojawia się więcej wyrazów dźwiękonaśladowczych niż teksu. No, ale żeby informować czytelnika, że teraz bohater sprawdza co się wokół niego dzieje pisząc „rozgląd”. Żeby tłumaczyć mu niczym chłop krowie na rowie, nad czym się zastanawia postać i o czym za chwilę powie?! Ta powieść graficzna jest specyficzna również z tego względu, że to komiks o komiksie. Zatem mamy dwie historie oraz znawczynie literatury, licealistkę i starszą panią, które analizują jedną z nich. Poczytać można, ale czy rzeczywiście trzeba?

Im więcej czytam mang, tym większe zdumienie mnie ogarnia. Już zdążyłam się przekonać, że kreska jest charakterystyczna i nie ma nic wspólnego z manierą autora. Raczej stanowi kanon dla całego gatunku. Przebolałam fakt, że każda historia, niczym w dobrym serialu, jest przekazywana w odcinkach, a poszczególne odcinki niewiele wnoszą do akcji. Pogodziłam się z tym, że pojawia...

Na książkę trafiłam przypadkiem, ponieważ nie mam kłopotów z zaśnięciem. Zerknęłam do środka powodowana zwyczajną ciekawością. Przeczytałam kilka historii. Podumałam chwilę. Nie sądzę, żeby miały być pomocne w zasypianiu. Zwłaszcza te, które w sposób wyjątkowo barwny opisują jedzenie. Zaraz zrobiłam się głodna. Autorka jest przekonana, że ładne obrazy wywołają w nas pozytywne skojarzenia. Taki na przykład jesienny park. Kolorowe liście, słoneczny dzień. Pytanie tylko dokąd zdryfują wasze myśli i na ile dacie się ponieść we właściwym i jedynie słusznym kierunku jakim jest zrelaksowanie. Mnie się ta sztuka nie powiodła. Może za słabo się starałam.

Na książkę trafiłam przypadkiem, ponieważ nie mam kłopotów z zaśnięciem. Zerknęłam do środka powodowana zwyczajną ciekawością. Przeczytałam kilka historii. Podumałam chwilę. Nie sądzę, żeby miały być pomocne w zasypianiu. Zwłaszcza te, które w sposób wyjątkowo barwny opisują jedzenie. Zaraz zrobiłam się głodna. Autorka jest przekonana, że ładne obrazy wywołają w nas...

Zadziwiający komiks. Zdumiewający. Taki, że czytając zaczynacie się zastanawiać, czy to filozofia, czy jednak infantylizm. I do kogo skierowana jest ta lektura? Do dzieci? Chyba jej nie strawią. Warstwa przygodowa, sensacyjna – prawie nie istnieje. Relacje między zwierzętami – niespotykane w naturze. Stary samiec prędzej zgładzi słoniątko nim się nim zaopiekuje. Kret na pustyni… Hmmm… Romansujący ze strusicą…. To przypomina te dowcipy z mrówką i słoniem. Dla dorosłych? Jeżeli chcą się nabawić wytrzeszczonych oczu – rewelacyjne rozwiązanie. Za to od strony graficznej nieźle. Naprawdę przyjemnie się ogląda kolejne strony. Cóż, kolejny raz zdjęłam książkę z półki, otworzyłam na losowej stronie, zachwyciłam się tylko po to, by się okazało, że to była najciekawsza kartka z całego komiksu. Szkoda.

Zadziwiający komiks. Zdumiewający. Taki, że czytając zaczynacie się zastanawiać, czy to filozofia, czy jednak infantylizm. I do kogo skierowana jest ta lektura? Do dzieci? Chyba jej nie strawią. Warstwa przygodowa, sensacyjna – prawie nie istnieje. Relacje między zwierzętami – niespotykane w naturze. Stary samiec prędzej zgładzi słoniątko nim się nim zaopiekuje. Kret na...

Lubicie egzaltację? A wydumane metafory? A naciąganą narrację? Demony i anioły nie są wam obce, a wręcz uwielbiacie o nich czytać? Lubicie młodych bohaterów, którzy dopiero wkraczają w dorosłe życie? Sprawia wam przyjemność czytać o cudzych rozterkach uczuciowych? To ta powieść jest dla was wręcz idealna. Osobiście odrobinę się męczyłam. Przesłuchałam z rozpędu, żeby dowiedzieć się co będzie dalej. Cóż, nie zaskoczyło mnie, iż wszystkiego dowiem się w kolejnym tomie. Lecz jakoś mnie do niego specjalnie nie ciągnie. Może przez ten napuszony język, który znienacka potrafi przejść w wulgarny. Może przez sposób czytania lektorki, która potrafiła zabawnie i prawdopodobnie niezamierzenie przerysować tekst. Podsumowując, jakość tak dyskusyjna, iż nie odważę się polecać.

Lubicie egzaltację? A wydumane metafory? A naciąganą narrację? Demony i anioły nie są wam obce, a wręcz uwielbiacie o nich czytać? Lubicie młodych bohaterów, którzy dopiero wkraczają w dorosłe życie? Sprawia wam przyjemność czytać o cudzych rozterkach uczuciowych? To ta powieść jest dla was wręcz idealna. Osobiście odrobinę się męczyłam. Przesłuchałam z rozpędu, żeby...

Kilka znanych z historii oraz literatury nazwisk (Piłsudski, Tarkowski, Stanisław zresztą), parę strzelanin i pościgów, trochę wymyślonych maszyn jeszcze nie czyni ciekawego komiksu. Najbardziej brak wciągającej historii. Tego, żeby śledzić ją z zapartym tchem. Ot, po prostu przerzucimy kilka kartek, przejrzymy ilustracje i odłożymy na półkę. Z pewnością nie będę się rozglądać za następnym tomem. Zwyczajnie szkoda czasu.

Kilka znanych z historii oraz literatury nazwisk (Piłsudski, Tarkowski, Stanisław zresztą), parę strzelanin i pościgów, trochę wymyślonych maszyn jeszcze nie czyni ciekawego komiksu. Najbardziej brak wciągającej historii. Tego, żeby śledzić ją z zapartym tchem. Ot, po prostu przerzucimy kilka kartek, przejrzymy ilustracje i odłożymy na półkę. Z pewnością nie będę się...

Książka lekka, łatwa i o niczym. No, może nie do końca o niczym. Jest tu trochę romansów, jest odrobinę informacji o tym jak stolica Majorki wygląda, jest o świętach katolickich widzianych oczami krytycznego, niewierzącego widza‎. Jest również kilka detali o życiu samotnej matki, o pracy na odległość na początku XXI wieku. Taki miszmasz. Czyta się całkiem nieźle, pod warunkiem, że nie zapałacie niechęcią do głównej bohaterki, do jej przyjaciół lub decyzji, które podejmuje. Najbardziej przeszkadzała mi nijakość powieści. Romanse bez ikry. Narracja bez filuternego błysku w oku. Nawet sensacji nie ma i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Ot, poprzerzucać kartki, wzruszyć ramionami i rzucić gdzieś w kąt. 

Książka lekka, łatwa i o niczym. No, może nie do końca o niczym. Jest tu trochę romansów, jest odrobinę informacji o tym jak stolica Majorki wygląda, jest o świętach katolickich widzianych oczami krytycznego, niewierzącego widza‎. Jest również kilka detali o życiu samotnej matki, o pracy na odległość na początku XXI wieku. Taki miszmasz. Czyta się całkiem nieźle, pod...