Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawy początek, dalej coraz gorzej. Jednak dla wytrwałych jest to pozycja do zaakceptowania.

Ciekawy początek, dalej coraz gorzej. Jednak dla wytrwałych jest to pozycja do zaakceptowania.

Świąteczna opowieść o Matyldzie z IQ 10 i nieco mądrzejszej Halszce, które w świąteczny czas w końcu znalazły miłość. Miły sielski klimat, miłe rozmowy i miła akcja. Jednym słowem miła książka, bardzo przydatna gdy wieczorem nie możemy usnąć. Jedynym ciekawym motywem były gliniane tabliczki pradziadka Januarego, szkoda ze potraktowanym bardzo marginalnie. Swobodny, lekki i... miły styl pisania autorki.

Świąteczna opowieść o Matyldzie z IQ 10 i nieco mądrzejszej Halszce, które w świąteczny czas w końcu znalazły miłość. Miły sielski klimat, miłe rozmowy i miła akcja. Jednym słowem miła książka, bardzo przydatna gdy wieczorem nie możemy usnąć. Jedynym ciekawym motywem były gliniane tabliczki pradziadka Januarego, szkoda ze potraktowanym bardzo marginalnie. Swobodny, lekki...

Po wciągającym prologu oczekiwałam wspaniałej, interesującej lektury, od której nie można się będzie oderwać. Owszem, temat, postacie, sam klimat powieści odpowiadał mi jak najbardziej, jednakże styl Autorki strasznie mnie męczył. Ciekawe skąd inąd wydarzenia zostały przedstawione w nudny sposób. Zabrakło mi życia, emocji, choćby odrobiny humoru. Denerwowały przeskoki w prowadzeniu narracji- raz w czasie teraźniejszym, raz w przeszłym. Choć uwielbiam powieści historyczne, opowieść o Sydoni niestety mnie zmęczyła i rozczarowała.

Po wciągającym prologu oczekiwałam wspaniałej, interesującej lektury, od której nie można się będzie oderwać. Owszem, temat, postacie, sam klimat powieści odpowiadał mi jak najbardziej, jednakże styl Autorki strasznie mnie męczył. Ciekawe skąd inąd wydarzenia zostały przedstawione w nudny sposób. Zabrakło mi życia, emocji, choćby odrobiny humoru. Denerwowały przeskoki w...

Hm... trudno ocenić tę książkę. Autorka ma niebywale lekki styl, powieść skrzy się od żartów, dialogi pełne ciętego (często prymitywnego) dowcipu, ale... No właśnie... nic więcej. Akcja idiotyczna, bohaterki mają IQ w granicach 100 i to wszystkie cztery naraz. Oprócz lekkiego zażenowanie nic z tej powieści nie wyniosłam.

Hm... trudno ocenić tę książkę. Autorka ma niebywale lekki styl, powieść skrzy się od żartów, dialogi pełne ciętego (często prymitywnego) dowcipu, ale... No właśnie... nic więcej. Akcja idiotyczna, bohaterki mają IQ w granicach 100 i to wszystkie cztery naraz. Oprócz lekkiego zażenowanie nic z tej powieści nie wyniosłam.

Przyjazna dla czytelnika ;)

Przyjazna dla czytelnika ;)

Miła, momentami zabawna opowieść, budzące sympatię bohaterki i przyjazny dla czytelnika styl Autorki Nie nazwałabym powieści kryminałem, gdyż jej konstrukcja jest niezwykle prosta- po kilku rozdziałach można odgadnąć kto jest czarnym charakterem. Nie ma zaskoczenia, ani mylnych tropów, charakterystycznych dla kryminałów. Mimo to przeczytałam z przyjemnością i z pewnością sięgnę po kolejne utwory Autorki.

Miła, momentami zabawna opowieść, budzące sympatię bohaterki i przyjazny dla czytelnika styl Autorki Nie nazwałabym powieści kryminałem, gdyż jej konstrukcja jest niezwykle prosta- po kilku rozdziałach można odgadnąć kto jest czarnym charakterem. Nie ma zaskoczenia, ani mylnych tropów, charakterystycznych dla kryminałów. Mimo to przeczytałam z przyjemnością i z pewnością...

Ubawiłam się, choć akcja równie głupawa jak i w pozostałych powieściach autorki. W mojej subiektywnej ocenie jedna z lepszych pozycji w dorobku pani Obuch.

Ubawiłam się, choć akcja równie głupawa jak i w pozostałych powieściach autorki. W mojej subiektywnej ocenie jedna z lepszych pozycji w dorobku pani Obuch.

