Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Młody Lucky Luke i jego kobiety. Joannie Molson – młoda dama, która ma ambitne plany. Nawet względem Luke’a. Lisette – świetna towarzyszka zabaw, która nie boi się nawet najtrudniejszych wypraw. No i ciotka Marta, która jest siostrą duchową ciotki Tomka Sawyera. Oprócz tego spotkamy na tych planszach cała bandę dzieciaków. Rozrabiają, kombinują, a przede wszystkim sprawiają, że czytelnik się nie nudzi. A gdyby jednak zaczął, to zawsze może przeczytać jedną z ciekawostek napisanych drobnym drukiem na dole strony. Uwiódł mnie ten prequel. Poproszę o więcej. Sugeruję wam jak najszybsze spotkanie z młodym kowbojem, który kiedyś będzie samotnie podążał ku zachodzącemu słońcu. Polecam.

Młody Lucky Luke i jego kobiety. Joannie Molson – młoda dama, która ma ambitne plany. Nawet względem Luke’a. Lisette – świetna towarzyszka zabaw, która nie boi się nawet najtrudniejszych wypraw. No i ciotka Marta, która jest siostrą duchową ciotki Tomka Sawyera. Oprócz tego spotkamy na tyc...

Rozwiń

Zwiń

Powoli zaprzyjaźniałam się z lekturą, bardzo powoli. Może oczekiwania były zbyt wygórowane, a może sposób narracji nie sprzyjał. Otóż autor opisuje losy przebudowy katedry, przy okazji nakreślając biografie ludzi związanych z tym procesem. A ponieważ nie była to sprawa prosta ani łatwa, a na dodatek długotrwała, to i ludzi zaangażowanych było wielu. Zatem opisy są pobieżne. Gdy już zdążymy się z kimś zapoznać, już zaczniemy kibicować mu w jego dążeniach, to autor przedstawia nam kolejną postać. I cały proces należy rozpocząć od nowa. Lecz gdy już przyzwyczaiłam się do maniery pisarza, to nagle nie mogłam się od książki oderwać. A może to zawiłości polityki sprawiły, może losy kolejnych biskupów, może ekonomiczne rozgrywki prowadzone pomiędzy mieszczaństwem a klerem, że o knowaniach prawników nie wspomnę. Nie wiem. Zapewne konglomerat tych wszystkich elementów sprawił, że teraz śpieszę by zachęcić was do przeczytania tej powieści. Warto było uzbroić się w cierpliwość i powoli zanurzać w świat przedstawiony. Naprawdę zacna lektura - polecam.

Powoli zaprzyjaźniałam się z lekturą, bardzo powoli. Może oczekiwania były zbyt wygórowane, a może sposób narracji nie sprzyjał. Otóż autor opisuje losy przebudowy katedry, przy okazji nakreślając biografie ludzi związanych z tym procesem. A ponieważ nie była to sprawa prosta ani łatwa, a ...

Rozwiń

Zwiń

Cóż, najzwyczajniej w świecie, za dużo się spodziewałam, zbyt wielkie miałam oczekiwania. Ten podtytuł obiecywał. Kusił. Zachęcał. I takie rozczarowanie czytelnicze. Zamiast leniuchowania – moralizatorstwo. O tym, że warto uprawiać jogę. Dla relaksu oraz głębokiej autoanalizy przede wszystkim. O prawidłowej diecie. O tym, dlaczego wypoczynek jest ważny. A wszystko to podane w wyjątkowo sztywniacki sposób, bez tego luzu, którym tchnie z tytułu. Liczyłam na żart, na mrugnięcie okiem, a dostałam niestrawne pouczenia przeplatane z wyimkami z autobiografii autorki. Porzuciłam w trakcie. Nie byłam w stanie dłużej się umartwiać.

Cóż, najzwyczajniej w świecie, za dużo się spodziewałam, zbyt wielkie miałam oczekiwania. Ten podtytuł obiecywał. Kusił. Zachęcał. I takie rozczarowanie czytelnicze. Zamiast leniuchowania – moralizatorstwo. O tym, że warto uprawiać jogę. Dla relaksu oraz głębokiej autoanalizy przede wszys...

Rozwiń

Zwiń

Cóż, chyba mi nie wypada nadal narzekać na lektorkę. Uczyniłam już to recenzując poprzedni tom oraz inne książki przez nią czytane. Nic nie poradzę na to, że nie odpowiada mi jej sposób interpretacji tekstu. Zaś treść sama w sobie jest dość interesująca. Poprzez wydarzenia dotyczące kilku rodzin widzimy jak zmieniały się nastroje w Niemczech w latach trzydziestych. Obserwujemy radykalizację poglądów. Narastającą przemoc. Wobec Żydów, lecz również wobec tych, którzy ośmielają się mieć inne zdanie niż naziści. Oprócz warstwy historycznej możemy delektować się pogmatwaną historią miłosną Judith. A także zaczerpnąć nieco wiedzy z technik malarskich. Podsumowując, trudno się nudzić podczas lektury. Polecam.

Cóż, chyba mi nie wypada nadal narzekać na lektorkę. Uczyniłam już to recenzując poprzedni tom oraz inne książki przez nią czytane. Nic nie poradzę na to, że nie odpowiada mi jej sposób interpretacji tekstu. Zaś treść sama w sobie jest dość interesująca. Poprzez wydarzenia dotyczące kilku ...

