Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest to moje pierwsze spotkanie z Panią Agnieszką. Z całego dorobku autorki przeczytałam jej debiutanckie opowiadanie i powieść "Niebieski" głównie ze względu na jej kryminalny gatunek, który lubię. Może dla wielu być zaskoczeniem moje porównanie, ale porównałabym tą książkę do powieści "Gdzie śpiewają raki" Jest to podobny sposób wypowiedzi, opowiadania historii z wątkiem kryminalnym, bo stricte kryminał to nie jest. Jest to jedna z tych książek po przeczytaniu, której zadaję sobie pytanie, czy można być jednocześnie dobrym i złym człowiekiem i czytając tę książkę doszłam do wniosku, że ta zewnętrzna dobroć to tylko maska skrywająca wewnętrzne cierpienie i urazy, z którymi nie sposób się pogodzić i tu rodzi się kolejne pytanie. Jeśli niebieski to kolor dobroci to czy niektórzy bohaterowie mogą być nimi tak szczodrze obdarowani?

Jest to moje pierwsze spotkanie z Panią Agnieszką. Z całego dorobku autorki przeczytałam jej debiutanckie opowiadanie i powieść "Niebieski" głównie ze względu na jej kryminalny gatunek, który lubię. Może dla wielu być zaskoczeniem moje porównanie, ale porównałabym tą książkę do powieści "Gdzie śpiewają raki" Jest to podobny sposób wypowiedzi, opowiadania historii z wątkiem...

Świat ludzi nadmiernie myślących przekleństwo czy dar? Myślę, że to pytanie nadal pozostaje dla wielu wrażliwców bez odpowiedzi. Christel Petitcollin zachęca do uporządkowania procesu myślowego. Sugeruje, że akceptacja tego stanu osobowości jest kluczowa. Myślę, że w tej książce próbuje powiedzieć, że nadmierne myślenie to wyzwanie i dar, który bez bez odpowiedniego zrozumienia i zarządzania może prowadzić do frustracji, stresu i wyczerpania. Jednakże, gdy zostanie właściwie ukierunkowany i zaakceptowany, może stać się potężnym narzędziem.

Świat ludzi nadmiernie myślących przekleństwo czy dar? Myślę, że to pytanie nadal pozostaje dla wielu wrażliwców bez odpowiedzi. Christel Petitcollin zachęca do uporządkowania procesu myślowego. Sugeruje, że akceptacja tego stanu osobowości jest kluczowa. Myślę, że w tej książce próbuje powiedzieć, że nadmierne myślenie to wyzwanie i dar, który bez bez odpowiedniego...

Niewątpliwie przez każdą stronę serii o Wiedźminie przebija geniusz Andrzeja Sapkowskiego. Jego mistrzostwo polega nie tylko na stworzeniu niesamowitego świata, ale także na poruszaniu trudnych tematów etycznych i społecznych. Trochę mi przeszkadza nadmiar politycznych intryg, ale rozumiem, że są one niezbędnym elementem, który dodaje głębi i realizmu. Można powiedzieć, że opowieści o Wiedźminie to swoista metafora dla naszej planety i realiów w jakich przyszło żyć nam, naszym rodzicom i wcześniejszym pokoleniom. Czy nasze dzieci będą miały sanzę na coś lepszego? Czas pokaże.

Niewątpliwie przez każdą stronę serii o Wiedźminie przebija geniusz Andrzeja Sapkowskiego. Jego mistrzostwo polega nie tylko na stworzeniu niesamowitego świata, ale także na poruszaniu trudnych tematów etycznych i społecznych. Trochę mi przeszkadza nadmiar politycznych intryg, ale rozumiem, że są one niezbędnym elementem, który dodaje głębi i realizmu. Można powiedzieć, że...