Jest to moje drugie spotkanie z autorką i... ostatnie. Nie polubiłam żadnej postaci a akcja była po prostu głupkowata. Szkoda czasu.

Jest to moje drugie spotkanie z autorką i... ostatnie. Nie polubiłam żadnej postaci a akcja była po prostu głupkowata. Szkoda czasu.

Niby ciekawa, zabawna i lekka. coś się dzieje, postacie spoko, humor skrzy, ale... No właśnie. Autorka wyraźnie wzoruje się na mistrzyni Joannie Chmielewskiej, jednak to co u Chmielewskiej wychodzi naturalnie, u Obuch jest na się. Za dużo, za lekko, za bardzo na luzie. Jakby autorka założyła sobie np. 10 żarcików na stronę. Ani mniej, ani więcej. I choć styl autorki jest naprawdę lekki, a gagi w zdecydowanej większości zabawne, jakoś nie wciągnęła mnie ta powieść. Być może zaczęłam przygodę z Panią Obuch od nieodpowiedniej powieści. Dam jej więc jeszcze szansę ;)

Niby ciekawa, zabawna i lekka. coś się dzieje, postacie spoko, humor skrzy, ale... No właśnie. Autorka wyraźnie wzoruje się na mistrzyni Joannie Chmielewskiej, jednak to co u Chmielewskiej wychodzi naturalnie, u Obuch jest na się. Za dużo, za lekko, za bardzo na luzie. Jakby autorka założyła sobie np. 10 żarcików na stronę. Ani mniej, ani więcej. I choć styl autorki jest...

Dobrnęłam do końca i to był chyba błąd...
Postać profilera owszem, zaintrygowała mnie, akcja też nie była zła, lecz wtręty mistyczne zdecydowanie nie wyszły książce na dobre. Zakończenie (łącznie z ujawnieniem tożsamości mordercy)jest kompletną porażką.

Dobrnęłam do końca i to był chyba błąd...
Postać profilera owszem, zaintrygowała mnie, akcja też nie była zła, lecz wtręty mistyczne zdecydowanie nie wyszły książce na dobre. Zakończenie (łącznie z ujawnieniem tożsamości mordercy)jest kompletną porażką.

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką i chyba ostatnie...
Wlecząca się i nieciekawa akcja, drewniane dialogi, bezpłciowi bohaterowie. Zero humoru, właściwie zero jakichkolwiek emocji. Nie znalazłam tu żadnego przesłania, że nie wspomnę o wierze w drugiego człowieka, reklamowanej na okładce. Informacje o ciekawych miejscach w Policach i okolicach wyglądają jakby były żywcem przepisane (kopiuj- wklej) z wikipedii, lub turystycznych przewodników. Jakimś pomysłem, szkoda że nierozwiniętym, był pamiętnik z czasów wojny. Pewien potencjał znalazłam we fruwających piórkach i anielskich motywach, lecz ten pomysł również został zaprzepaszczony. Jedyne co wyniosłam z tej powieści, to poznanie różnic w (ogólnie rzecz biorąc)światopoglądach narodu polskiego i niemieckiego. Szkoda...

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką i chyba ostatnie...
Wlecząca się i nieciekawa akcja, drewniane dialogi, bezpłciowi bohaterowie. Zero humoru, właściwie zero jakichkolwiek emocji. Nie znalazłam tu żadnego przesłania, że nie wspomnę o wierze w drugiego człowieka, reklamowanej na okładce. Informacje o ciekawych miejscach w Policach i okolicach wyglądają jakby były...

Merytorycznie wieje wiatr historii, lecz beletrystycznie powiewa zefirek nudy...

Merytorycznie wieje wiatr historii, lecz beletrystycznie powiewa zefirek nudy...

Część druga tomu trzeciego zdecydowanie ciekawsza od części pierwszej, (którą ledwie zmogłam) w porównaniu jednak do Drogi Królów wypada zdecydowanie słabiej. Jestem rozczarowana, bo zapowiadało się na serię fantasy numer jeden na ever forever. A tu klops... tak, jakby autorowi nagle zabrakło pary. ;(

Część druga tomu trzeciego zdecydowanie ciekawsza od części pierwszej, (którą ledwie zmogłam) w porównaniu jednak do Drogi Królów wypada zdecydowanie słabiej. Jestem rozczarowana, bo zapowiadało się na serię fantasy numer jeden na ever forever. A tu klops... tak, jakby autorowi nagle zabrakło pary. ;(

Całkiem miło się czytało, choć d... nie urwało ;)))

Całkiem miło się czytało, choć d... nie urwało ;)))