Rozwiń

Zwiń

Oj, nie należy kłócić się z kobietą. Zwłaszcza tak potężną, jak Kleopatra. Bo jak się zaweźmie, żeby udowodnić, iż ma rację, to nawet kamienie będą latać. I Galowie jej pomogą. I krokodyle są po jej stronie. Tylko Cezar troszkę bruździ‎, ale nasza dama świetnie sobie z nim poradzi. Gdy jest się właścicielką najpiękniejszego nosa w okolicy, to niech się wali i pali, ale należy udowodnić, że kultura egipska jest dużo lepsza od tych nowomodnych rzymskich pomysłów. Asteriks i Obeliks jak zwykle spełnią pokładane w nich nadzieje, nie obejdzie się przy tym bez wielkiego wkładu małego pieska - Idefiksa. I pomimo że już dwa razy oglądałam ekranizację tego komiksu, to lektura i tak dostarczyła mi wiele przyjemności. Czego i wam życzę. Polecam. 

Oj, nie należy kłócić się z kobietą. Zwłaszcza tak potężną, jak Kleopatra. Bo jak się zaweźmie, żeby udowodnić, iż ma rację, to nawet kamienie będą latać. I Galowie jej pomogą. I krokodyle są po jej stronie. Tylko Cezar troszkę bruździ‎, ale nasza dama świetnie sobie z nim poradzi. Gdy jes...

Rozwiń

Zwiń

Nic się nie zmieniło w porównaniu z poprzednimi tomami. Akcja nadal jest wyjątkowo dynamiczna. Wręcz wyrywa z butów. A wiele spraw odbywa się bez informowania czytelnika o szczegółach - niech sam się biedzi, na jaki, wyjątkowo kreatywny, dodajmy, pomysł, wpadł tym razem główny bohater. Jeżeli nie uda się odgadnąć - nie przejmujcie się. W końcu autor wam wytłumaczy. I choć wydaje się to niemożliwe, będzie to całkiem sensowne wyjaśnienie. Żart? Też się nie zmienił. Ot, choćby takie zdanie - “Idziesz sobie spokojnie ulicą, a tu nagle ktoś podbiega i znienacka kopie cię w dupę. Obracasz się - a to samo życie”. Aż szkoda, że to już ostatni tom. A może autor coś jeszcze wymyśli. Liczę na jego kreatywność. 

Nic się nie zmieniło w porównaniu z poprzednimi tomami. Akcja nadal jest wyjątkowo dynamiczna. Wręcz wyrywa z butów. A wiele spraw odbywa się bez informowania czytelnika o szczegółach - niech sam się biedzi, na jaki, wyjątkowo kreatywny, dodajmy, pomysł, wpadł tym razem główny bohater. Jeż...

Rozwiń

Zwiń

Każdy kolejny tom serii sprawia, że z tym większą ochotą sięga się po następne. Mitologia wreszcie nabiera rumieńców a zależności pomiędzy bohaterami klarowności. I nie przeszkadza zupełnie brak chronologii w przedstawianych wydarzeniach. Zmusza jedynie czytelnika do wytężenia uwagi podczas lektury. A zatem jeśli nie wiecie o co tak naprawdę toczyła się bitwa pod Troją oraz dlaczego Zeus nie zdecydował się wręczyć jabłka najpiękniejszej bogini, tylko zrzucił ten obowiązek na przypadkowego młodzieńca, a tak się składa, że był nim Parys – zapraszam do lektury. Może bogowie olimpijscy wyglądali inaczej, lecz wizja autorów do mnie przemawia. Kreska nie drażni oka, a wręcz przeciwnie, sprawia, że lektura to czysta przyjemność. Jeśli zatem chcielibyście w szybki sposób poznać mity greckie – to ta powieść graficzna jest doskonałym dla was rozwiązaniem. W gratisie dostaniecie informacje, w jakich dziełach sztuki był prezentowany mit o wojnie trojańskiej. Polecam.

Każdy kolejny tom serii sprawia, że z tym większą ochotą sięga się po następne. Mitologia wreszcie nabiera rumieńców a zależności pomiędzy bohaterami klarowności. I nie przeszkadza zupełnie brak chronologii w przedstawianych wydarzeniach. Zmusza jedynie czytelnika do wytężenia uwagi podcza...

Rozwiń

Zwiń

Taki Kociołek to podstępne indywiduum. Na pierwszy rzut oka nie potrafi dodać dwa do dwóch. Jedyne, co umie, to ugotować w miarę smaczny posiłek. I prowadzić karczmę. Ale już negocjacje z małżonką, przez nieznających się na rzeczy, rozmowami zwane, mu nie idą. Zawsze musi kręcić i mataczyć, jeżeli chce zrobić coś, o czym z góry wie, że jego połowicy się to nie spodoba. I tak na wyprawę wyrusza przypadkiem. Teoretycznie jedynie po zakupy. A przy okazji jako eskorta mnicha. I absolutnie nie ma znaczenia wizyta książęcego rodzeństwa w przybytku Kociołka. A potem to już będzie z górki. Niebezpieczeństwa będą się mnożyć niczym króliki na wiosnę. Przygoda będzie przygodę poganiać. Chłopaki zaznają tyle rozrywek, że na trzy lata im wystarczy. A czytelnik nie będzie w stanie oderwać się od lektury. No może jedynie w tych ulotnych chwilach, gdy przecierać będzie załzawione od śmiechu oczęta. Czy polecam? Bez najmniejszych wątpliwości.

Taki Kociołek to podstępne indywiduum. Na pierwszy rzut oka nie potrafi dodać dwa do dwóch. Jedyne, co umie, to ugotować w miarę smaczny posiłek. I prowadzić karczmę. Ale już negocjacje z małżonką, przez nieznających się na rzeczy, rozmowami zwane, mu nie idą. Zawsze musi kręcić i mataczyć...

Rozwiń

Zwiń